ΧΑΛΚΙΔΑ (του ανταποκριτή μας).-

Εξελίξεις δρομολογούνται στα Ναυπηγεία Αυλίδας,καθώς η κυβέρνηση, υποτασσόμενη στις εντολές και των Βρυξελλών, "στρώνει το δρόμο" για την πλήρη ιδιωτικοποίησή τους, αμέσως μόλις λήξει το ανανεωμένο ενοικιαστήριο συμβόλαιο της ΕΤΒΑ με τον Λελάκη, το '99. Ετσι, μετά τη, με εκβιαστικό τρόπο, επαναρύθμιση των χρεών του προς την τράπεζα που πέτυχε ο όμιλος Λελάκη, με προκλητικά ευνοϊκούς όρους και μάλιστα λίγες μέρες πριν τις βουλευτικές εκλογές, την ίδια περίοδο εμφανίστηκε στον τοπικό Τύπο, "πρόταση αγοράς" των ναυπηγείων από τον Χαλκιδαίο επιχειρηματία, εργολάβο των ναυπηγείων, Β. Σαββίδη.

Η πρόταση του συγκεκριμένου εργολάβου κατατέθηκε στην ΕΤΒΑ στις 4 Σεπτέμβρη. Γενικόλογη στο περιεχόμενό της, αναφέρεται σε "εκσυγχρονισμό" της επιχείρησης, σε πρόγραμμα μακρόχρονης λειτουργίας, σε πρόγραμμα επενδύσεων σε εγκαταστάσεις και σε μηχανήματα και σε αύξηση δήθεν των θέσεων εργασίας, με στήριξη του ντόπιου τεχνικού κι εργατικού δυναμικού. Εξάλλου, σύμφωνα με πληροφορίες μας, πρόταση πρόκειται να καταθέσει "την κατάλληλη στιγμή" και ο κ. Λελάκης.

Είναι, όμως, "ηλίου φαεινότερον" ότι ετοιμάζεται - με τη συμφωνία και του σωματείου, που ελέγχεται από συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ - ξεπούλημα του ναυπηγείου και "αβάντα" στην κυβερνητική επιλογή από πλευράς του, για ενδεχόμενες αντιδράσεις.

Οπως αποδείχτηκε, η 8χρονη διαχείριση του ναυπηγείου από τον μεγαλοεφοπλιστή Λελάκη μόνο προβλήματα συσσώρευσε στην επιχείρηση και τους εργαζόμενους, παρά την προκλητικά ευνοϊκή στάση των κυβερνήσεων ΝΔ - ΠΑΣΟΚ και της τράπεζας. Υπενθυμίζουμε την αφερεγγυότητα του ομίλου Λελάκη ως προς την εκπλήρωση των υποχρεώσεών του με τη μη καταβολή του ενοικίου και του ποσοστού 2% επί του τζίρου κάθε μήνα, με αποτέλεσμα τη διόγκωση των χρεών στα 400 εκατομμύρια δραχμές και τις επανειλημμένες ρυθμίσεις που του έγιναν για την εξόφλησή τους, χωρίς ανταπόκριση. Υπενθυμίζουμε τα θαλασσοδάνεια (1 δισ. και άνω) που δόθηκαν στον όμιλο, προκειμένου να μετασκευάσει πλοία σε κρουαζιερόπλοια, με μόνη συμβατική υποχρέωση να υψώσει την ελληνική σημαία, πράγμα που δεν έπραξε, χωρίς να απαιτηθεί η επιστροφή των δανείων. Υπενθυμίζουμε, τέλος, το καθεστώς "γαλέρας" που επικρατεί (με την ανοχή του σωματείου) στις εργασιακές σχέσεις και τις συνθήκες δουλιάς των εργαζόμενων, στο όνομα δήθεν της συνέχισης της λειτουργίας του ναυπηγείου. Το τελευταίο(συνέχιση λειτουργίας) χρησιμοποιείται σαν επιχείρημα κατά κόρον και από την εργοδοσία και από το σωματείο, προκειμένου οι εργαζόμενοι να μην απαιτούν καν την καταβολή των δεδουλευμένων στις τακτές ημερομηνίες και να έχουν γίνει καθεστώς τα τελευταία χρόνια οι καθυστερήσεις δύο και τριών μηνών.

Παρατηρείται επίσης το φαινόμενο, οι εργαζόμενοι, με τη συναίνεση και του σωματείου, να γίνονται "μπαλάκι" μεταξύ επιχείρησης και εργολάβων, πότε από δω και πότε από κει. Να σημειωθεί ότι οι αμμοβολιστές δουλεύουν "από ήλιο σε ήλιο"μ χωρίς κανένα περιθώριο ξεκούρασης. Γενικά, οι 400 περίπου εργαζόμενοι βιώνουν καθημερινά την ανασφάλεια για τη δουλιά τους, αναγκάζονται, όμως, να αποδέχονται μια τέτοια κατάσταση, όταν γνωρίζουν ότι το επόμενο βήμα, αν αρνηθούν, "είναι να δουν την έξοδο του ναυπηγείου".

Αυτή την κατάσταση θα διαιωνίσει και η αποδοχή οποιασδήποτε πρότασης ιδιωτικοποίησης των Ναυπηγείων Αυλίδας. Μόνη ρεαλιστική προοπτική συνέχισης της λειτουργίας και ανάπτυξης της επιχείρησης, σύμφωνα με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα, είναι η διαμόρφωση κλαδικής πολιτικής και η δημιουργία δημοσίου ενιαίου φορέα ναυπηγικής βιομηχανίας. Προς αυτή την κατεύθυνση, σημειώνουν, πρέπει να ξεδιπλωθεί η πάλη των εργαζόμενων, συνειδητοποιώντας και οι ίδιοι το μακροπρόθεσμο συμφέρον τους, για την εξασφάλιση των συμφερόντων τους.

Γιώργος ΠΑΝΤΕΛΗΣ