Οι κατευθύνσεις του ΝΑΤΟ από τις αρχές αυτής της δεκαετίας, μετά τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης και του Συμφώνου της Βαρσοβίας και την ανάγκη αναπροσαρμογής του επιθετικού του δόγματος, είναι σαφείς. Οι ανάγκες επιβολής της "νέας τάξης πραγμάτων" απαιτούν ένα ΝΑΤΟ με διευρυμένα όρια, σε ρόλο παγκόσμιου χωροφύλακα. Για το λόγο αυτό συγκροτούνται ευέλικτες δυνάμεις ταχείας επέμβασης σε όλες τις πτέρυγες της Συμμαχίας, που εφοδιάζονται και με το σχετικό οπλισμό. Οι μεγάλοι - μαζικοί στρατοί περνάνε σε δεύτερη μοίρα και δίνουν τη θέση τους στους "Ράμπο". Η μια μετά την άλλη ΝΑΤΟικές χώρες μειώνουν την υποχρεωτική στρατιωτική θητεία - ορισμένες την καταργούν κιόλας - και διευρύνουν τα μισθοφορικά σώματα.

Καθόλου άσχετες με όλα αυτά είναι οι πρόσφατες εξαγγελίες του υπουργού Αμυνας, Α. Τσοχατζόπουλου, περί συγκρότησης ελληνικών μονάδων ταχείας επέμβασης, εξίσου άσχετο δεν είναι και το νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα που ανακοινώθηκε προχτές. Εξάλλου, η μετατροπή ενός τμήματος του ελληνικού στρατού σε μισθοφορικό, σύμφωνα με τις ΝΑΤΟικές κατευθύνσεις, είναι πραγματικότητα. Ηδη ο αριθμός των έμμισθων οπλιτών διαφόρων κατηγοριών πλησιάζει τις 15.000, δηλαδή, το 15% του συνολικού αριθμού των οπλιτών. Η πρώτη γενική πρόβα έγινε με την αποστολή στη Βοσνία.

***

Η κυβέρνηση, βέβαια, προβάλλει το επιχείρημα ότι, άσχετα από το αν εντάσσεται ή όχι το νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα στους ΝΑΤΟικούς σχεδιασμούς, τα όπλα αυτά στην πραγματικότητα θα είναι στην υπηρεσία της άμυνας της Ελλάδας απέναντι στους τουρκικούς κινδύνους. Επιχείρημα, όμως, το οποίο κυριολεκτικά βρίσκεται στον αέρα. Πρώτον,γιατί η γενικότερη εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης έχει εναποθέσει την κρίσιμη υπόθεση της εθνικής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας στους ...φιλόξενους ώμους των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Γεγονός που αποκαλύπτει τον - τουλάχιστον - υποκριτικό χαρακτήρα του κυβερνητικού επιχειρήματος. Δεύτερον,γιατί η αντίληψη της εναπόθεσης εκφράζεται συγκεκριμένα και άκρως επικίνδυνα και στους νέους εξοπλισμούς. Για παράδειγμα, το αερομεταφερόμενο σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης (εναέριο ραντάρ τύπου ΑΒΑΚΣ) για να λειτουργήσει θα προϋποθέτει ΝΑΤΟική υποστήριξη. Η υποστήριξη αυτή ασφαλώς και δε θα υπάρχει όταν το σύστημα η Ελλάδα θελήσει να το χρησιμοποιήσει για μη ΝΑΤΟικούς σκοπούς, π.χ., για τη συλλογή πληροφοριών που θα αφορούν την Τουρκία. Το ίδιο ισχύει και για τα άλλα οπλικά συστήματα υψηλής τεχνολογίας, που αποτελούν την αιχμή του νέου προγράμματος.

Πέρα απ' αυτά, οι νέες αγορές έρχονται να προστεθούν σε προηγούμενες και να συσσωρευτούν στις ίδιες αποθήκες. Για πολλά από τα νέα όπλα εκφράζονται, από γνώστες των πραγμάτων, σοβαρές επιφυλάξεις για το αν θα μπορέσουν να ενταχτούν στις Ενοπλες Δυνάμεις. Στις αποθήκες μένουν ακόμα για διάφορους λόγους αναξιοποίητα όπλα από προηγούμενες αγορές. Η συσσώρευση εξοπλισμών στις δύο πλευρές του Αιγαίου είναι τέτοια, ώστε ακόμα και Αμερικανοί αξιωματούχοι να δηλώνουν ότι "έχουμε εξοπλίσει και τις δύο χώρες σε τέτοιο βαθμό που να μπορούν να καταστρέψουν η μία την άλλη". Η Ελλάδα είναι η πρώτη χώρα στο ΝΑΤΟ στις στρατιωτικές δαπάνες, ως ποσοστό του ΑΕΠ, και μαζί με την Τουρκία είναι ανάμεσα στις 3 - 4 πρώτες χώρες στον κόσμο στις εισαγωγές όπλων.

***

Κυριάκος ΖΗΛΑΚΟΣ

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -

ΣΠΟΤ:

Οι νέοι εξοπλισμοί ανταποκρίνονται απόλυτα στο νέο δόγμα του ΝΑΤΟ. Η πραγματικότητα αυτή δεν μπορεί να συγκαλυφτεί από την ανάγκη αντιμετώπισης της υπαρκτής τουρκικής προκλητικότητας, η οποία πρώτα και κύρια προϋποθέτει μια ριζικά διαφορετική εξωτερική πολιτική και όχι την εναπόθεση της εθνικής κυριαρχίας στους ...φιλόξενους ώμους των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ

- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -