"Μπακούλνικ", είναι το όνομα ενός κόκκινου λουλουδιού που φυτρώνει μόνο σε μια ορισμένη περιοχή της μακρινής Σιβηρίας, στις όχθες της Βαϊκάλης, κοντά στο Ιρκούτσκ. Το λουλούδι αυτό εμφανίζεται τέλη Μάη - αρχές Ιούνη, όταν λιώνουν τα χιόνια. Το ίδιο όνομα έχει και το διάσημο ερασιτεχνικό μουσικοχορευτικό συγκρότημα της πόλης Ανγκάρσκ της Σιβηρίας που έδωσε παραστάσεις σε δήμους της Αθήνας και του Πειραιά. Την περασμένη Δευτέρα εμφανίστηκε στο πολιτιστικό κέντρο Βύρωνα σε μια παράσταση που οργανώθηκε από το Δήμο και την Ομοσπονδία Γυναικών Ελλάδας. Μια παράσταση που δεν είχε τίποτα να ζηλέψει από εμφανίσεις επαγγελματικών συγκροτημάτων, αν και τα μέλη του "Μπακούλνικ" είναι εργάτες και εργάτριες διυλιστηρίου! Ενα από τα ερασιτεχνικά συγκροτήματα που κατόρθωσαν να επιζήσουν, παρά τις αντίξοες συνθήκες των τελευταίων χρόνων, στην πρώην Σοβιετική Ενωση - συνθήκες που δε διευκολύνουν πια καθόλου την ανάδειξη των καταπληκτικών ταλέντων που υπάρχουν ανάμεσα στους ανθρώπους του λαού.

"Προσπαθούμε να διατηρήσουμε τις κατακτήσεις μας", λέει η Τατιάνα Βικτόροβα, αντιδήμαρχος του Ανγκάρσκ που συνοδεύει το συγκρότημα και είναι υπεύθυνη για τα πολιτιστικά θέματα του δήμου της.

" Αλλοτε όλα τα ερασιτεχνικά συγκροτήματα των εργαζομένων στηρίζονταν οικονομικά από τον κρατικό προϋπολογισμό που τώρα δε διαθέτει κονδύλια γι' αυτό το στόχο. Τα ίδια τα εργοστάσια είναι δύσκολο να χρηματοδοτούν τα ερασιτεχνικά τους συγκροτήματα, γιατί έχουν να καλύψουν ανάγκες επιβίωσης των εργαζομένων. Ολο αυξάνεται η ψαλίδα ανάμεσα σε λίγους πλούσιους και στους πολλούς που είναι φτωχοί. Τα δολάρια των προνομιούχων ταξιδεύουν στην Ελβετία. Περνάμε δύσκολες μέρες. Ομως εμείς τουλάχιστον διασώσαμε μέχρι τώρα το ερασιτεχνικό μας συγκρότημα γιατί τα διυλιστήρια είναι κρατικά...

Ξανθιά, γαλανομάτα, με τη χαρακτηριστική ομορφιά της Ρωσίδας η συνομιλήτριά μας προλόγιζε κάθε χορό, τραγούδι και σκετς του φολκλορικού συγκροτήματος, ξεπερνώντας τις προσδοκίες του κοινού, που είχε κατακλύσει την αίθουσα. Και ήταν τέτοιος ο ενθουσιασμός του, που μετά τα τραγούδια που μιλούσαν για τον πόλεμο και τον χαμένο έρωτα, μετά τα χιουμοριστικά σκετς που αναδείκνυαν τα ήθη και έθιμα, αλλά και την ψυχοσύνθεση του λαού της περιοχής, μετά το όργανα και τους κοζάκικους χορούς, μετά το σόλο του Νικολάι Τεριούκιν, που τραγούδησε θαυμάσια, όταν ο Μιχάλης Μάλλιος που μετέφραζε ανήγγειλε ότι θα ακουστεί η "Κατιούσα" τότε θεατές και χορευτές ενώθηκαν σ' ένα κοινό τραγούδι, σε μια συλλογική έξαρση που χρόνια είχαμε να νιώσουμε...

Την εκδήλωση, εκτός από τους εκπροσώπους του δήμου, προλόγισε η Γεωργία Τσαμούρη, πρόεδρος του συλλόγου γυναικών Βύρωνα, μέλος του προεδρείου της ΟΓΕ. Και η πρόεδρος της ΟΓΕ Καλλιόπη Μπουντούρογλου επισήμανε: "Ο πολιτισμός είναι όπλο των γυναικών στον αγώνα τους για ισότητα. Θέλουν να μας στριμώξουν στους γυναικωνίτες της κοινωνίας. Ομως οι γυναίκες ακόμα και σαν αριθμητική δύναμη μπορούν να γίνουν δύναμη αντίστασης στην υποκουλτούρα των ΜΜΕ, σε μια εποχή που οι προνομιούχοι θέλουν τον πολιτισμό μόνο για τους λίγους...".

Επιμέλεια: Αλίκη ΞΕΝΟΥ - ΒΕΝΑΡΔΟΥ