"Δε θα πρέπει να χαθεί ούτε μια μέρα μετά τις εκλογές" (!), φέρεται να απαιτεί - σύμφωνα με χτεσινό δημοσίευμα του "Βήματος" - η ηγεσία του ΣΕΒ, μετά το υπόμνημα που υπέβαλε πριν λίγες μέρες στους αρχηγούς των κομμάτων, καταγράφοντας ένα προς ένα τα "αιτήματά" της. Και αυτό, αφού αποφαίνεται με νόημα ότι "η πολιτική που ασκήθηκε τα τελευταία χρόνια και από τα δυο κόμματα που κυβέρνησαν τη χώρα, ήταν μεν σε ορθή κατεύθυνση, δεν ήταν όμως επαρκής"...

Ενας από τους κεντρικούς στόχους που θέτει ο ΣΕΒ - σύμφωνα με το υπόμνημά του - είναι η δραστική μείωση του έμμεσου μισθολογικού κόστους "που επιβαρύνει δυσανάλογα το κόστος εργασίας". Που σημαίνει, ότι παράλληλα με τη συνεχή προσπάθεια παραπέρα συμπίεσης του μισθολογικού κόστους - παρά το ανελαστικό σημείο που οδηγεί πλέον αυτή η προσπάθεια, λόγω της πολυετούς σκληρής λιτότητας - στο στόχαστρο μπαίνουν όλα τα υπόλοιπα "βάρη" που διαμορφώνουν το συνολικό λεγόμενο κόστος εργασίας. Δηλαδή η συμμετοχή των εργοδοτών στην κοινωνική ασφάλιση του εργαζόμενου, στην προστασία του από τον επαγγελματικό κίνδυνο, την ανεργία κλπ., παρότι αυτή η συμμετοχή δεν είναι τίποτα άλλο από την προέκταση του εργατικού μισθού. Παρά το γεγονός ότι στη χώρα μας το λεγόμενο κόστος εργασίας είναι μόλις στο 30% του μέσου κοινοτικού όρου, οι εκπρόσωποι του κεφαλαίου αξιώνουν παραπέρα συρρίκνωσή του στα όρια της απόλυτης εξαθλίωσης, δηλώνοντας ανοιχτά - όπως έκαναν με αφορμή το πρόσφατο κλείσιμο της GOOD YEAR - ότι πρέπει να δημιουργηθούν συνθήκες "ταϊβανοποίησης" στη χώρα μας.

Η πρώτη και η μεγαλύτερη "δυσκαμψία" που πρέπει να βγει από τη μέση για τον ΣΕΒ, είναι το σύστημα της κοινωνικής ασφάλισης. Το αναφέρει ευθέως, εξάλλου, ο ίδιος ο ΣΕΒ σε κείμενο παρατηρήσεων που είχε δώσει για την εισήγηση της Επιτροπής Μελέτης για την αντιμετώπιση της ανεργίας. "Αναφέρεται - έλεγε αναφερόμενος στο κείμενο της Επιτροπής - ο αρνητικός ρόλος του έμμεσου μισθολογικού κόστους και προτείνεται η μείωσή του, χωρίς καμιά ιδέα ή πρόταση για το πώς θα συμβεί αυτό. Αντίθετα η αναφορά της οικονομικής ευρωστίας των ασφαλιστικών Ταμείων των εργαζομένων οδηγεί σε αναίρεση της ιδέας"...

Τώρα η ηγεσία του ΣΕΒ απαιτεί, σύμφωνα με το υπόμνημα της, "αναπροσαρμογές με θαρραλέο τρόπο και αφού ληφθούν υπόψη, αφ' ενός οι γνώμες των κοινωνικών φορέων και αφ' ετέρου οι ανάλογες ρυθμίσεις ανταγωνιστριών χωρών"... Το μήνυμα έλαβε ο Κ. Σημίτης που υποσχέθηκε "ολοκληρωμένη αντιμετώπιση του ασφαλιστικού μέσα στο 1997", διαγράφωντας ταυτόχρονα τα σαρωτικά σχέδια του κόμματός του. Το ίδιο και ο Μ. Εβερτ, ο οποίος αποδέχτηκε όλα τα "αιτήματα" του ΣΕΒ. Σ' αυτό τον αντεργατικό αγώνα δρόμου, οι εργαζόμενοι θα διαμηνύσουν τη δική τους απάντηση και μέσα από την κάλπη;