Μέσα σε θύελλα παρατεταμένων χειροκροτημάτων και επευφημιών και με την ατμόσφαιρα να δονείται από τα συνθήματα: "ΚΚΕ, το κόμμα σου λαέ" και "Τιμημένο ΚΚΕ", ανέβηκε στην εξέδρα, στην κατακόκκινη πλατεία Αριστοτέλους, της Θεσσαλονίκης, ο Χαρίλαος Φλωράκης. Συγκινημένος από τη θερμή υποδοχή, ο επίτιμος Πρόεδρος του ΚΚΕ τόνισε στην αρχή της ομιλίας του:

"Αγαπητοί σύντροφοι, αγαπητοί φίλοι,

Δεν μπορεί παρά να νιώθει κανένας περίσσια χαρά, όταν βλέπει αυτή τη μαζική ανταπόκρισή σας στο κάλεσμα της Κομματικής Οργάνωσης της Θεσσαλονίκης. Να νιώθει περίσσια χαρά, όταν βλέπει πως η Θεσσαλονίκη συνεχίζει να τρέφει εκτίμηση και εμπιστοσύνη στο ΚΚΕ. Οτι θέλει να πληροφορηθεί για το τι αποφάσεις πήρε το 15ο Συνέδριο. Να πληροφορηθεί τι απαντήσεις δίνει για τα προβλήματα που απασχολούν το λαό και τον τόπο.

Πώς να μη χαίρεται κανένας, όταν ο σημερινός ερχομός σας εδώ αποτελεί και ένα δείγμα διάθεσης να παλέψετε για να γίνουν πράξη οι αποφάσεις του";

Αναφερόμενος, στη συνέχεια, ο Χαρίλαος Φλωράκης στο 15ο Συνέδριο και στην αντιμετώπισή του από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, σημείωσε:

"Πολλά γράφτηκαν στον αστικό Τύπο και πολλά ειπώθηκαν από τα αστικά ραδιόφωνα και τηλεοράσεις γύρω από το 15ο Συνέδριο του Κόμματος.

Γράψανε και μίλησαν για ομάδες και ομαδάρχες στο Κόμμα, για σκληρούς και μαλακούς. Γράψανε και είπανε για διαφωνίες και διασπάσεις και ένα σωρό άλλα.

Την ομοφωνία τη θεωρούν έλλειψη δημοκρατίας, τη διατύπωση διαφορετικών απόψεων διάσπαση. "Ούτε στο σακί ούτε στο σακούλι", που λέει ο λαός μας.

Πολλά αναμένανε να συμβούν στο συνέδριο. Αλλά δεν τους βγήκε. Βλέπετε, δεν πρόκειται να συμβιβαστούν με την ιδέα ότι το ΚΚΕ μπορεί να εξακολουθεί να υπάρχει, να μένει ακλόνητο και να δρα, ύστερα από όσα συνέβησαν στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες και τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης. Και πρέπει να αναμένουμε όχι μόνο ότι θα συνεχίσουν τον αντικομμουνισμό τους, αλλά και ότι θα τον εντείνουν.

Ναι, πολλά έγραψαν και είπαν για το συνέδριο. Ενα μόνο δε γράφτηκε και αποσιωπήθηκε: Δε γράφτηκε το τι συζήτησε αυτό το συνέδριο και τι αποφάσεις πήρε. Δε γράφτηκε, π.χ., πώς εκτιμάει το συνέδριο τη σημερινή εσωτερική και διεθνή κατάσταση. Τι είπε το συνέδριο για τα προβλήματα που απασχολούν τον τόπο και τους εργαζόμενους. Τι είπε για το πώς θα βγει ο τόπος από την κρίση που τον δέρνει. Για το πώς θα πάει μπροστά. Για το τι πρέπει να γίνει, για να δει ο πολυβασανισμένος λαός μας άσπρη μέρα. Για το πώς θα φτάσει σε μια δίκαιη κοινωνία, σε μια κοινωνία δίχως εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, σε μια κοινωνία σοσιαλιστική. Για όλα αυτά, τσιμουδιά.

