Τη "γλίτωσε" αυτή τη φορά η Ελλάδα. Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αν και διαπίστωσε ότι το δημοσιονομικό έλλειμμα στη χώρα μας βρίσκεται σε πολύ υψηλά επίπεδα, εν τούτοις δεν επέβαλε τις προβλεπόμενες από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ ποινές. Για να αιτιολογήσει την απόφασή της η Κομισιόν σημειώνει ότι ναι μεν το έλλειμμα είναι πολύ μεγαλύτερο απ' αυτό που απαιτεί η Συνθήκη, αλλά βρίσκεται υπό έλεγχο στα πλαίσια του ελληνικού "προγράμματος σύγκλισης".

Στη Συνθήκη του Μάαστριχτ προβλέπεται ότι στις χώρες "που εκτρέπονται από την πορεία μείωσης των δημοσίων ελλειμμάτων τους", θα επιβάλλεται ποινή αναστολής των πληρωμών απ' το Ταμείο Συνοχής. Ο όρος αυτός αφορά, φυσικά, στις τέσσερις χώρες του Ταμείου Συνοχής (Ισπανία, Ελλάδα, Ιρλανδία, Πορτογαλία). Για να βαθμολογηθούν οι επιδόσεις αυτών των χωρών χρησιμοποιείται ως βάση το κριτήριο της Συνθήκης, σύμφωνα με το οποίο οι χώρες - μέλη πρέπει να μειώσουν τα ελλείμματά τους κάτω από 3% επί του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος.

Ομως, με βάση αυτό το κριτήριο, μόνο η Ιρλανδία γλιτώνει την ποινή, αφού είχε έλλειμμα μικρότερο του 3%, ενώ οι τρεις υπόλοιπες έχουν πολύ μεγαλύτερο(Ελλάδα 9,2%, Ισπανία 5,8%, Πορτογαλία 5,4%). Κανονικά, λοιπόν, γι' αυτές τις τρεις χώρες θα έπρεπε να ισχύσει η προβλεπόμενη ποινή και να σταματήσουν να χρηματοδοτούνται από το Ταμείο Συνοχής. Κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με χαριστική βολή κατά των οικονομιών τους μια και όλα τα "μεγάλα έργα" χρηματοδοτούνται απ' αυτό το Ταμείο. Το πλήγμα θα ήταν βέβαια πολύ ισχυρότερο για την ελληνική οικονομία, αφού είναι γνωστό ότι η κυβέρνηση έχει εναποθέσει όλες (και τις τελευταίες) ελπίδες της για "ανάκαμψη" στην πραγματοποίηση των "μεγάλων έργων" και επομένως στην κοινοτική χρηματοδότηση.

Η αναστολή των κοινοτικών χρηματοδοτήσεων προς τις χώρες - "παραβάτες" θα είχε, όπως είναι λογικό, και σοβαρότατες πολιτικές παρενέργειες, σε μια περίοδο μάλιστα ιδιαίτερα κρίσιμη για το μέλλον της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αν λάβουμε υπόψη ότι βρίσκεται εν εξελίξει η Διακυβερνητική Διάσκεψη. Στην περίπτωση αυτή, λοιπόν, η ελαστικότητα της Κομισιόν στην εφαρμογή της Συνθήκης πρέπει να εξηγηθεί μάλλον με πολιτικά κριτήρια, κυρίως λόγω της Ισπανίας, η οποία διεκδικεί ένα σημαντικό ρόλο στην Ευρωπαϊκή Ενωση.

Μπορεί, λοιπόν, η ελληνική κυβέρνηση να γλίτωσε τώρα ελέω Ισπανίας την "καμπάνα", αυτό όμως δε σημαίνει ότι θα τη γλιτώσει και το ερχόμενο Φθινόπωρο, όταν θα επανεξεταστεί η κατάσταση στις χώρες αυτές, με βάση τα αναθεωρημένα δημοσιονομικά στοιχεία που υποχρεούνται να διαβιβάσουν οι χώρες - μέλη μέχρι την 1η Σεπτεμβρίου.

Πάντως, εκείνο που έχει σημασία, ανεξάρτητα από τη χτεσινή απόφαση της Κομισιόν, είναι ότι η Ελλάδα (όπως και οι άλλες "χώρες συνοχής") και η οικονομία της βρίσκεται όχι μόνο υπό τον ασφυκτικό έλεγχο, αλλά και υπό τη "δαμόκλειο σπάθη" της τιμωρίας. Κάτω απ' αυτές τις συνθήκες είναι βέβαιο ότι η κυβέρνηση θα σπεύσει να υιοθετήσει όλα τα προτεινόμενα από την Κομισιόν μέτρα για τη μείωση των ελλειμμάτων, όπως επίσης είναι βέβαιο ότι στο επόμενο χρονικό διάστημα του καλοκαιριού θα επιχειρήσει να επισπεύσει την εφαρμογή αντιλαϊκών μέτρων, αφού όπως φαίνεται η Κομισιόν δε βαθμολογεί μόνο τις συγκεκριμένες οικονομικές επιδόσεις, αλλά και την "καλή διαγωγή" των χωρών - μελών.