Οριστικοποιήθηκαν, στην προχτεσινή σύσκεψη του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης, οι αποφάσεις για το ποιες φοροαπαλλαγές θα διατηρηθούν, ποιες θα καταργηθούν εντελώς και ποιες θα κουτσουρευτούν. Ολες οι πληροφορίες λένε πως - ανεξάρτητα από τα παχυλά λόγια ότι οι προωθούμενες αλλαγές στο φορολογικό σύστημα στοχεύουν στη "δικαιότερη κατανομή των φορολογικών βαρών" με το να πληρώσουν οι "έχοντες και κατέχοντες" - στην ουσία αποδεικνύεται η ατολμία και η απροθυμία της κυβέρνησης να πάρει ουσιαστικά μέτρα για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής και της παραοικονομίας. Ενδεικτική, από αυτή την άποψη, είναι η περίπτωση της φορολογίας των τόκων κρατικών τίτλων,που φέρεται ότι έχει αποφασίσει να προχωρήσει η κυβέρνηση.

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες:

Πρώτον, η κυβέρνηση δε φέρεται πρόθυμη να φορολογήσει τους τόκους κρατικών τίτλων (ομολόγων και εντόκων) με τον ίδιο συντελεστή (15%) που ισχύει από το 1990 και για τους τόκους καταθέσεων (ταμιευτηρίου, προθεσμίας, όψεως κλπ.) στις τράπεζες, αλλά με μικρότερο συντελεστή, που θα κυμαίνεται μεταξύ 8% και 10%. Το ερώτημα είναι, γιατί δύο μέτρα και δύο σταθμά; Γιατί οι τόκοι καταθέσεων στις τράπεζες θα πρέπει να φορολογούνται με συντελεστή 15% και οι τόκοι καταθέσεων σε κρατικούς τίτλους με συντελεστή μέχρι 10%;

Δεύτερον, η κυβέρνηση φέρεται αποφασισμένη να φορολογήσει μόνο τους τόκους των εντόκων γραμματίων (με συντελεστή 8 - 10%), όχι όμως και των ομολόγων του δημοσίου, που έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα και τα τοκομερίδια θα πληρωθούν στα επόμενα χρόνια. Γιατί; Το επιχείρημα που προβάλλουν αρμόδιοι παράγοντες είναι ότι, αν η κυβέρνηση φορολογήσει και τους τόκους ομολόγων του δημοσίου - για ομόλογα που έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα και οι τόκοι θα πληρωθούν τα επόμενα χρόνια - "υπάρχει νομικό κενό"! Υποστηρίζουν, για παράδειγμα, πως αν επιβληθεί φορολογία στους τόκους των ομολόγων που έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα, η κυβέρνηση θα φανεί αναξιόπιστη, επειδή - όταν ζητούσε από το κοινό να αγοράσει ομόλογα - δεσμευόταν ότι "οι τόκοι θα είναι αφορολόγητοι"... Οι προβληματισμοί αυτοί, που δείχνουν την απροθυμία της κυβέρνησης να φορολογήσει τους τόκους των ομολόγων που έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα, για να μη... στεναχωρήσει τους τραπεζίτες και άλλους μεγαλοεισοδηματίες που έχουν επενδύσει τα κεφάλαιά τους - προσδοκώντας παχυλά και αφορολόγητα εισοδήματα - στα ομόλογα του δημοσίου.

Τρίτον, για τα έντοκα γραμμάτια που εκδόθηκαν το 1996 και εφόσον ανανεωθούν το 1997 - άρα ισοδυναμούν με ομόλογα αφού οι τόκοι θα πληρωθούν στη λήξη τους το 1997 ή το 1998 - η κυβέρνηση φέρεται αποφασισμένη να τα φορολογήσει.

Ολα τα παραπάνω αποτελούν δείγμα γραφής για την απροθυμία της κυβέρνησης: α) Να κάνει ένα ουσιαστικό βήμα για τον περιορισμό της παραοικονομίας και της φοροδιαφυγής. β) Να αυξήσει έτσι σημαντικά τα έσοδα του κράτους από τους "νόμιμα παραοικονομούντες και φοροδιαφεύγοντες". Ενώ, για παράδειγμα, θα μπορούσε το δημόσιο να εισπράξει το 1997 πάνω από 350 δισ. δραχμές από τη φορολογία των τόκων εντόκων και ομόλογων του δημοσίου με συντελεστή 15% (και αντίστοιχα ποσά τα επόμενα χρόνια), με την απροθυμία της να εξομοιώσει τη φορολογία των τόκων κρατικών τίτλων με τη φορολογία των τόκων καταθέσεων, η κυβέρνηση χαρίζει στους τραπεζίτες και άλλους μεγαλοεισοδηματίες εκατοντάδες δισ. δραχμές, σε βάρος του δημοσίου.

Αν μάλιστα η κυβέρνηση ήθελε να συμβάλει στη δικαιότερη κατανομή των φορολογικών βαρών - με την αύξηση της φορολογικής επιβάρυνσης στους έχοντες και κατέχοντες και την ελάφρυνση στους μη έχοντες και μη κατέχοντες - θα μπορούσε να κάνει την εξής ρύθμιση: Να μη φορολογεί με συντελεστή 15% τους τόκους των καταθέσεων και των κρατικών τίτλων, αλλά τα εισοδήματα από τους τόκους να προστίθενται στα άλλα εισοδήματα με τη δήλωση φορολογίας εισοδήματος που υποβάλλει ο κάθε φορολογούμενους. Επειδή, όμως, δε θέλει να θίξει τους έχοντες και κατέχοντες, επέλεξε τις εξαιρέσεις και τους μικρότερους συντελεστές φορολογίας των τόκων κρατικών τίτλων, με συνέπεια τα έσοδα του κράτους για το 1995 να περιορίζονται γύρω στα 50 δισ. δραχμές, ενώ θα μπορούσαν να φτάσουν στα 350 δισ. δραχμές.