Από τη μια η κυρίαρχη άποψη, η οποία, αντιμετωπίζοντας τα πράγματα "επιφανειακά" και στο πλαίσιο των "αλλαγών" που σημειώθηκαν στο πολιτικό σύστημα, υποστηρίζει ότι το 1996 αποτέλεσε "χρονιά στροφής" για το πολιτικό σκηνικό, η οποία, βέβαια, αποδίδεται αποκλειστικά, σχεδόν, στην άνοδο του Κ. Σημίτη στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ. Η "θριαμβευτική πορεία" του Κ. Σημίτη μέσα στη χρονιά που πέρασε, σηματοδοτεί, για τους πολυπληθείς και "ετερόκλητους" απολογητές του "εκσυγχρονισμού", την υποτιθέμενη αλλαγή στην πορεία πλεύσης της χώρας και τη "μεγάλη ελπιδοφόρα παρακαταθήκη" για το χρόνο που έρχεται.***

Δύο είναι τα βασικά χαρακτηριστικά του τρόπου άσκησης της εξουσίας από την κυβέρνηση Σημίτη, που τη "διαφοροποιεί" από τις προηγούμενες κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ:

Πρώτο,η επιδεικτική και προκλητική λήψη μέτρων υπέρ των οικονομικά ισχυρών. Παράδειγμα, η διαγραφή χρεών ύψους δισεκατομμυρίων στις εταιρίες πετρελαιοειδών (διάβαζε Βαρδινογιάννης, Λάτσης), στις ΠΑΕ και σε δεκάδες άλλες επιχειρήσεις.

Δεύτερο,η επίδειξη πυγμής απέναντι στις λαϊκές ανάγκες και τα αιτήματα, η πλήρης περιφρόνησή τους και η αδιάλλακτη στάση στην αντιμετώπιση των λαϊκών αντιδράσεων. Τα παραδείγματα είναι ατέλειωτα. Αρκεί να αναφέρουμε την αντιμετώπιση των συνταξιούχων και των πολύτεκνων μητέρων ως τα πλέον "ακραία" της κοινωνικής αναλγησίας, που χαρακτηρίζει την κυβέρνηση Σημίτη.

Η κυβέρνηση Σημίτη εγκαινίασε καινούρια ήθη και στον τρόπο αντιμετώπισης των θεμάτων εξωτερικής πολιτικής, η οποία συνοψίζεται στη φράση - μνημείο υποτέλειας του πρωθυπουργού "ευχαριστούμε την κυβέρνηση των ΗΠΑ". Ο χειρισμός της κρίσης των Ιμίων από την κυβέρνηση Σημίτη και τα όσα ακολούθησαν αποδεικνύουν ένα πράγμα: Η κυβέρνηση εμφανίζει ως εθνικό συμφέρον την πλήρη υιοθέτηση και στήριξη των αμερικανικών συμφερόντων στην περιοχή. Είναι χαρακτηριστικό ότι βάφτισε ελληνική θέση την πρόταση του Προέδρου των ΗΠΑ για παραπομπή διευθέτησης κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, αποδεχόμενη πλήρως τον αμερικανικό ισχυρισμό για ύπαρξη γκρίζων ζωνών στο Αιγαίο και ανοίγοντας το δρόμο για επιβολή νέου καθεστώτος περιορισμένης κυριαρχίας σε αυτό. Παρόμοια είναι και η στάση της στο Κυπριακό, όπου κυριολεκτικά εκλιπαρεί την παρέμβαση των ΗΠΑ, όπως επανειλημμένα έχει φανεί από τις δηλώσεις του αναπληρωτή υπουργού Εξωτερικών Γ. Παπανδρέου.

***

***

Παρατηρώντας τις εξελίξεις από αυτή τη σκοπιά δεν μπορεί να μη σημειωθεί ότι η λαϊκή δυσαρέσκεια και αγανάκτηση ενάντια στην κυβερνητική πολιτική διαρκώς διογκώνεται και αποκτά χαρακτηριστικά, όπως απέδειξαν οι ηρωικοί αγώνες των αγροτών και των ναυτεργατών, σκληρής και ανυποχώρητης αναμέτρησης με την αντιλαϊκή κυβερνητική πολιτική.

Η κυβέρνηση Σημίτη έχει αποτύχει παταγωδώς στο στρατηγικό της στόχο να κατορθώσει να επιβάλει τα νέα αντιλαϊκά μέτρα με το μανδύα της "κοινωνικής συναίνεσης". Η πλειοψηφία των εργαζομένων, ακόμα και πολλοί από αυτούς που τους υφάρπαξε την ψήφο η κυβέρνηση, έχουν αντιληφθεί με τι "είδους" κυβέρνηση έχουν να κάνουν. Αντιλαμβάνονται τις ολέθριες προοπτικές που τους επιφυλάσσει το Μάαστριχτ και η πορεία στην ΟΝΕ.

Επιπλέον, συνειδητοποιούν διαρκώς και περισσότεροι ότι μόνο στους ενωμένους και αποφασιστικούς αγώνες ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, μπορούν να εναποθέσουν τις ελπίδες τους για τη μη χειροτέρευση του βιοτικού τους επιπέδου και την προστασία των κατακτήσεων και δικαιωμάτων τους.

Αυτή είναι η σημαντικότερη και ελπιδοφόρα κληρονομιά του 1996. Είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται να πάει χαμένη, αλλά αντίθετα θα αξιοποιηθεί στο έπακρο.

Παναγιώτης ΚΑΚΑΛΗΣ

Η πλειοψηφία των εργαζομένων, ακόμα και πολλοί από αυτούς που τους υφάρπαξε την ψήφο η κυβέρνηση, έχουν αντιληφθεί με τι "είδους" κυβέρνηση έχουν να κάνουν. Αντιλαμβάνονται τις ολέθριες προοπτικές που τους επιφυλάσσει το Μάαστριχτ και η πορεία στην ΟΝΕ. Επιπλέον, συνειδητοποιούν διαρκώς και περισσότεροι, ότι μόνο στους ενωμένους και αποφασιστικούς αγώνες ενάντια στην αντιλαϊκή πολιτική, μπορούν να εναποθέσουν τις ελπίδες τους, για τη μη χειροτέρευση του βιοτικού τους επιπέδου και την προστασία των κατακτήσεων και δικαιωμάτων τους