Φυσικά, δεν είναι τυχαίο. Απλώς, δεν τους συμφέρει. Δε θέλουν να μάθει ο λαός ποιες είναι οι αιτίες αυτής της κατάστασης. Να μάθει ποιοι είναι οι υπεύθυνοι. Και, πριν απ' όλα, να μάθει το τι πρέπει να γίνει.

Εκείνο που τους ενδιαφέρει και κάνουν ό,τι μπορούν είναι το πώς θα αποπροσανατολίσουν το λαό από την πατριωτική πολιτική του ΚΚΕ, πώς θα το αποδυναμώσουν, πώς θα κλονίσουν την εμπιστοσύνη των εργαζομένων σ' αυτό". Συνεχίζοντας την αναφορά του στις εκτιμήσεις και στις αποφάσεις του 15ου Συνεδρίου, ο ομιλητής τόνισε:

"Το 15ο Συνέδριο, εξετάζοντας τη σημερινή κοινωνική, πολιτική και οικονομική κατάσταση της χώρας μας, διαπιστώνει πως το πρόβλημα της εξάρτησης της χώρας, οικονομικής, στρατιωτικής, πολιτικής, από τα κέντρα του ιμπεριαλισμού έγινε πιο οξύ.

Δίπλα στις προηγούμενες μορφές οικονομικοπολιτικής εξάρτησης, προστέθηκαν και νέες, όπως η Ευρωπαϊκή Ενωση, η Συμφωνία του Μάαστριχτ και άλλες δεσμεύσεις. Σήμερα η χώρα μας - αν το πρόβλημα δεν αντιμετωπιστεί - όλο και πιο πολύ θα χάνει την εθνική της ταυτότητα και την εθνική της κυριαρχία. Σήμερα η φτώχεια των πολλών, που γίνονται όλο και πιο πολλοί, βαθαίνει, ενώ ο πλουτισμός των λίγων μεγαλώνει. Δεν είναι αυθαίρετοι και υπερβολικοί οι χαρακτηρισμοί αυτοί, άλλωστε, την κατάσταση τη γνωρίζει ο καθένας γιατί τη δοκιμάζει στο πετσί του.

Ας αναρωτηθεί και ο πιο δύσπιστος: Ποιος κάνει κουμάντο στην Ελλάδα σήμερα; Ποιος αποφασίζει, αν πρέπει να δοθούν αυξήσεις στις αποδοχές των εργαζομένων; Ποιος καθορίζει την τύχη των δικαιωμάτων των εργαζομένων και των κατακτήσεών τους; Ποιος καθορίζει τις σχέσεις της χώρας με τους γείτονες και, γενικότερα, ποιος επιβάλλει λύσεις στα εθνικά θέματα; Ποιος, με δυο λόγια, έχει τον πρώτο και τελευταίο λόγο για το παρόν και μέλλον αυτού του τόπου;

Υπάρχει δεύτερη γνώμη ότι αυτόν το λόγο τον έχουν οι ΗΠΑ, οι Βρυξέλλες, τα πολυεθνικά μονοπώλια και η ντόπια οικονομική ολιγαρχία; Υπάρχει δεύτερη γνώμη ότι, τόσο η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, όσο και κείνη της ΝΔ υλοποιούν τις εντολές των Βρυξελλών; Οτι η πολιτική τους υπηρετεί τα συμφέροντα της οικονομικής ολιγαρχίας σε βάρος των εργαζομένων;

Δεν πρέπει να υπάρχει καμιά αμφιβολία πως ακριβώς αυτήν την πολιτική η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, ανεξάρτητα από τις αλλαγές που έγιναν τελευταία στην ηγεσία του, θα εξακολουθεί να εφαρμόζει. Αυτό δηλώθηκε και επίσημα προχτές στο συνέδριό του.

