Στο θέμα του εμπορίου ανθρωπίνων οργάνων, τότε με θύματα μικρά αθώα παιδιά στη Λατινική Αμερική, είχαμε ξανααναφερθεί από αυτές εδώ τις σελίδες. Τότε υπήρχαν πολλές ενδείξεις, καμία, ωστόσο, απόδειξη. Να που, όμως, τώρα, σύμφωνα με δημοσίευμα του γερμανικού περιοδικού "Στερν", βρέθηκε η πρώτη απόδειξη γι' αυτό το φρικιαστικό έγκλημα, αυτή τη φορά με θύματα νέους ανθρώπους, σε ένα άλλο μέρος του κόσμου, σε μία άλλη "γη των κολασμένων", στην Ινδία.

Νέοι άνδρες και γυναίκες με σκυμμένο το κεφάλι, σαν δαρμένα σκυλιά, γράφει χαρακτηριστικά το "Στερν", μπαίνουν στο αστυνομικό τμήμα της "Κομέρσιαλ Στριτ". Ταξίδευαν όλη τη νύχτα από τα χωριά τους για να έρθουν στο Μπανγκαλόρ, μια μητρόπολη 4.000.000 κατοίκων στη νότια Ινδία, και να καταγγείλουν το έγκλημα που διαπράχθηκε σε βάρος τους. Μία μοναδική λέξη αρκεί, "κίντνεϊ" (νεφρά), και ο φρουρός στην είσοδο τους κάνει νόημα να περάσουν στον πρώτο όροφο.

Το κοινό χαρακτηριστικό αυτών των νέων ανθρώπων είναι μία ουλή 25 εκατοστών κάτω από τα πλευρά, αποτέλεσμα μιας χειρουργικής επέμβασης. Η καθεμιά από αυτές μαρτυρία ενός αποτρόπαιου εγκλήματος.

"Εγκλημα αριθμός 45/95", κάθε μέρα μεγαλώνει ο φάκελος του αστυνομικού επιθεωρητή του Μπανγκαλόρ. "Υπολογίζουμε τουλάχιστον 1.000 περιπτώσεις, όπου μία μαφία μεσαζόντων και γιατρών "έκλεψαν" από ανύποπτους πολίτες τα νεφρά τους και τα μεταμόσχευσαν σε πλούσιους αλλοδαπούς", αναφέρει ο επιθεωρητής Βίκτορ Ντ' Ούζα στο "Στερν", "κυρίως ασθενείς από τις χώρες του Περσικού Κόλπου". Ωστόσο, όπως μάθαμε από δελτία ειδήσεων πολλών ελληνικών τηλεοπτικών σταθμών, σ' αυτούς τους προνομιούχους ασθενείς συμπεριλαμβάνονται και Ελληνες οι οποίοι, μετά τη μεταμόσχευση νεφρού στην οποία υποβλήθηκαν στην Ινδία ή ακόμα και στην Αγγλία με μόσχευμα που προερχόταν από την Ινδία, παρουσίασαν προβλήματα υγείας και εισήχθησαν εδώ σε νοσοκομεία.

Η οργανωμένη ληστεία

μιας γνωστής "τράπεζας"

Εδώ και χρόνια, αυτή η χώρα των 900.000.000 κατοίκων θεωρείται ως η μεγαλύτερη "τράπεζα ζωντανών δωρητών οργάνων". Αμφίβολοι πράκτορες από την Ιαπωνία, τη Σιγκαπούρη και την Ευρώπη προσφέρουν σε ασθενείς, οι οποίοι χρειάζονται κάποιο καινούριο όργανο, "ταξιδιωτικά πακέτα μεταμόσχευσης" ύψους περίπου 9.500.000 δραχμών, συμπεριλαμβανομένων και των αεροπορικών εισιτηρίων και των ξενοδοχείων. Ακόμα στην Ινδία υπάρχουν νέα κορίτσια που πουλούν οικειοθελώς τα νεφρά τους, επειδή οι οικογένειές τους δεν μπορούν να πληρώσουν την προίκα για το γάμο τους. Ενώ, σε μία έρευνα των τελωνειακών, που έγινε σε κάποιο ταξιδιωτικό γκρουπ το Γενάρη στο αεροδρόμιο του Νέου Δελχί για τυχόν κατοχή ναρκωτικών, δε βρέθηκαν μεν ναρκωτικά, αποκαλύφθηκε, όμως, ότι όλοι οι ταξιδιώτες είχαν μία φρέσκια ουλή στο σώμα τους, η οποία προήλθε, όπως παραδέχτηκαν, από την πώληση και αφαίρεση των νεφρών τους.

