Πιστεύω πως θα τα καταφέρουμε

Μπροστά στο 15ο Συνέδριο του Κόμματος, ο προσυνεδριακός διάλογος αποκτά όλο και μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Και αυτό είναι φυσικό να συμβαίνει γιατί στην προσπάθεια να προσεγγίσουμε τα μεγάλα θέματα ανεβαίνει το θερμόμετρο. Ακούγονται γνώμες διάφορες και αναδεικνύονται προβλήματα που πρέπει να απαντηθούν με νηφάλιο τρόπο. Εξάλλου σε συνέδριο πάμε και δεν πρέπει να ανησυχούμε, στο βαθμό που οι απόψεις εκφράζουν προβληματισμούς και γνώμες, για το αντίθετο θα 'πρεπε να ανησυχήσουμε. Να υπάρχουν αυτά, ακόμα και αντιλήψεις και να μη λέγονται.

Είναι συνεπώς αναγκαία η συμβολή μας σ' αυτή την προσπάθεια, πολύ περισσότερο γιατί το συνέδριο είναι προγραμματικό και γιατί αυτό γίνεται σε μια από πολλές πλευρές,δύσκολη περίοδο.

Σε σχέση με τα ντοκουμέντα, είχα την ευκαιρία να τοποθετηθώ - όπως και όλοι - στη ΓΣ της κομματικής οργάνωσης. Θεωρώ ότι βρίσκονται στη σωστή κατεύθυνση και ότι με τη σωστή δουλιά που θα γίνει μέχρι το συνέδριο, θα καταλήξουμε σε καλά επεξεργασμένες αποφάσεις.

Ωστόσο από τη συζήτηση που γίνεται αυτό τον καιρό, μου κινήθηκε το ενδιαφέρον να πω λίγα λόγια για το ΣΚ και τη δική μας στάση, έτσι απλά, όπως το καταλαβαίνω το θέμα. Αφορμή γι' αυτό μου δίνει η Εισήγηση της ΑΓ που αναφέρεται στις ουσιαστικές αντιρρήσεις συντρόφων, σχετικά με την εκτίμηση για "5 κόμματα, δύο πολιτικές στο μαζικό κίνημα".

Για να προχωρήσει η συζήτηση πρέπει να συμφωνήσουμε στην εκτίμηση για το ρόλο της πλειοψηφίας των δυνάμεων του οργανωμένου ΣΚ και συγκεκριμένα της ΠΑΣΚΕ, ΔΑΚΕ, "ΣΥΝ" και λοιπών. Οι εργαζόμενοι σε πολύ μεγάλο βαθμό έχουν βγάλει τα συμπεράσματά τους και δε θα ήταν δυνατό να έχουμε εμείς διαφορετική γνώμη. Πιστεύω πως το ΣΚ βρίσκεται στη χειρότερή του κατάσταση που μπορεί να συγκριθεί ακόμα και με τις πιο άσχημες εποχές, για το λαό γενικότερα. Γιατί σήμερα τα συνδικάτα, στην πλειοψηφία τους, είναι μπλοκαρισμένα από δυνάμεις δημοκρατικά εκλεγμένες από τη μια και από την άλλη οι δυνάμεις αυτές σε μεγάλο βαθμό υπηρετούν συνειδητά και με το αζημίωτο τα συμφέροντα του κεφαλαίου και την πολιτική εκφραστών του. Τα συνδικάτα αυτά λειτουργούν στην κυριολεξία σαν υπηρεσία στα πλαίσια της επιχείρησης, με κύρια απασχόληση και ρόλο, την καθυπόταξη των εργαζομένων στην υπηρεσία της κυβερνητικής πολιτικής. Παραδείγματα γι' αυτά, όσα θέλετε.

