Λέγεται ότι "η μισή αλήθεια είναι χειρότερη κι απ' το ψέμα".Δεν είχε άδικο αυτός που το πρωτοείπε. Για ό,τι έχει να κάμει με τα ιστορικά γεγονότα, αυτό ισοδυναμεί με παραποίηση, με διαστρέβλωση της ιστορίας. Διαστρέβλωση για την οποία τόση προσπάθεια καταβάλλεται απ' τους ιμπεριαλιστές και την αντίδραση, ύστερα - ιδιαιτέρως - απ' την ανατροπή του υπαρκτού σοσιαλισμού στην Ανατολική και Κεντρική Ευρώπη και τη διάλυση της ΕΣΣΔ.

***

Αυτά με αφορμή όσων γράφτηκαν στην εφημερίδα "Χρονογράφος" του Πειραιά στις 14 Οκτώβρη 1996 και στη "Φωνή του Πειραιά" της 1ης Νοέμβρη 1996, για τον Μίλτο Αλικάκο. Προς τιμήν του, γράφει ο "Χρονογράφος", ο Δήμος Πειραιά και το Γ Δημοτικό Διαμέρισμα ονομάζουν την πλατεία μεταξύ των οδών Μυρτιδιώτισσας και Τζαβέλλα σε "Πλατεία Μίλτου Αλικάκου". Ο Αλικάκος, λέγει ο "Χρονογράφος", τίθεται επικεφαλής ομάδας ειδικών με αποστολή την εξουδετέρωση εκατοντάδων τόνων εκρηκτικών, που οι Γερμανοί είχαν τοποθετήσει στο λιμάνι του Πειραιά. Τιμάμε τη μνήμη του Αλικάκου και όλων όσοι πήραν μέρος στο σαμποτάζ εκείνο και ιδιαίτερα όσους έδωσαν τη ζωή τους στις μάχες της 12 και 13 Οκτώβρη 1944, είκοσι πέντε περίπου. Τιμάμε τους νεκρούς - όλους τους νεκρούς - του αγώνα. ΟΜΩΣ στη συγκεκριμένη περίπτωση ο Αλικάκος δεν ήταν ο μόνος. Δεν ήταν άλλωστε ξεκομμένος. Ενήργησε κάτω από διαταγές ανωτέρων της διοίκησης του 6ου Ανεξαρτήτου Συντάγματος του ΕΛΑΣ Πειραιά. Στη διοίκηση του IV (και όχι του I Τάγματος όπως γράφει ο "Χρονογράφος") υπήρχε και ο καπετάνιος που ήταν και η ψυχή του τάγματος, ο ηρωικός νεκρός του ΕΛΑΣ, στις 12 προς 13 Οκτώβρη, ο Σωτήρης Καλαμπόκης,που ο "Χρονογράφος" και η "Φωνή του Πειραιά" τον αγνόησαν εκ προμελέτης.

Αγνοήθηκε ακόμη ο Χρ. Γαλιώτης, που έπεσε μαζί με τον Σωτήρη Καλαμπόκη και τον Πετρόπουλο. Ο Χρ. Γαλιώτης, αξιωματικός πληροφοριών του συντάγματος, έδωσε την πληροφορία για τα δύο βασικά φρεάτια, απ' όπου ήταν δυνατόν να κοπούν τα πολλαπλά ηλεκτρικά καλώδια: το ένα στην οδό II Μεραρχίας και το άλλο στη γέφυρα Αη - Διονύση (κάτω απ' το ρολόι που υπάρχει ακόμη).

Στον Καλαμπόκη ήταν που έδωσε ο υπογράφων εντολή για το φρεάτιο της II Μεραρχίας και στον Σπ. Ζερβό, β καπετάνιο του I Τάγματος, για το φρεάτιο της γέφυρας του Αη - Διονύση. Και είναι ο Σ. Καλαμπόκης, που έφερε στον υπογράφοντα τα δύο κομμάτια σαν συγκεκριμένη απόδειξη, ότι έγινε το σαμποτάζ, στις 9 το πρωί της 12 Οκτώβρη, στην οδό Αγίων Αναργύρων, στην Παλιά Κοκκινιά. Για το γεγονός αυτό ανάμεσα σε τόσα άλλα της 12 - 13.10.44, αναφέρομαι αναλυτικά στα βιβλία μου "Ο Πειραιάς στην Εθνική Αντίσταση" και "Ο Δεκέμβρης 1944".

Αυτά δεν μπορεί να τα αγνοεί ούτε ο δήμος, ούτε ο Αβδάλας του ΠΣΑΕΕΑ και του ΣΥΝ. Ούτε βέβαια και ο Λ. Κύρκος, που παραβρέθηκε στην εκδήλωση. Οφείλουν βέβαια να τα ξέρουν και οι αρμόδιοι του "Χρονογράφου" και της "Φωνής του Πειραιά". Τα γνωρίζουν, αλλά δεν τους συμφέρει... και συμβαδίζουν με τους ταξικούς εχθρούς του κινήματος,που επιτίθενται ενάντια στην ιστορική αλήθεια. Τέτοια είναι η μοίρα των αποστατών.

Νίκανδρος ΚΕΠΕΣΗΣ