Αθήνα 12 Οκτώβρη 1944. Υστερα από 1.264 μέρες φασιστικής σκλαβιάς η αδούλωτη πρωτεύουσα της Ελλάδας απελευθερώνεται. Από τις πρώτες πρωινές ώρες τα στρατεύματα των χιτλερικών αρχίζουν να υποχωρούν από το κέντρο της πόλης κάτω από τα συνεχή χτυπήματα των τμημάτων του ΕΛΑΣ. Η προσπάθεια των κατακτητών να τινάξουν στον αέρα το κέντρο της πρωτεύουσας, τις κεντρικές συγκοινωνιακές αρτηρίες, το αεροδρόμια αποτυγχάνουν. Ετσι, η δράση τους θα περιοριστεί κυρίως στο να κρατήσουν τον έλεγχο των σιδηροδρομικών σταθμών Λαρίσης και Πελοποννήσου, ούτως ώστε να διευκολυνθεί η αποχώρηση των δυνάμεών τους.

Στις 9,45 το πρωί η γερμανική σημαία κατεβαίνει από την Ακρόπολη.

Από πολύ πρωί, πριν ακόμη οι Γερμανοί προλάβουν να εκκενώσουν το Μέγαρο του Μετοχικού Ταμείου που στη διάρκεια της Κατοχής αποτέλεσε το στρατηγείο τους, ο αθηναϊκός λαός ξεχύθηκε στους δρόμους. Από κάθε γειτονιά, από κάθε συνοικία μαζικές λαϊκές διαδηλώσεις τραβούσαν προς το κέντρο της πρωτεύουσας. Ενα τεράστιο ανθρώπινο ποτάμι ορμούσε προς την πλατεία Συντάγματος και τους γύρω δρόμους. Η πόλη ντύθηκε στα γαλανόλευκα από τις ελληνικές σημαίες που βγήκαν και πάλι στα μπαλκόνια.

Σε λίγα λεπτά της ώρας η πλατεία Συντάγματος, το Ζάππειο, η Λεωφόρος Πανεπιστημίου, η Σταδίου, η Ακαδημίας, η Ομόνοια, πλημμυρίζουν από κόσμο που ζητωκραυγάζει:

- Ζήτω η απελευθέρωση.

- Ζήτω το ΕΑΜ.

- Ζήτω ο ΕΛΑΣ.

- Ζήτω το ΚΚΕ. Θέλουμε Λαοκρατία.

Η πολυπόθητη λευτεριά είχε έρθει, όμως ο πόλεμος στην πρωτεύουσα δεν είχε ακόμη τελειώσει. Η τελευταία μάχη που έδωσε το Α' Σώμα Στρατού του ΕΛΑΣ με τις δυνάμεις κατοχής ήταν για τη σωτηρία του Ηλεκτρικού εργοστασίου στον Πειραιά, στις 13 Οκτώβρη του '44. Οι Γερμανοί άφησαν τις οπισθοφυλακές τους στο εργοστάσιο, με σκοπό να το ανατινάξουν και να παραλύσουν τη βιομηχανία και τις συγκοινωνίες, αλλά και να αφήσουν την Αθήνα και τον Πειραιά χωρίς φως. Η μάχη για τη σωτηρία του ηλεκτρικού εργοστασίου ήταν σκληρή, αλλά τα σχέδια των Ναζί δεν πέρασαν, χάρη στην αγωνιστικότητα και την αυτοθυσία των μαχητών του ΕΛΑΣ.