"Δεν υπάρχει άλλη πολιτική από αυτήν που ακολουθούμε", διακηρύχτηκε κατά τον πιο επίσημο τρόπο από τα ηγετικά στελέχη. Αλλωστε, αυτό δεν το έκρυψε ποτέ ο κ. Σημίτης, είναι και το "πιστεύω" του".

"Στ' αλήθεια, είναι τάχα μονόδρομος, όπως ισχυρίζονται, η πολιτική που ακολουθείται;", αναρωτήθηκε ο επίτιμος Πρόεδρος του ΚΚΕ. "Δεν υπάρχει άλλη πολιτική, παρά η πολιτική υπηρέτησης του μεγάλου κεφαλαίου και της υποτέλειας; Στο ερώτημα αυτό", συνέχισε, "απάντησε με σαφήνεια το 15ο Συνέδριο του ΚΚΕ. Σήμερα υπάρχουν δυο δρόμοι, υπογραμμίζει το συνέδριο:

Ο ένας είναι ο δρόμος που υπηρετεί τα συμφέροντα των πολυεθνικών, τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου και των ξένων σε βάρος του λαού, ο δρόμος της προσαρμογής και υποταγής στις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης και των ΗΠΑ. Είναι ο δρόμος που ακολουθείται μέχρι σήμερα από τις κυβερνήσεις του δικομματισμού. Είναι ο δρόμος, που, όχι μόνο δε λύνει προβλήματα προς το συμφέρον του λαού, αλλά δημιουργεί συνεχώς καινούρια σε βάρος του και της χώρας. Είναι ο δρόμος ο ευρωπαϊκο-αμερικανικός.

Ο άλλος είναι ο δρόμος της αντίστασης και της ρήξης με αυτήν την πολιτική. Είναι ο δρόμος της επιβολής μιας ριζικά αντίθετης πολιτικής, πολιτικής που υπηρετεί τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των πλατιών λαϊκών στρωμάτων, ο δρόμος που οδηγεί σε μια κοινωνία δίκαιη. Είναι ο δρόμος ο ελληνικός.

Γνωρίζουμε πως ο δρόμος αυτός είναι δύσκολος και θα χρειαστούν προσπάθειες, θα χρειαστούν κόποι και θυσίες. Ομως δεν υπάρχει άλλος δρόμος για το καλό του λαού και του τόπου.

Δε μας διαφεύγει, βέβαια, και δεν υποτιμάμε το γεγονός ότι οι δυνάμεις που αποτελούν αυτό που λέμε πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο, με τους θεσμούς και τα όργανά τους, είναι αναμφισβήτητα πολύ ισχυρές.

Ομως, οι δυνάμεις που πλήττονται από αυτό το κατεστημένο και που αντικειμενικά είναι δυνατό να αντιπαραταχτούν σ' αυτό και να παλέψουν είναι ασύγκριτα πιο πολλές. Είναι πολυάριθμες και πιο ισχυρές και μπορούν να το ανατρέψουν.

Ποιες είναι αυτές οι δυνάμεις, αγαπητοί φίλοι; Είναι η εργατική τάξη, είναι η εργαζόμενη αγροτιά, είναι οι επαγγελματίες και οι βιοτέχνες, η νεολαία και η διανόηση, είναι οι μικροεπιχειρηματίες που καταστρέφονται.Το ζητούμενο είναι πώς οι δυνάμεις αυτές θα συνειδητοποιήσουν ότι το πρόβλημα δεν είναι αν ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ θα 'ναι και πρωθυπουργός ή όχι. Δεν είναι αν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αναδείχτηκε ο κ. Σημίτης και όχι ο κ. Τσοχατζόπουλος. Αν επικεφαλής της ΝΔ θα είναι ο Εβερτ ή ο Μητσοτάκης. Το ζητούμενο είναι να συνειδητοποιήσουν ότι η λύση σήμερα δεν είναι ούτε η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ ούτε κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας.

Τελευταία, ορισμένοι προβάλλουν σαν διέξοδο μια κυβέρνηση Κεντροαριστεράς. Αυτή η λύση της Κεντροαριστεράς θυμίζει το γνωστό επιχείρημα, που προβαλλόταν παλιότερα στα πλαίσια του δικομματισμού. "Δεν είναι καλύτερη η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ από την κυβέρνηση της ΝΔ;". Τώρα λένε: "Δεν είναι καλύτερη κυβέρνηση της Κεντροαριστεράς από κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ ή της ΝΔ;". Βλέπετε, η άρχουσα τάξη είναι ανεξάντλητη σε ευρήματα, σε ευρήματα αποπροσανατολισμού και εξαπάτησης των εργαζομένων. Αναγνωρίζουν την κρίση και σαν διέξοδο προτείνουν μια κυβέρνηση της Κεντροαριστεράς.

Αλλά, αγαπητοί φίλοι, το πρόβλημα δεν είναι απλώς η διέξοδος από την κρίση. Το πρόβλημα είναι αν αυτή η διέξοδος θα είναι δρόμος ανάπτυξης της χώρας σε όφελος των εργαζομένων ή δρόμος που θα φορτώνει τις συνέπειες της κρίσης στις πλάτες των εργαζομένων. Αν αυτή η διέξοδος θα είναι ο δρόμος που θα αλλάξει τη σημερινή πραγματικότητα της φτώχειας και της ανεργίας, την πραγματικότητα οι πλούσιοι να γίνονται πιο πλούσιοι και οι φτωχοί πιο φτωχοί. Αν θα αλλάξει την πραγματικότητα της κυριαρχίας των μονοπωλίων και των πολυεθνικών. Την πραγματικότητα της υποταγής στα κελεύσματα των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και των Βρυξελλών".

Αναλύοντας την πρόταση που επεξεργάστηκε το 15ο Συνέδριο του ΚΚΕ για τη διέξοδο από την κρίση, ο Χαρίλαος Φλωράκης σημείωσε:

"Το συνέδριο, για την αντιμετώπιση αυτού του προβλήματος, προβάλλει τη συγκρότηση από τις δυνάμεις αυτές που πλήττονται, ενός αντιιμπεριαλιστικού, αντιμονοπωλιακού μετώπου πάλης, ενός Μετώπου που θα διεκδικήσει την εξουσία.

Το κύριο, αγαπητοί φίλοι, είναι το ποιος θα ασκεί την εξουσία. Αν η εξουσία ασκείται από τα κόμματα που εκπροσωπούν τα συμφέροντα των μονοπωλίων και των ξένων, ο τόπος και ο λαός μας δεν πρόκειται να δει προκοπή. Αν, όμως, η εξουσία περάσει στις αντιμονοπωλιακές και αντιιμπεριαλιστικές δυνάμεις, στο Μέτωπο, τότε ανοίγεται ένας άλλος δρόμος, μια άλλη εποχή ανάπτυξης προς το συμφέρον των εργαζομένων.

Το ΚΚΕ είναι αποφασισμένο να παίξει πρωτοποριακό ρόλο για τη συγκρότηση αυτού του Μετώπου, καθώς επίσης και στην πάλη για την άνοδό του στην εξουσία. Και για την οικοδόμηση και ανάπτυξη αυτού του Μετώπου, καλείται να παλέψει κάθε εργαζόμενος και, πριν απ' όλα, η νεολαία.

Το πρώτο που πρέπει να δούμε είναι το γεγονός ότι η μεγάλη πλειοψηφία των εργαζομένων σήμερα, παρά το ότι πλήττεται σκληρά από την πολιτική της άρχουσας τάξης και της "νέας τάξης πραγμάτων", δίνει την ψήφο της στην πολιτική της συναίνεσης, του Μάαστριχτ και των Βρυξελλών και στα κόμματα που την εκφράζουν. Να δούμε τις νέες μεθόδους που χρησιμοποιούν και τις άλλες, πιο μοντέρνες, που θα προσθέσει η κυβέρνηση Σημίτη, για να κρατούν δέσμιους τους εργαζόμενους στον κρατικό και ευρύτερο δημόσιο τομέα με τις διάφορες ψευδοπαροχές κ.ά. Να δούμε το τι και πόση δουλιά πρέπει να γίνει, ώστε οι δυνάμεις αυτές να συμπαραταχθούν σε μέτωπο ενάντια σ' αυτήν την πολιτική της "νέας τάξης" και θα επιβάλουν μια άλλη, δική τους, πολιτική.

Ακόμα, το ΚΚΕ φιλοδοξεί, με την όλη του δουλιά, να του αναγνωριστεί ο πρωτοποριακός αυτός ρόλος από τις άλλες δυνάμεις και ιδιαίτερα ο ρόλος συνέπειας και εγγύησης εφαρμογής του προγράμματος του Μετώπου.

Ισως γεννηθεί το ερώτημα: Μήπως το ΚΚΕ με τη θέση του αυτή για το Α-Α-Δ-Μ παραιτείται από τον τελικό του σκοπό, το σοσιαλισμό; Μήπως το Μέτωπο είναι κόλπο του ΚΚΕ για να παρασύρει άλλες δυνάμεις στην υλοποίηση του δικού του τελικού σκοπού, το σοσιαλισμό;

Ούτε το ένα συμβαίνει ούτε το άλλο.

Εμείς δε σταματάμε στο ΣΗΜΕΡΑ. Αγωνιζόμαστε και για ένα ΑΥΡΙΟ πιο καλό.Για ένα ΑΥΡΙΟ, όχι απροσδιόριστο και ουτοπικό, αλλά συγκεκριμένο, επιστημονικά θεμελιωμένο. Για το ΑΥΡΙΟ μια σοσιαλιστικής κοινωνίας, που είναι ο τελικός σκοπός του Κόμματός μας.80 σχεδόν χρόνια το διακηρύχνουμε αυτό και δεν πρόκειται να το απαρνηθούμε. Αδικα πασχίζουν οι αντίπαλοί μας να παραιτηθούμε απ' αυτόν το σκοπό μας.

Πολλά ήλπιζαν, μετά τα γνωστά γεγονότα στις πρώην σοσιαλιστικές χώρες της Ανατολικής Ευρώπης. Τα γεγονότα αυτά και η κατάσταση που δημιουργήθηκε στις χώρες αυτές εμάς δε μας κλόνισαν από τον προγραμματικό τελικό μας στόχο. Αντίθετα, μας λένε πόσο αταλάντευτα πρέπει να παλέψουμε για το σοσιαλισμό και πόσο δημιουργικά πρέπει να εφαρμόζουμε τη μαρξιστική - λενινιστική θεωρία μας. Για όσους βιάστηκαν να μιλήσουν για το τέλος του σοσιαλισμού, έχουμε να τους πούμε τούτο: Οσο θα υπάρχει εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, όσο θα υπάρχει αδικία, θα υπάρχει ταυτόχρονα και η ανάγκη και η επιθυμία της αλλαγής, της αλλαγής, για έναν κόσμο δίκαιο, για μια κοινωνία σοσιαλιστική".

Και συνέχισε:

"Αγαπητοί φίλοι,

Το ότι αγωνιζόμαστε γι' αυτό το ΑΥΡΙΟ δε σημαίνει ότι αγνοούμε το σήμερα. Είναι αδιανόητο ένα Κομμουνιστικό Κόμμα να μένει αδιάφορο για τη σημερινή κατάσταση του τόπου μας, για την πολιτική που πλήττει τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού, πολιτική που καταλύει την εθνική κυριαρχία, πολιτική που οδηγεί στην ανεργία και την οικονομική εξαθλίωση. Η πάλη ενάντια σ' αυτήν την πολιτική είναι σε αρμονία με την κομμουνιστική μας ιδεολογία και αναπόσπαστο και βασικό στοιχείο της πάλης μας για το σοσιαλισμό".

Σχολιάζοντας τις αναφορές του αστικού Τύπου για την πολιτική των συνεργασιών που ακολουθεί το Κόμμα, ο επίτιμος Πρόεδρος του ΚΚΕ παρατήρησε: "Ορισμένα αστικά έντυπα και άλλα μέσα ενημέρωσης κάνουν κριτική στο Κόμμα μας και ορισμένα μάλιστα με τη μορφή ανησυχίας. Λένε, π.χ.: Για ποιο Μέτωπο μιλάτε; Σεις αρνείστε τη συνεργασία με όλα τα σημερινά πολιτικά κόμματα του τόπου. Οτι αυτό σάς οδηγεί στην απομόνωση κλπ.

Δε μας λένε, όμως, σε ποια βάση να γίνει αυτή η συνεργασία; Στη βάση της υποταγής στη Συμφωνία του Μάαστριχτ και του ΝΑΤΟ; Της πολιτικής, δηλαδή, που ακολουθούν οι ηγεσίες αυτών των κομμάτων; Στη βάση της λεύτερης δράσης των πολυεθνικών και των μονοπωλίων; Στη βάση της κάλυψης του παιχνιδιού, που παίζουν οι ΗΠΑ με τον τουρκικό επεκτατισμό;

Ολοι, αγαπητοί σύντροφοι, παρακολουθούμε το τι παιχνίδι παίζεται γύρω απ' αυτό το θέμα. Δεν αδιαφορούμε μπροστά στις τουρκικές προκλήσεις ούτε υποτιμάμε τους κινδύνους που περικλείνει αυτό το στημένο παιχνίδι. Διαφωνούμε με την πολιτική που ακολουθείται για την αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας. Η κυβέρνηση, αντί να καταγγείλει τις ΗΠΑ που υποδαυλίζουν τις τουρκικές προκλήσεις, στα πλαίσια υλοποίησης του προγράμματος της "νέας τάξης" στην περιοχή της ΝΑ Ευρώπης και της Μέσης Ανατολής, τις ευχαριστεί και ενισχύει τους δεσμούς εξάρτησης.Και για την αντιμετώπιση της τουρκικής επιθετικότητας αγοράζει τεράστια ποσότητα αμερικανικού οπλισμού. Εχουμε μια καινούρια, πιο μεγάλη, αγορά του αιώνα.

Το Πρόγραμμα που ψήφισε το 15ο Συνέδριο δίνει σαφή απάντηση στο πρόβλημα της συνεργασίας.

"Το ΚΚΕ επιδιώκει τη συνεργασία με πολιτικές δυνάμεις που αποδέχονται την αναγκαιότητα σύγκρουσης με τον ιμπεριαλισμό και τα πολυεθνικά μονοπώλια, υπερασπίζονται τα δικαιώματα των εργαζομένων, τη λαϊκή κυριαρχία και ανεξαρτησία της χώρας...".

Σήμερα τουλάχιστον, δεν υπάρχει άλλη πολιτική δύναμη με τέτοια τοποθέτηση και δε φταίμε εμείς γι' αυτό.

Το τι θα γίνει αύριο, κανένας δεν μπορεί να το προεξοφλήσει.

Το Μέτωπο μπορεί και πρέπει να οικοδομηθεί με τις κοινωνικές δυνάμεις, με συνδικαλιστικές οργανώσεις και άλλες κινήσεις των εργαζομένων, που πλήττονται από την πολιτική της "νέας τάξης" και ζητάνε την αλλαγή. Στο Μέτωπο έχουν θέση και οι οπαδοί των σημερινών κομμάτων, που είναι εγκλωβισμένοι σ' αυτά και χίλιες φορές προδομένοι από τις ηγεσίες τους.

Και ακριβώς αυτό είναι εκείνο που ανησυχεί τους κατηγόρους μας. Ανησυχούν για τη δημιουργία του Μετώπου. Ανησυχούν για τη συμμετοχή σ' αυτό των οπαδών και των εργαζομένων. Σ' αυτούς απευθύνουν τις ανησυχίες τους και, στην πραγματικότητα, τους λένε: Το ΚΚΕ διάλεξε την απομόνωση. Το Μέτωπο δεν έχει νόημα!!

Αλλά σ' όλους τους εργαζόμενους απευθυνόμαστε κι εμείς και τους λέμε:

Οι πραγματικές ανησυχίες τους είναι η δημιουργία του Μετώπου. Οι ανησυχίες τους είναι για τη συνεργασία και συμμαχία μαζί σας. Και θα κάνουν ό,τι μπορούν για να μην πραγματοποιηθεί".

Στα προβλήματα της Θεσσαλονίκης αναφέρθηκε, στη συνέχεια, ο Χαρίλαος Φλωράκης, τονίζοντας:

"Αγαπητοί σύντροφοι και φίλοι,

Νομίζω ότι θα ήταν σοβαρή παράλειψή μας να μιλάμε στο λαό της Θεσσαλονίκης και να μην αναφερθούμε στο τι λέει το Κομμουνιστικό Κόμμα για τη Θεσσαλονίκη.

Σεις γνωρίζετε πως η όμορφη Θεσσαλονίκη, πάνω από 2.000 χρόνια, υπήρξε μεγάλο εμπορικό, πολιτιστικό και κατά καιρούς διοικητικό κέντρο με σημαντική επίδραση στις εξελίξεις στον ελλαδικό και στον ευρύτερο βαλκανικό χώρο.

Τι είναι, όμως, σήμερα;

Σήμερα έμεινε, απλώς, η δεύτερη πόλη της χώρας.

Πέρα απ' αυτό: Εκείνοι που τη βάφτισαν συμπρωτεύουσα και τελευταία τη θέλουν και πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης για ένα χρόνο, είναι οι ίδιοι που με την πολιτική τους την κατάντησαν πρωτεύουσα της ανεργίας. Σε 17% υπολογίζεται η ανεργία στη Θεσσαλονίκη. Οι ίδιοι ευθύνονται για την υποβάθμιση της παραγωγικής δομής της πόλης. Το κλείσιμο μονάδων της βιομηχανικής ζώνης. Τη μείωση του τζίρου των μεσαίων επιχειρήσεων, που ασφυκτιούν μέσα στις τανάλιες του μεγάλου κεφαλαίου και που, τελικά, βάζουν λουκέτο.

Τι να πρωτοπεί κανένας για τη μετατροπή του Θερμαϊκού σε νεκρή θάλασσα;Για την εμφάνιση του νέφους στη Θεσσαλονίκη;

Πολλά τα προβλήματα της Θεσσαλονίκης, παλιά και νέα, που όλο και προστίθενται. Σεις τα ζείτε και τα ξέρετε. Το θέμα είναι τι λέει το Κομμουνιστικό Κόμμα γι' αυτά.

Το Πρόγραμμα του 15ου Συνεδρίου δίνει ένα ευρύτερο πλαίσιο πάλης, που καλύπτει και τα προβλήματα αυτά. Χρειάζεται οι εργαζόμενοι να μην ξεχνούν ότι: Χωρίς αγώνα τίποτα δεν κερδίζεται.

Το ΚΚΕ θεωρεί πως χρειάζεται καθημερινός αγώνας για τη λύση των τόσων προβλημάτων επιβίωσης που αντιμετωπίζουν οι εργαζόμενοι. Δεν τρέφει, όμως, αυταπάτες ότι η λύση αυτή λύνει το πρόβλημά τους. Μόλις θα λύνεται, ύστερα από την πάλη των εργαζομένων, το άλφα ή βήτα πρόβλημα, θα εμφανίζεται άλλο, καινούριο, όσο θα εφαρμόζεται η σημερινή ή παρόμοια πολιτική.

Εκτός από αυτό, η λύση αυτή δεν μπορεί να θεωρείται και οριστική. Η πείρα λέει πως ό,τι κερδίζουν σήμερα μπορεί να τους το πάρουν αύριο. Γι' αυτό είναι ανάγκη να ανεβάζουν το επίπεδο των αγώνων τους και να συγκροτήσουν το μέτωπο πάλης που θα επιβάλει μια ριζικά αντίθετη πολιτική.