Αξιοπρόσεκτη είναι και η γενικότερη συμπεριφορά των εργαζομένων απέναντι σ' αυτά, γεγονός που χρειάζεται να μας απασχολήσει ακόμα περισσότερο. Γιατί ανεξάρτητα από δικαιολογίες πραγματικές ή κατασκευασμένες, οι ευθύνες και των ίδιων είναι μεγάλες για όσα γίνονται. Και για όσα δε γίνονται.

Ετσι, σωστά καταλήγουμε, πως για να αντιστραφεί αυτή η πραγματικότητα χρειάζεται να αλλάξουν οι συσχετισμοί στα συνδικάτα, υπέρ των ταξικών δυνάμεων, υπέρ της δικής μας παράταξης.

Είναι αλήθεια πως παρά τις αδυναμίες μας, το προσπαθούμε και ότι καθημερινά γίνονται βήματα προόδου.

Από την άλλη, τα προβλήματα είναι πολλά, οι ανάγκες μεγαλώνουν. Χρειάζεται να γίνουν περισσότερα στην ανάπτυξη των αγώνων και τον συντονισμό τους, χρειάζεται να γίνει αυτό που κάτω από διαφορετικές συνθήκες έπρεπε να κάνει και δεν το κάνει το οργανωμένο ΣΚ στο σύνολό του.

Είπαμε λίγο πριν πως έχουμε άπειρα παραδείγματα για το τι κάνουν οι άλλες δυνάμεις ΠΑΣΚΕ - ΔΑΚΕ - "ΣΥΝ" και λοιποί στα συνδικάτα. Από πού να αρχίσουμε και πού να τελειώσουμε.

Ας δούμε όμως τη δική μας συμπεριφορά και δραστηριότητα: Υποστηρίζουμε την απλή αναλογική και την ενότητα του ΣΚ.

Δίνουμε τη μάχη των αρχαιρεσιών προβάλλοντας τα προβλήματα.

Κάνουμε ό,τι μπορούμε για τον προσανατολισμό του ΣΚ.

Επιδιώκουμε τη συμμετοχή όλων, χωρίς εξαίρεση, στα προεδρεία. Κάνουμε προτάσεις και επιμένουμε να παρθούν αντίστοιχες αποφάσεις. Ακόμα και στις περιπτώσεις αποφάσεων για αγώνες που αμφισβητούμε σοβαρά τις προθέσεις των άλλων για την υλοποίησή τους, εμείς πρωτοστατούμε για την υλοποίηση αυτών των αποφάσεων και την επιτυχία των αγώνων.

Να πούμε για την περίπτωση της πρόσφατης απεργίας από την ΟΜΕ/ΟΤΕ που παρά τις εκτιμήσεις μας για το πού το πάνε, εμείς κάναμε ό,τι μπορούσαμε για την επιτυχία της.

Πολλά θα μπορούσαμε να πούμε γι' αυτά που στο τέλος επιβεβαιώνουν ότι ισχύει και στο μαζικό κίνημα το "5 κόμματα, δύο πολιτικές", όσο δυσάρεστο κι αν είναι για μας.

Νομίζω, όμως σύντροφοι, πως σε ό,τι μας αφορά, δίνουμε διαστάσεις που δεν έχει ένα αντικειμενικό πρόβλημα που οφείλεται στη στάση των άλλων δυνάμεων στα συνδικάτα. Κανείς δεν μπορεί να μας επιρρίψει ευθύνες γιατί αρνούμαστε να ενταχθούμε στη λογική της ενσωμάτωσης και της υποταγής του ΣΚ. Ας το δούμε αυτό πιο συγκεκριμένα:

Με ποιο τρόπο θα μπορούσε και δεν έγινε να προωθηθεί η ενότητα δράσης στο επίπεδο της ΓΣΕΕ για τα θέματα:

ΕΓΣΣΕ, Ναυπηγεία, ιδιωτικοποιήσεις, συνταξιούχοι, ΟΚΕ, ΙΝΕ, εκσυγχρονισμοί ΔΕΚΟ, φορολογικά, εισοδηματική πολιτική, προϋπολογισμός, Ν/Σ κλπ., κλπ.

Τι περιθώρια υπήρξαν για κοινά ψηφίσματα στα συνέδρια ΓΣΕΕ και ΕΚΑ και μεις αρνηθήκαμε;

Με ποιο τρόπο - πάντα σε ό,τι μας αφορά - θα μπορούσε να γίνει στο χώρο των ΔΕΚΟ και Τραπεζών;

Παραπέρα ας δούμε σε ποια περίπτωση αυτή η αντικειμενική πραγματικότητα των δύο γραμμών λειτούργησε στην πρακτική μας, έτσι που να εμπεριέχεται κίνδυνος διάσπασης;

Αν και με την ευκαιρία αυτή πρέπει να πω πως όσο περνάει ο καιρός, τόσο περισσότερο με απασχολεί το θέμα τι είναι ΕΝΟΤΗΤΑ και τι ΔΙΑΣΠΑΣΗ. Πάντως ας μου συγχωρεθεί πως αντιπαθώ την ενότητα που οδηγεί στην υποταγή και την παραίτηση.

Παρ' όλα αυτά δεν μπορούμε να κλείσουμε τα μάτια και να πούμε ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, μόνο που το πρόβλημα δε στηρίζεται στα προηγούμενα, αλλά στη λογική της ανηφόρας ή της κατηφόρας, λες και μας λείπει το ίσιωμα. Με πολλή ευκολία καταλήγουμε σε συμπεράσματα μέσω της διολίσθησης. Και δω τα παραδείγματα είναι πολλά:

Δε μας αρκεί ότι διαχωρίζουμε τη στάση μας στη ΓΣΕΕ απέναντι στους Πρωτοπαππάδες και τους άλλους, όποτε χρειάστηκε, αλλά να φύγουμε από το Προεδρείο της ΓΣΕΕ. Δεν είναι σωστός ο δρόμος που προτείνεται από ορισμένους συντρόφους, αυτός της απομάκρυνσης, της αποξένωσης από τα συνδικάτα και στη συνέχεια της μέσω διολίσθησης, επαναλαμβάνω, διάσπασης.

Στο τέλος τέλος μιλώντας γενικά, είναι άλλο πράγμα να καταλήγεις κάπου γιατί έτσι το θέλεις, αφού το μελετήσεις σοβαρά και άλλο πράγμα να καταλήξεις κάπου από τύχη ή για ευκολία.

Αυτές οι αναφορές δε γίνονται τυχαία. Τα προβλήματα αυτά εμφανίστηκαν στις μέρες μας με αφορμή και το γιορτασμό της Πρωτομαγιάς, ευτυχώς με θετική κατάληξη.

Το συμπέρασμα αυτών είναι πως πρέπει να ξεπεράσουμε τις αδυναμίες και να αποφασίσουμε ότι πρέπει να κάνουμε καλά τη δικιά μας δουλιά, γιατί έτσι ή αλλιώς οι άλλοι παράγοντες κάνουν τη δική τους.

Η αποφυγή ανάληψης ευθυνών, η άρνηση της προσφοράς, η αδυναμία και τελικά η υποχώρηση στις επιθέσεις. Ο συμβιβασμός με τα προβλήματα και τις δυσκολίες. Η απογοήτευση απ' όσα συμβαίνουν γύρω μας και η παθητική στάση μας. Πρέπει να εξαντλήσουν τα περιθώριά τους γιατί πρέπει να γνωρίζουμε πως από την άλλη υπάρχουν δυνατότητες για την ανάπτυξη της δουλιάς μας.

Πιστεύω, σύντροφοι, πως το 15ο Συνέδριο θα είναι αφετηρία για κάτι καλύτερο.

Είμαι βέβαιος πως θα τα καταφέρουμε.

Γιάννης ΑΝΤΩΝΙΟΥ

Κηφισιά