ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ (ανταπόκριση).-

Αποκαλυπτική για το μέλλον της ελληνικής ταινίας ήταν η χτεσινή συνέντευξη Τύπου, που έδωσε ο Φιλίπ Κοβά,υπεύθυνος για την Οπτικοακουστική Πολιτική της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων. Ερωτώμενος αν θα μπορεί να χρηματοδοτείται το Φεστιβάλ από την ΕΕ, σε περίπτωση που μειώσει το Διεθνές Τμήμα του, απάντησε ότι "στα πλαίσια της πολιτικής στήριξης των ευρωπαϊκών ταινιών, χρηματοδοτούν μόνο Φεστιβάλ, που περιλαμβάνουν περισσότερο από 60% ευρωπαϊκά έργα και αυτά να είναι, τουλάχιστον, 5 εθνοτήτων". Χαρακτήρισε "επίτευγμα" της εφαρμοζόμενης πολιτικής της ΕΕ το ότι έφθασε στο 80% η προβολή ευρωπαϊκών ταινιών στα φεστιβάλ.

Σε ερώτημα, όμως, για το αν, τελικά, με τα διάφορα προγράμματα - φεστιβάλ, θα ευνοούνται οι μικρές ευρωπαϊκές χώρες, ή θα κυριαρχήσουν οι ισχυρές, περιορίστηκε σε νούμερα χρηματοδότησης του Συντονιστικού Οργάνου των Ευρωπαϊκών Φεστιβάλ (2 εκατ. ECU), και του προγράμματος Media για την κινηματογραφική ανάπτυξη και παραγωγή ταινιών (60 εκατ. ECU) και στο ότι χρηματοδοτείται το Φεστιβάλ Μεσογειακών Ταινιών, στη Λάρισα. Για τις δέκα χώρες της Βαλτικής, που συνεργάζονται, σημείωσε πως "ακόμη δεν έχουν καταλήξει για τη συμμετοχή τους στο πρόγραμμα Media, γιατί πρέπει να εξασφαλιστεί και η δική τους οικονομική συνεισφορά".

Αν τα παραπάνω συσχετιστούν με τα λεγόμενα του υπουργού Πολιτισμού στη Θεσσαλονίκη, για "άλλες μορφές χρηματοδότησης" του κινηματογράφου (κίνητρα στα ΜΜΕ για την καταβολή του 1,5% και κατάργηση του Ελληνικού Διαγωνιστικού Τμήματος), μπορούμε λίγο - πολύ να διακρίνουμε την επιτάχυνση της υποβάθμισης της ελληνικής ταινίας.

Πάντως, ο Φιλίπ Κοβά παραδέχτηκε πως ο αμερικανικός κινηματογράφος κυριαρχεί και στην Ευρώπη, κατέχοντας το 65% της αγοράς. Πληροφοριακά αναφέρουμε πως σήμερα στην Ευρώπη υπάρχουν 600 φεστιβάλ, που αντιπροσωπεύουν 10 εκατ. θεατές.

Ο Εβερετ Λιούις,σκηνοθέτης της ταινίας "Βαθιά ως το κόκαλο" μιλώντας για τον ανεξάρτητο αμερικανικό κινηματογράφο, τόνισε ότι "ουσιαστικά αποτελείται από ανθρώπους δυσαρεστημένους από τις εταιρίες, οι οποίες κυριαρχούν στην αγορά". Σήμερα, στην Αμερική υπάρχουν περίπου 3.000 ανεξάρτητες ταινίες, αλλά από αυτές βγαίνουν στις αίθουσες μόνο το 1 - 2%. Οι περισσότερες προβάλλονται σε Φεστιβάλ.

Ο Ιρανός σκηνοθέτης Ματζίν Ματζιντί (συμμετέχει στο Διεθνές Διαγωνιστικό με τον "Πατέρα") χαρακτήρισε τη δουλιά του πειραματική, με συντελεστές της τους απλούς, καθημερινούς ανθρώπους. Η πρώτη του ταινία παίχτηκε στις Κάννες. Ο "Πατέρας" είναι η δεύτερη ταινία του, ενώ ήδη τέλειωσε την τρίτη του, μεγάλου μήκους, που αναφέρεται στα παιδιά και τους νέους, γιατί "εμπνέεται από τον κόσμο των παιδιών. Και βέβαια στο Ιράν, το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού είναι άνθρωποι κάτω των 18 ετών.

Ενα τέτοιο πορτρέτο απασχολούσε, για χρόνια, τον Δήμο Θέο, σκηνοθέτη του "Ελεάτη Ξένου" (Ελληνικό Διαγωνιστικό). Αυτό το πορτρέτο, της γυναίκας που δεν είναι καταναλωτική, ψυχωτική, κλπ., δίνει με την ταινία του. Μέρος του υλικού που δεν εντάχθηκε στην ταινία, πιθανόν θα αξιοποιηθεί από την ΕΡΤ, είπε ο σκηνοθέτης, αναφερόμενος στις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπισε, αν και χρηματοδοτήθηκε με 60 εκατ. από το ΕΚΚ και με 30 εκατ. από το ευρωπαϊκό πρόγραμμα "EURIMAZ".