Σε αστυνομικά μπλόκα που έγιναν σε μερικές κλινικές, κατασχέθηκαν πολλοί φάκελοι ασθενών. Δύο μεσάζοντες και δύο γιατροί έχουν συλληφθεί, ενώ ένας γιατρός κατάφερε να διαφύγει. Η κυβέρνηση στο Νέο Δελχί έθεσε ένα νόμο σε ισχύ, ο οποίος απαγορεύει το εμπόριο ανθρωπίνων οργάνων και επιτρέπει σε γιατρούς να προχωρούν σε μεταμόσχευση νεφρών μόνο όταν ο δότης και ο παραλήπτης είναι συγγενικά πρόσωπα.

Μια ιστορία από το Παλιπαλιάμ

Ας δούμε, όμως, μία από τις πολλές αυτές περιπτώσεις εγκληματικής εξαπάτησης και, συγκεκριμένα, την περίπτωση του φτωχού Βελού από το Παλιπαλιάμ, ένα χωριό 300 χιλιόμετρα από το Μπανγκαλόρ, όπου όποιος κατέχει ποδήλατο, έχει και μία ουλή κάτω από τα πλευρά, ενώ λέγεται ότι γύρω στα 100 άτομα από το χωριό έχουν πέσει θύματα του καρτέλ των εμπόρων νεφρών.

Ο Βελού, για να έρθουμε στη συγκεκριμένη περίπτωση, εργάζεται στην μπανανααγορά. Κάθε πρωί πηγαίνει ξυπόλυτος στη δουλιά του. Μιάμιση ώρα με τα πόδια για ένα μεροκάματο 35 ρουπίες, περίπου 270 δρχ. (!). Πόσο χρονών είναι, άραγε; "Δεν ξέρω. Περίπου 30 χρονών", είναι η απάντησή του. Εκείνο που ξέρει ο Βελού, όμως, είναι ότι έχει ομάδα αίματος 0. Αυτό του το είπε ένας αστυνομικός στο Μπανγκαλόρ. Και, στη συνέχεια, ο Βελού αφηγείται την ιστορία του στον συντάκτη του "Στερν". Πριν μερικούς μήνες, κάποιος Γιουσούφ τον πλησίασε στην αγορά και του πρότεινε δουλιά σε μία οικοδομή στο Μπανγκαλόρ. Του υποσχέθηκε ότι θα παίρνει 100 ρουπίες την ημέρα. Μέχρι που θα έπιανε δουλιά έμενε στο σπίτι του Ιουσούφ. Στην αρχή, του έδινε και κάποια χρήματα, πότε 50, πότε 100 ρουπίες, κάποια στιγμή, όμως, σταμάτησε και του είπε ότι επειδή η οικοδομή αργεί ακόμα, καλό θα ήταν να πάει να δώσει αίμα. Τον καθησύχασε, μάλιστα, ότι δεν είναι και τίποτα μία απλή τσιμπιά στο χέρι και 500 ρουπίες. Φυσικά, ο Βελού θαμπώθηκε μιας και οι 500 ρουπίες (περίπου 4.000 δρχ.) του φάνηκαν μια περιουσία. Δεν ήξερε, όμως, ο δόλιος ότι, με αυτόν τον τρόπο, άνοιγε, στο νοσοκομείο "Ιελάμα Ντασάπα", ο φάκελος του ασθενούς αρ. 11.468.

Ο Βελού θυμάται ακόμα την "ένεση" που του έγινε στον 4ο όροφο του παραπάνω νοσοκομείου στην αίθουσα χειρουργείου 4. Λίγα μέτρα πιο πέρα, στην αίθουσα 5, ετοίμαζαν μία 30χρονη γυναίκα από τη Σαουδική Αραβία για επέμβαση. Και τα δύο νεφρά της ήταν κατεστραμμένα και ήταν αναγκασμένη να υποβάλλεται, πολλές φορές την εβδομάδα, σε αιμοκάθαρση, πράγμα που δεν άντεχε άλλο. Ομως, τα καλά λεφτά που πλήρωσε για το νεφρό του Βελούρ την απάλλαξαν από αυτό το μαρτύριο.

Ο Βελού, όταν συνέρχεται από τη νάρκωση, αντιλαμβάνεται έναν επίδεσμο γύρω από την κοιλιακή χώρα. Οταν ρωτάει τι συνέβη, του λένε πως έπεσε από το κρεβάτι και αναγκάστηκαν να του κάνουν μία επέμβαση, έτσι απλά. Και, φυσικά, ο Βελού δε ρωτάει περισσότερα όταν του δίνουν με τρόπο τις 5.000 ρουπίες. Σε εφτά μέρες, παίρνει εξιτήριο και, αφού δεν κατάφερε να πιάσει δουλιά στην οικοδομή, γεμάτος περηφάνια για τα λεφτά, τα πολλά (!) λεφτά που εξοικονόμησε από την αιμοδοσία, όπως πίστευε ο φτωχός, αγοράζει ένα φανελάκι μακό, μία τσάντα και ένα εισιτήριο επιστροφής στο Παλιπαλιάμ.

Μήνες αργότερα, μετά από έναν ξυλοδαρμό, όταν ξαφνικά αισθάνθηκε πόνους, οι οποίοι δεν έλεγαν να σταματήσουν, και αφού τον εξέτασε ο γιατρός του χωριού, έμαθε τι ακριβώς είχε συμβεί. Εξαλλος, αποφασίζει να πάει στο Μπανγκαλόρ, όπου στο νοσοκομείο οι γιατροί, για να του κλείσουν το στόμα, του δίνουν άλλες 5.000 ρουπίες. Ο Βελού, όμως, πηγαίνει κατ' ευθεία στην αστυνομία. Εκεί μαθαίνει ότι, στο μεταξύ, έχει μαζευτεί πολύ υλικό για τη μαφία των "νεφρο - εμπόρων".

Το βράδυ της 29 του Γενάρη 1995, κατά τις 11 η ώρα, η αστυνομία συλλαμβάνει τον 42χρονο γιατρό Αντίλ Αχμέτ, ο οποίος, σύμφωνα με τον επιθεωρητή Ντ' Ούζα, "εξασφάλιζε ασθενείς από τη Σαουδική Αραβία, οργάνωνε τα ταξίδια τους, τα ξενοδοχεία και τα δωμάτια στα νοσοκομεία" και ακόμα ανέθετε στους μεσάζοντες να βρίσκουν "δωρητές" από χωριά, όπως το Παλιπαλιάμ.

Οι αρχές συνέλαβαν και τον γνωστό ειδικό γιατρό Κ. Σ. Σινταράχου, υπεύθυνο του νεφρολογικού τμήματος του κρατικού "Βικτορία Χόσπιταλ", ο οποίος, δύο μέρες μετά τη σύλληψή του, αφέθηκε ελεύθερος, αφού προηγουμένως πλήρωσε 1.600.000 δρχ. εγγύηση. Από τότε αγνοείται η τύχη του. Η αστυνομία συνέλαβε και δύο μεσάζοντες, τον Ιουσούφ και τον Χαλίλ.

Κατά την 15μερη ανάκρισή του, ο γιατρός Αντίλ Αχμέτ είχε παραδεχτεί ότι οι πωλητές πλήρωναν 4.000.000 - 8.000.000 δρχ. για κάθε νεφρό, εκ των οποίων οι λεγόμενοι δωρητές εισέπρατταν μόνο 250.000 δρχ. Τα υπόλοιπα τα μοιραζόταν το καρτέλ μεταξύ του.

Αυτοί, λοιπόν, οι εγκληματίες ενώ έχουν φουσκώσει ακόμα περισσότερο τα ήδη παχυλά τους πορτοφόλια, εξαπατώντας και προκαλώντας ανεπανόρθωτη βλάβη σε κάποιους δυστυχισμένους, επιτρέπουν στον εαυτό τους την πολυτέλεια να πληρώνουν αδρά κάποιους φημισμένους δικηγόρους και, τελικά, ή να γίνονται καπνός ή να βγαίνουν λάδι.

Από την άλλη πλευρά, όμως, υπάρχουν τα θύματα της όλης υπόθεσης, αυτοί "της γης οι κολασμένοι", που, εκτός από φτωχοί και εξαπατημένοι, καταλήγουν και ανάπηροι. Αυτούς ποιος θα τους προστατέψει;

Γιάννα ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΗