Η Τράπεζα Κεντρικής Ελλάδος (ΤΚΕ), που ιδρύθηκε το 1936, πέρασε το 1984 - μετά τις λοβιτούρες της ιδιωτικής πρωτοβουλίας επί διοίκησης Δούκαρη - κάτω από τον έλεγχο του δημοσίου και σήμερα το μεγαλύτερο πακέτο μετοχών της (το 56,6%) το κατέχει η Αγροτική Τράπεζα. Σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία, στην ΤΚΕ απασχολούνται 580 άτομα σε 16 υποκαταστήματα, τα οποία (όπως μαρτυρά και το όνομα της τράπεζας) είναι γεωγραφικά συγκεντρωμένα κυρίως στη Στερεά Ελλάδα και τη Θεσσαλία. Από άποψη μεγέθους - με βάση το ενεργητικό - κατατάσσεται στη 17η θέση, ενώ παρουσίασε το 1995 κέρδη, ύψους 1,8 δισ. δρχ.

Η πώληση της τράπεζας προσκρούει στις αλλεπάλληλες δικαστικές αγωγές που καταθέτουν οι παλαιοί μέτοχοι της "ομάδας Δούκαρη", οι οποίοι και είχαν καταληστέψει την τράπεζα όταν ήταν σε ιδιωτικά χέρια. Η ιδέα της απορρόφησής της από τη μητρική Αγροτική δεν έχει - τουλάχιστον επίσημα - απορριφθεί, αν και είναι σίγουρο ότι η επιλογή αυτή θα διευρύνει το δίκτυο της τελευταίας στην ευρύτερη περιοχή της πρωτεύουσας, όπου και υστερεί σε δίκτυο υποκαταστημάτων. Στόχος της κυβέρνησης, ωστόσο, είναι να προχωρήσουν οι διαδικασίες - εκ νέου - ιδιωτικοποίησης της ΤΚΕ, με εκχώρηση του πακέτου μετοχών της Αγροτικής. Οι πληροφορίες αναφέρουν ότι το "παζάρι" που γίνεται μεταξύ κυβέρνησης και υποψήφιων αγοραστών, είναι να καταβάλουν οι ενδιαφερόμενοι περίπου 10 δισ. δραχμές για να αποκτήσουν την κυριότητά της. Η περίπτωση της ΤΚΕ είναι κλασική της έννοιας που οι γαλαζοπράσινες κυβερνήσεις αντιλαμβάνονται το ρόλο του κράτους: Αγοράζουν μια χρεοκοπημένη επιχείρηση μαζί με τα χρέη και τα "φέσια" που έβαλαν οι ιδιώτες, την εξυγιαίνουν με χρήματα των φορολογούμενων και κατόπιν την εκχωρούν εκ νέου στους ιδιώτες, χρησιμοποιώντας αστήριχτα επιχειρήματα περί έντονου ανταγωνισμού κτλ.