Οι κομμουνιστές οφείλουν να πρωτοστατήσουν στην προσπάθεια αυτή των εργαζομένων.

Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι,

Πολλή δουλιά φορτώνει η ιστορία στις πλάτες μας. Νομίζω ότι είναι κατανοητό από όλους μας τι δουλιά και χρόνος, τι προσπάθειες και κόποι χρειάζονται για να αλλάξει η κατάσταση. Για να γίνει ανατροπή του σημερινού συσχετισμού και της διάταξης των δυνάμεων. Να οικοδομηθεί το Μέτωπο και να 'ρθει στην εξουσία. Δύσκολο, μα κατορθωτό.

Εκείνο που θα ήθελα να υπογραμμίσω ιδιαίτερα είναι ότι αυτή η πανεξόρμηση που κήρυξε η ΚΕ για τις αποφάσεις του 15ου Συνεδρίου θα ήταν σοβαρό λάθος να πάρει μορφή καμπάνιας ή να περιοριστεί σε γενικές ομιλίες και περιοδείες στελεχών.

Χρειάζεται εκλαϊκευση της πολιτικής του Κόμματος μέσα στις μάζες των εργαζομένων. Εκεί που δουλεύουν ή κατοικούν. Χρειάζεται τα μέλη του Κόμματος, οι οπαδοί και οι κνίτες να αναπτύξουν κάθε δραστηριότητα και πρωτοβουλία και να φέρνουν στο προσκήνιο τα προβλήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους, τα προβλήματα του τόπου και να προβάλλουν την πολιτική λύση.

Χρειάζεται να αναπτύξουν κάθε δραστηριότητα για τη συσπείρωση των εργαζομένων στην οργάνωση της αντίστασης και πάλης, για την αντιμετώπιση των προβλημάτων τους και την οργάνωσή τους στο Μέτωπο. Χρειάζεται πολλή και συνεχής δουλιά. Δουλιά μυρμηγκιού, που λένε".

Κλείνοντας την ομιλία του, ο Χαρίλαος Φλωράκης σημείωσε:

"Αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι,

Γνωστές είναι οι ανακατατάξεις που έγιναν στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ κατά το πρόσφατο συνέδριό του. Το γεγονός αυτό σε συνδυασμό με το γενικότερο αντίκτυπο και επίδραση που θα έχουν αυτές και στα άλλα κόμματα μπορεί να οδηγήσουν σε γενικότερες ανακατατάξεις. Ετσι και αλλιώς, πρέπει να αναμένονται πολιτικές εξελίξεις.

Σήμερα είναι πιθανό, παρά τις κυβερνητικές διαψεύσεις, η χώρα μας να οδηγηθεί σε εκλογές μέσα στο φθινόπωρο. Φυσικό είναι ο νέος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ να θελήσει να αξιοποιήσει την αλλαγή και να επιδιώξει τη λαϊκή επικύρωση πριν ο λαός γευτεί τη νέα, πιο σκληρή, αντιλαϊκή πολιτική που προτίθεται να εφαρμόσει η κυβέρνηση.

Εμείς, στη δουλιά μας, για την οργάνωση της πάλης, για την αντιμετώπιση των διαφόρων προβλημάτων στη δουλιά, για την οργάνωση του Μετώπου, πρέπει να εντάξουμε και την πολιτική διαφωτιστική δουλιά και προετοιμασία για πιθανές εκλογές.

Οι κομμουνιστές της Θεσσαλονίκης, ακολουθώντας το δρόμο που δείχνουν τα ματωμένα χνάρια των εργατών της 9ης του Μάη του 1936, τιμώντας τη μνήμη του Λαμπράκη, του Νικηφορίδη, του Τσαρουχά και άλλων αγωνιστών, ας γίνουν παράδειγμα για όλη την Ελλάδα στην υλοποίηση των αποφάσεων του 15ου Συνεδρίου. Ας αποτελέσει τούτη η συγκέντρωση και απόφαση για ένταση των προσπαθειών μας για νέες επιτυχίες του Κόμματος".