Αφοπλισμός και έλεγχος των εξοπλισμών, σαν "κεντρικό καθήκον γερμανικής πολιτικής", φαίνεται να ηχούν καλά στ' αυτιά... Στα πλαίσια, όμως, της καθημερινής πρακτικής του κυβερνητικού συνασπισμού της Βόννης, τα πράγματα κάθε άλλο, παρά ρόδινα μπορούν να θεωρηθούν, αν κρίνει κανείς από την Εκθεση για το 1994, που πρόσφατα έχει συνταχθεί στο υπουργείο Εξωτερικών και εγκρίθηκε από το Υπουργικό Συμβούλιο. Κι αν στην ίδια χρονική στιγμή εγκρινόταν μια ανάλογη Εκθεση από την κυβέρνηση των ΗΠΑ, τότε εύκολα θα διαπίστωνε κανείς ότι οι δυο κύριες ιμπεριαλιστικές χώρες του ΝΑΤΟ, ΗΠΑ και ΟΔΓ, στη διάρκεια του προηγουμένου χρόνου, βρίσκονταν στην κορυφή των κρατών με το μεγαλύτερο όγκο εξαγωγής όπλων.

Ετσι, ακόμα μια φορά, τα λόγια του Γερμανού υπουργού Εξωτερικών Κλάους Κίνκελ αποδείχτηκαν σαν κάτι ξένο προς την πραγματικότητα. Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα των ναρκών ξηράς. Στην παραπάνω Εκθεση, αναφέρεται ότι "η Βόννη θα καταβάλει κάθε προσπάθεια, προκειμένου να τεθεί κάποιο τέρμα στους ύπουλους αυτούς καθημερινούς δολοφόνους αθώων ανθρώπων". Η οργάνωση "Γκρίνπις" μιλά για 1.200 θύματα από νάρκες το μήνα. Πώς, όμως, είναι δυνατόν να επιτευχθεί κάτι τέτοιο; Μήπως με τη χορήγηση 340.000.000 μάρκων - χρημάτων, δηλαδή, των φορολογουμένων - στην πολεμική βιομηχανία, στη διάρκεια του προηγούμενου χρόνου για την ανάπτυξη μιας νέας γενεάς των παραπάνω δολοφονικών εργαλείων;

Πάντως, εδώ και πέντε χρόνια, μετά το τέλος της αντιπαράθεσης Ανατολής - Δύσης στο πεδίο των αφοπλισμών, όπως υπογράμμιζαν τις μέρες αυτές έμπειροι πολιτικοί παρατηρητές, "αυτό που κυριολεκτικά ανθίζει είναι η ακατάσχετη φλυαρία και οι τσιρίδες...". Βέβαια, ποτέ στη διάρκεια των τελευταίων 25 χρόνων, τα έξοδα για τους εξοπλισμούς δεν ήταν τόσο χαμηλά, όπως είναι σήμερα. Ωστόσο, πρέπει να πούμε ότι αυτό οφείλεται στα πρώην σοσιαλιστικά κράτη, τα οποία έχουν δραστικά μειώσει τους στρατιωτικούς τους προϋπολογισμούς. Αλλά επίσης και μετά το τέλος του ψυχρού πολέμου, οι κρατικοί έμποροι όπλων από την Ουάσιγκτον μέχρι τη Βόννη, έχουν, όχι μόνο υψηλά εξοπλίσει, αλλά και εκσυγχρονίσει ακριβώς τα οπλοστάσια της Εγγύς Ανατολής και της Ασίας.

Το Πεντάγωνο ξοδεύει κάθε χρόνο 35.000.000.000 δολάρια μόνο για την ανάπτυξη νέων οπλικών συστημάτων. Τα χρήματα για το πυρηνικό πρόγραμμα των ΗΠΑ θα πρέπει ν' αυξηθούν κατά 8,5% και να επαναληφθεί η παραγωγή του Τριτίου, προκειμένου με τον τρόπο αυτό να μεγαλώσει η καταστροφική ικανότητα. Παρά τις Συμφωνίες που έχουν υπογραφεί, σήμερα σε παγκόσμια κλίμακα είναι ακόμα αποθηκευμένες 22.000 πυρηνικές κεφαλές σε εν ενεργεία οπλοστάσια. Μεγάλος αριθμός, ακόμα και στην περίπτωση που θα καταβληθούν προσπάθειες για να μειωθούν κατά το ήμισυ το 2003, αφού η καταστροφική τους ικανότητα, κάθε άλλο, παρά μικρή θα είναι...

Και, φυσικά, στον τομέα αυτό, η Γερμανία σε καμιά περίπτωση δε θα θελήσει να μείνει πίσω... Ετσι, από κοινού με τους συμμάχους του ΝΑΤΟ, επενδύονται 3.000.000.000 μάρκα σε ένα νέο πυραυλικό σύστημα και σχεδόν τα δεκαπλάσια χρήματα θα κοστίσει ένα είδος ευρωπαϊκού SDI (Πόλεμος των Αστρων), που τόσο πολύ ονειρεύονται οι στρατοκράτες. Και στην περίπτωση που οι ΗΠΑ τώρα εκδηλώσουν την "επίθεσή" τους στις αγορές του Τρίτου Κόσμου και ελπίζουν σε ευνοϊκές ελαφρύνσεις για πωλήσεις, που θα ξεπερνούν τα 130.000.000.000 δολάρια, τότε είναι φυσικό και οι Γερμανοί να μετατρέψουν σε "σούπερ μάρκετ όπλων" το εμπόριό τους με τις βόμβες. Ετσι λοιπόν, όπως χαρακτηριστικά υπογραμμίζεται, θα υπάρξουν διευκολύνσεις στους όρους εξαγωγής, με αποτέλεσμα να δημιουργούνται εστίες κρίσης. Από την άποψη αυτή, η γειτονική μας Τουρκία, στη διάρκεια του 1994, ήταν ένας από τους μεγαλύτερους εισαγωγείς όπλων σε παγκόσμια κλίμακα. Και εδώ, όπως είναι γνωστό, η Γερμανία "εξεπλήρωσε ένα από τα κεντρικά της καθήκοντα...".

Ν. Η.