Παρεξηγημένη προσωπικότητα στη χώρα μας ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς. Ο Παναθηναϊκός αναδείχτηκε το 1996 από τους συντάκτες μπάσκετ κορυφαία ομάδα στην Ελλάδα. Οι Οικονόμου, Βράνκοβιτς, βρέθηκαν αντίστοιχα στην κορυφή των προτιμήσεων για την ανάδειξη του κορυφαίου Ελληνα και ξένου παίκτη του πρωταθλήματος. Ο ίδιος όμως, μετά βίας ψηφίστηκε τρίτος καλύτερος προπονητής και μάλιστα με 25 ψήφους πίσω από τον Γιάννη Ιωαννίδη και 5 από τον Ντούσαν Ιβκοβιτς.

Κάτοχος τεσσάρων ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων με τρεις διαφορετικές ομάδες ο Μαλίκοβιτς, βρέθηκε την Τετάρτη στο Σπλιτ. Την πόλη που ανέδειξε σε μπασκετική δύναμη και στην οποία ανδρώθηκε ως προπονητής. Αν και περισσεύει τα τελευταία χρόνια το μίσος μεταξύ Σέρβων και Κροατών, έγινε δεκτός από τον πληθυσμό της πόλης μετά βαϊων και κλάδων. Κόσμος και κοσμάκης έτρεξε στην προπόνηση της Τρίτης να του σφίξει το χέρι. Ορθιοι τρεις χιλιάδες θεατές τον αποθέωσαν κατά την είσοδό του την Τετάρτη στο γήπεδο κι η διοίκηση της Κροάσια Σπλιτ άνοιξε σαμπάνιες προς τιμήν του μετά τον αγώνα στην αίθουσα τροπαίων, όπου μεταξύ των εκατοντάδων εκθεμάτων δεσπόζουν το ευρωπαϊκό κύπελλο που έμεινε για πάντα στο Σπλιτ, μετά από τις τρεις συνεχόμενες κατακτήσεις και οι φανέλες των Κούκοτς, Ράτζα και Τάμπακ με τα χρώματα των ομάδων τους στο ΝΒΑ.

"Εδώ γεννήθηκε το μπάσκετ. Οι φίλαθλοι του Σπλιτ έχουν την κορυφαία μπασκετική κουλτούρα", ανταπέδωσε στις δηλώσεις του ο Μάλκοβιτς. Ισως να είναι κι έτσι, επειδή έτσι αυτός νομίζει. Μία μέρα πάντως αργότερα, οι Κροάτες που βρέθηκαν στο παιχνίδι Τσιμπόνα - Ολυμπιακού, ζητούσαν το θάνατο των Σέρβων, έχοντας κατά νου τον Ντ. Ιβκοβιτς και τον Μ. Τόμιτς. Δεν είναι θέμα λοιπόν μπασκετικής κουλτούρας, αλλά προσωπικής ακτινοβολίας του Μπ. Μάλκοβιτς. Ο Σέρβος προπονητής του Παναθηναϊκού, πέτυχε με το έργο του να καταξιωθεί ως μία από τις κορυφαίες προσωπικότητες του Σπλιτ. Χωρίς αυτόν, χωρίς τη Γιουγκοπλάστικα, η όμορφη λουτρόπολη των δαλματικών ακτών δε θα είχε ούτε την αίγλη, ούτε το όνομα που τη συνοδεύει στο παγκόσμιο στερέωμα. Ο άνθρωπος που λατρεύεται σαν θεός στην Κροατία, χαρακτηριζόταν καραγκιόζης στις εξέδρες του ΟΑΚΑ μετά τις ήττες του Παναθηναϊκού στην Ευρωλίγκα με Μπαρτσελόνα και Βιλερμπάν. Ανάμεσα στους θεατές των δύο γηπέδων, υπάρχει όντως διαφορά μπασκετικής κουλτούρας. Οχι όμως τυχαία. Η Γιουγκοπλάστικα ήταν η κορυφαία έκφραση της αθλητικής δραστηριότητας της πόλης του Σπλιτ. Δε συμβαίνει το ίδιο με τον Παναθηναϊκό, ομάδα που πάνω απ' όλα εκφράζει τις οικονομικές δυνατότητες του προέδρου της και την ανάγκη των οπαδών για διάκριση με κάθε τρόπο.

Μια και ο λόγος για οπαδούς, δεν πρόλαβαν τρεις νεαροί Κροάτες να ρίξουν μερικές κροτίδες στο παιχνίδι Κροάσιας - Παναθηναϊκού και βρέθηκαν χωρίς να το καταλάβουν εκτός γηπέδου. Οι μεγάλες ομάδες δεν έχουν ανάγκη φανατισμένους οπαδούς, αλλά σωστούς φιλάθλους, ικανούς να αποδώσουν τα του Καίσαρος τω Καίσαρι και στη νίκη αλλά και στην ήττα.

Γιάννης ΓΕΩΡΓΑΚΗΣ