"Ο Ζεντίγιο ξεπουλάει το λαό, εργάτη στους Αμερικανούς", φώναζαν την περασμένη Πέμπτη στους δρόμους του Μεξικού εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές, ζητώντας την παραίτηση του Προέδρου της χώρας τους, Ερνέστο Ζεντίγιο, και εκφράζοντας τη συμπαράστασή τους στον "υποδιοικητή Μάρκο", ηγέτη των εξεγερμένων ινδιάνων Ζαπατίστας χωρικών. Ομως, φαίνεται ότι το βασικό σύνθημα των Μεξικανών πολιτών - αν και σωστό... - ήταν ελλιπές και αυτό γιατί ο πραγματικός "κυρίαρχος του παιχνιδιού" δεν είναι στην προκειμένη περίπτωση ο Πρόεδρος των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, όσο το πολυεθνικό τραπεζικό καπιταλιστικό σύστημα.

Αυτό, άλλωστε, έγινε ορατό στις 10 του περασμένου Φλεβάρη, όταν ο Μεξικανός Πρόεδρος αποφάσισε να κάνει μία θεαματική στροφή στη δήθεν ειρηνευτική πολιτική που ακολουθούσε μέχρι τότε στην εξέγερση των Ζαπατίστας, ανακοινώνοντας την έναρξη της στρατιωτικής δράσης από την πλευρά των ομοσπονδιακών στρατευμάτων στη φτωχή πολιτεία Τσιάπας. Οπως, μάλιστα, είχε γράψει και ο "Ρ" στις 11 του ίδιου μήνα, η κίνηση αυτή, που ερχόταν ύστερα από την υποτίμηση του μεξικανικού νομίσματος (πέσο) έναντι του δολαρίου στις 20 Δεκέμβρη, φαινόταν να είναι αποτέλεσμα "της πίεσης χρηματιστηριακών και πολιτικών κύκλων"! Πριν καλά καλά περάσει ένας μήνας, η υπόθεση έπαψε να είναι εικασία και να αποτελεί γεγονός...

Η βρετανική εφημερίδα "Ιντιπέντεντ" δημοσίευσε την περασμένη Κυριακή το υπόμνημα που έστειλε η τράπεζα των ΗΠΑ "Τσέιζ Μανχάταν" στις 13 του Γενάρη στους μεγάλους επενδυτές. Το υπόμνημα, που, όπως φάνηκε από τα γεγονότα, καθόρισε, στην ουσία, την πολιτική του Προέδρου Ζεντίγιο (!), έλεγε ξεκάθαρα, μεταξύ άλλων, τα εξής: "Η κυβέρνηση θα πρέπει να εξαλείψει το στρατό των Ζαπατίστας για να δείξει τον αποτελεσματικό έλεγχο που ασκεί στο εθνικό έδαφος και στον τομέα της πολιτικής ασφάλειας".

Τα στοιχεία δείχνουν ότι η "Γουόλ Στριτ" έπαιξε έναν κρίσιμο ρόλο στην επίσπευση της κήρυξης πολέμου από τον Πρόεδρο του Μεξικού, Ερνέστο Ζεντίγιο, κατά του Εθνικοαπελευθερωτικού Στρατού των Ζαπατίστας. Ωστόσο, το γεγονός ότι η "Τσέιζ Μανχάταν" θα έπαιρνε ανοιχτά θέση υπέρ της στρατιωτικής καταστολής της εξέγερσης των ινδιάνων χωρικών φαίνεται να προκαλεί τη - μάλλον αδικαιολόγητη - έκπληξη της βρετανικής εφημερίδας, που χαρακτηρίζει το περιεχόμενο του υπομνήματος "εκπληκτικό"! Και όμως! Ακόμη και στους μη ειδικούς είναι φανερή η δυναμική παρουσία του μεγάλου κεφαλαίου στην οικονομία του Μεξικού, του οποίου, ας σημειωθεί, το 50% των 90.000.000 κατοίκων του ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας.

Η επιθυμία του κεφαλαίου διαταγή...

Το υπόμνημα της "Τσέιζ Μανχάταν" αναφέρει ότι, ενώ "η πολιτεία Τσιάπας δεν αποτελεί βασική απειλή στην πολιτική σταθερότητα του Μεξικού, πολλά μέλη της κοινότητας θεωρούν πιθανό κάτι τέτοιο". Αυτό που χρειάζεται το Μεξικό, προτείνει η "Τσέιζ Μανχάταν", είναι μία πιο απολυταρχική κυβέρνηση από μία μεγαλύτερη ή ισχυρότερη δημοκρατία και συμβουλεύει το κυβερνών "Θεσμικό Επαναστατικό Κόμμα" του Μεξικού να συλλογιστεί το κλέψιμο της ψήφου στις εκλογές των πέντε κρίσιμων πολιτειών.

"Η κυβέρνηση Ζεντίγιο θα πρέπει να συλλογιστεί προσεκτικά εάν θα επιτρέψει ή όχι τη νίκη σε κόμματα της αντιπολίτευσης, εάν κάτι τέτοιο προκύψει από τις κάλπες" (!), προστίθεται στο υπόμνημα της "Τσέιζ Μανχάταν".

Για τα κόμματα της μεξικανικής αντιπολίτευσης, το υπόμνημα της "Τσέιζ Μανχάταν" επιβεβαιώνει την πεποίθηση ότι η Γουόλ Στριτ (και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο) υπαγορεύουν την εσωτερική πολιτική! Εάν αυτό το κάλεσμα για την κατάπνιξη της μεξικανικής εξέγερσης για την προστασία των ξένων επενδύσεων συνδέεται με την έντονη δράση που ανέπτυξε ο ομοσπονδιακός στρατός τον περασμένο Γενάρη και Φλεβάρη, αυτό είναι κάτι που μπορεί κανείς τουλάχιστον να μαντέψει.

Είναι, όμως, καθαρό ότι τα αιτήματα του διεθνούς κεφαλαίου είναι τόσο έντονα και επιτακτικά που η κυβέρνηση έχει ελάχιστο έλεγχο πάνω στην εσωτερική οικονομική πολιτική της και δεν είναι σε θέση να αντιμετωπίσει τα βαθιά αίτια της επανάστασης των χωρικών. Πολύ περισσότερο, όταν κρέμεται από τα λεφτά τους...

Ομελέτα, σπασμένα αυγά και ξανατσεπωμένα δολάρια

Οταν το πέσο άρχισε να καταρρέει από τις 20 Δεκέμβρη, οι ευθύνες, φυσικά, καταλογίστηκαν στους.... αντάρτες, από την άποψη ότι "οι εξεγέρσεις πλήττουν την εμπιστοσύνη των ξένων επενδυτών, αλλά και τις προσδοκίες ότι το Μεξικό θα καταφέρει κάποτε να ενταχθεί στη σύγχρονη οικονομία".

Ο Πρόεδρος Κλίντον οργάνωσε το σχέδιο του "πακέτου διάσωσης" ύψους 40 δισ. δολαρίων για να αποτρέψει την καταστροφή που θα μπορούσε να έχει καταστροφική επίδραση στη διεθνή χρηματιστηριακή αγορά.

Αλλά τίποτα από αυτά τα κεφάλαια δε θα πάει άμεσα για τη βελτίωση των οικονομικών συνθηκών, αφού, όπως εκτιμούν και οι ειδικοί οικονομικοί αναλυτές, το περιεχόμενο του περίφημου "πακέτου Κλίντον" μάλλον θα διατεθεί για τη διευθέτηση των εξωτερικών χρεών του Μεξικού και την ενίσχυση του πέσο. "Τα περισσότερα από αυτά τα χρήματα θα πάνε κατ' ευθείαν στη "Γουόλ Στριτ" για να επιδοτηθούν τα χρέη της χώρας", δηλώνει χαρακτηριστικά στην "Ιντιπέντεντ" της περασμένης Κυριακής ο Χάρι Κλίβερ, ειδικός για τα λατινοαμερικανικά θέματα στο Πανεπιστήμιο του Τέξας.

Ο Ριόρνταν Ρόετ, που φέρεται να είναι και ο συγγραφέας του υπομνήματος της αμερικανικής τράπεζας, ήταν μέχρι πρότινος ανώτατος σύμβουλος της "Τσέιζ Μανχάταν". Μιλώντας σε ένα σεμινάριο εκατοντάδων επενδυτών, είπε ότι η έκκλησή του για στρατιωτική κατάπνιξη της εξέγερσης, υπό την ηγεσία του Ζεντίγιο, ίσως προκαλέσει αρνητικές επιπτώσεις διεθνώς, αλλά, θυμίζοντας το γνωστό ρητό "για να κάνεις ομελέτα πρέπει να σπάσεις αυγά", υποστήριξε ότι "πάντα οι θαρρετές πράξεις συνοδεύονται και με πολιτικό κόστος".

Σύμφωνα με τη Μεξικανή πολιτική αναλύτρια, Ντένιζ Ντρέσερ: "Η "Γουόλ Στριτ" ζήτησε την άμεση επίλυση της κρίσης στην πολιτεία Τσιάπας - δηλαδή, τη στρατιωτική κατάπνιξή της - γιατί πιστεύει ότι είναι ο μοναδικός τρόπος με τον οποίον ο Ζεντίγιο μπορεί να δείξει πόσο ικανός πολιτικός ηγέτης είναι"...

Αλλωστε, θα σχολιάζαμε εμείς, οι φορείς του διεθνούς κεφαλαίου ζητούν "εκδημοκρατισμό, αποκέντρωση, διαφάνεια και υπευθυνότητα" μόνονόταν πρόκειται για τη μεγιστοποίηση των κερδών τους. Για τους ίδιους λόγους δε διστάζουν ακόμη και πριν την αυγή του 21ου αιώνα να τάσσονται ξεκάθαρα υπέρ των αιματηρών στρατιωτικών επεμβάσεων ή απολυταρχικών ηγετών...

Δέσποινα ΟΡΦΑΝΑΚΗ