- Επικυρώθηκαν από τη Βουλή οι 151 και 154 Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας, που αναφέρονται στο δικαίωμα των δημοσίων υπαλλήλων να υπογράφουν συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Η επικύρωση είναι αρκετή για την άσκηση του δικαιώματος;

- Μετά από πολλές παλινωδίες η κυβέρνηση τελικά προώθησε στη Βουλή τις 151 και 154 Διεθνείς Συμβάσεις Εργασίας (ΔΣΕ), όπου ομόφωνα επικυρώθηκαν. Πρέπει να πούμε ότι στο όνομα της επικύρωσης αυτών των ΔΣΕ και της θεσμοθέτησης των συλλογικών συμβάσεων εργασίας και για τους δημόσιους υπάλληλους, η κυβέρνηση απ' το '93 ψήφιζε τη σε βάρος μας λιτότητα. "Χρύσωνε" τη λιτότητα με την "αείμνηστη" υπόσχεση, ότι "απ' του χρόνου θα έχετε και σεις οι δημόσιοι υπάλληλοι συλλογικές συμβάσεις εργασίας". Τελικά, έστω και αργά, επικυρώθηκαν αυτές οι ΔΣΕ, που προνοούν ότι και οι δημόσιοι υπάλληλοι έχουν το δικαίωμα να υπογράφουν συλλογικές συμβάσεις και ελεύθερα να συνδικαλίζονται. Επίσης προβλέπουν ότι μέσα σε ένα χρόνο από την επικύρωσή τους, η κυβέρνηση υποχρεούται να ψηφίσει νόμο που θα υλοποιεί αυτά τα δικαιώματα. Τέτοιο νόμο δυστυχώς η κυβέρνηση δεν έφερε, παρ' όλο που πριν δυόμισι χρόνια απέρριψε την επικύρωση που πρότεινε το ΚΚΕ, με το επιχείρημα ότι θέλει να ολοκληρώσει αυτό το δικαίωμα, φέρνοντας και νόμο μαζί με την επικύρωση.

- Το μισό βήμα που έκανε η κυβέρνηση, με τη μη συμπλήρωση της επικύρωσης με νόμο, δημιουργεί ερωτηματικά για τις προθέσεις της;

- Η επικύρωση δεν είναι μόνο μισό βήμα, αλλά είναι και βήμα με απροσδιόριστη και επικίνδυνη κατεύθυνση, με βάση τα όσα είπε η κυβέρνηση στη Βουλή, για το περιεχόμενο που θα έχουν οι συλλογικές συμβάσεις. Καταρχήν για να υπογράψουμε συλλογικές συμβάσεις για το '97, είναι αναγκαίο να ψηφιστεί ο παραπάνω νόμος, πριν υπάρξουν τα τετελεσμένα του κρατικού προϋπολογισμού και της εισοδηματικής πολιτικής. Το πιο σημαντικό είναι το περιεχόμενό του. Θα προβλέπει εκτός από Εθνική Συλλογική Σύμβαση που θα υπογράφεται απ' την ΑΔΕΔΥ και κλαδικές συλλογικές συμβάσεις για τις Ομοσπονδίες; Η η κυβέρνηση θα δεχτεί μόνο την Εθνική Σύμβαση, έτσι ώστε μέσα και από την ελεγχόμενη απ' αυτήν ΑΔΕΔΥ να συνεχίζει τη λιτότητα με τον μανδύα της σύμβασης; Εκτός απ' τα οικονομικά, οι διαπραγματεύσεις θα αφορούν εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα; Αυτά είναι βασικά ερωτήματα που, από την απάντησή τους, θα εξαρτηθεί αν έχουμε ουσιαστικά θετικά βήματα για τους δημόσιους υπάλληλους ή θα έχουμε συνέχιση της κυβερνητικής επίθεσης και με τις συμβάσεις.

- Ποιες είναι οι προτάσεις σας για πραγματικά ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις;

- Απ' το '83, προβάλαμε το αίτημα των συλλογικών συμβάσεων εργασίας, με χαρακτηριστικά που απηχούν τη θέληση και το συμφέρον των εργαζομένων στο δημόσιο. Σ' αυτά τα πλαίσια εμείς καλούμε και σήμερα τους δημόσιους υπάλληλους να αγωνιστούμε για πραγματικές συλλογικές συμβάσεις, χωρίς περιορισμούς και εμπόδια του δικαιώματος της απεργίας σε καμία φάση των διαπραγματεύσεων. Για συλλογικές συμβάσεις οι οποίες δε θα αρχίζουν από μηδενική βάση, σε σχέση με τα ήδη κατακτημένα δικαιώματα, που είναι αδιαπραγμάτευτα. Αμεσα απαιτούμε να ενσωματωθούν τα ποικίλα επιδόματα στους βασικούς μισθούς, έτσι ώστε να ανταποκρίνονται στο πραγματικό κόστος ζωής. Μετά από τη διασφάλιση κάποιων στάνταρ και πάνω απ' αυτή τη διασφάλιση πρέπει να υπογράφονται οι συλλογικές συμβάσεις. Για να τα πετύχουμε όλα αυτά απαιτείται αγώνας, για να μη βρεθούμε προ απροόπτων και γίνει το αίτημά μας για συλλογικές συμβάσεις "μπούμερανγκ" για μας.

Ντ. Ν.