Τίποτα δεν άλλαξε. Οσοι νέοι παίκτες κι αν αποκτήθηκαν, όσοι μήνες κι αν πέρασαν, οι 13.000 φίλαθλοι που βρέθηκαν την Κυριακή στο ΟΑΚΑ, ήταν στο ίδιο έργο θεατές. Η έδρα ανέδειξε το νικητή, η διαιτησία βοήθησε το γηπεδούχο, οι ηττημένοι κατάγγειλαν παρασκηνιακές συμμαχίες κι ο φανατισμός στο αποκορύφωμά του. Για ποιότητα, ούτε λόγος να γίνεται. Οι "πράσινοι", που μετά την ήττα από τη Βιλερμπάν είχαν βρεθεί στο επίκεντρο της κριτικής, ήθελαν περισσότερο τη νίκη και την πήραν. Δε χρειάστηκαν πάντως πολλά συστήματα και τακτικές, παρά μόνο καλή ψυχολογία και ευστοχία από την περιφέρεια. Οικονόμου και Ντίνκινς "πυροβολούσαν" ασταμάτητα από τα 6.25 μ. και πώς να χάσεις με ποσοστό ευστοχίας 71% σε 14 προσπάθειες τριών πόντων. Ο Μάλκοβιτς, γνωρίζοντας ότι ο Ολυμπιακός είναι πιο ισχυρός κάτω από τη ρακέτα, προφανώς ζήτησε από τον Οικονόμου να παίξει περιφερειακό μπάσκετ. Ο Νικαιώτης με 5/5 τρίποντα έγινε ο ήρωας του αγώνα. Στην αντίπερα όχθη, οι ψηλοί του Ολυμπιακού φορτώθηκαν νωρίς με φάουλ, μένοντας ουσιαστικά εκτός παιχνιδιού.

Το ντέρμπι των αιωνίων απέκτησε πλέον και σερβική κόντρα, καθώς οι Μάλκοβιτς, Ιβκοβιτς δεν αντάλλαξαν ούτε καλησπέρα. Ο πρώτος απέφυγε να πάει ακόμα και στη συνέντευξη Τύπου, όπως υποχρεώνεται από τους κανονισμούς της ΕΣΑΚ. Μήλον της έριδος των δύο κορυφαίων Γιουγκοσλάβων προπονητών, ο Μπ. Ντίνκινς, τον οποίο άρπαξε το καλοκαίρι ο Μάλκοβιτς μέσα από τα χέρια του Ιβκοβιτς, που τον προόριζε για τον Ολυμπιακό.