"Το παιχνίδι είναι στημένο και από πριν ξεπουλημένο". Ο στίχος από το γνωστό τραγούδι είναι αρκετός για να περιγράψει απόλυτα όσα προηγήθηκαν, αλλά και αυτά που θ ακολουθήσουν τις επικείμενες εκλογές στην Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία (ΕΠΟ) (16 Νοέμβρη, Αλεξανδρούπολη). Ενα ατελείωτο αλισβερίσι προσωπικών, συλλογικών και παραταξιακών προτιμήσεων, που καμιά σχέση δεν έχει με το καλό του αθλήματος.

Μια αναμέτρηση "καλών και κακών" με τους ρόλους να εναλλάσσονται ανάλογα με τις ισορροπίες. Τα πάντα στρέφονται γύρω από τα πρόσωπα. Ετσι καλύπτουν την ανυπαρξία αλλά και την επί της ουσίας ταυτότητά τους. Δεν υπάρχουν προγράμματα και σχεδιασμοί. Η πλειοψηφία όσων τώρα ευαγγελίζονται ένα καλύτερο αύριο, επιδιώκοντας την (επαν) εκλογή τους, ευθύνονται για το τέλμα και την ανυποληψία του αθλήματος.

Χρόνια ολόκληρα οι υγιώς σκεπτόμενοι... ποδοσφαιράνθρωποι παραμένουν "στο ίδιο έργο θεατές". Μια από τις ισχυρές οικονομικά εταιρίες - ομάδες αποχτάει τον έλεγχο και κινεί τα νήματα σαφέστατα προς όφελος οικείο αλλά και των "δορυφόρων" της. Εως πριν από περίπου 2 χρόνια τα σκήπτρα κρατούσε ο Παναθηναϊκός, δηλαδή ο ιδιοκτήτης του, όμιλος Βαρδινογιάννη.

Τον διαδέχτηκε ο Σ. Κόκκαλης. Ενδεικτικό των καταστάσεων και της ηθικής που επικρατεί είναι το γεγονός ότι "αλλαξοπίστησαν" άνθρωποι που με την προηγούμενη κατάσταση θεωρούνταν... αντ' αυτού.

Το "παιχνίδι εξουσίας" ξεκίνησε από την ΕΠΑΕ. Με χίλιους δυο τρόπους, ηθικά αποδεκτούς ή μη, το αλισβερίσι συνεχίστηκε για την απόκτηση της πλειοψηφίας στην ΕΠΟ. Κινητήριος μοχλός για τους "κόκκινους" η διοργανώτρια των επαγγελματικών πρωταθλημάτων. Προσέγγισε ενώσεις και πρόσωπα εξασφαλίζοντας υπεροχή. Μικρές δυνατότητες παρέμβασης απέμειναν στον όμιλο Βαρδινογιάννη, που προσπάθησε αλλά δεν τα κατάφερε. Οι περισσότεροι προτίμησαν τη σιγουριά του νέου ισχυρού...

Τα διαπλεκόμενα πάντως δε σταματούν εδώ. Ακόμα και μέσα στα "στρατόπεδα" υπάρχουν αντιπαλότητες. Μπορεί λοιπόν ο Ολυμπιακός να 'χει το πάνω χέρι, αλλά αντιμετωπίζει προβλήματα συνοχής. Ο Βίκτορας Μητρόπουλος, ο Λουκόπουλος και άλλοι από την ΕΠΑΕ έχουν και προσωπικές επιδιώξεις. Αυτές είναι αντίθετες με του Θωμά Μητρόπουλου, ενώ κόντρα με όλους έχει ο γνωστός Λούβαρης. Κατανοεί λοιπόν κάποιος τι μπέρδεμα επικρατεί.

Η παραπάνω διαδικασία "βραχυκύκλωσε" και τα κόμματα. ΠΑΣΟΚ και ΝΔ διαπίστωσαν πως η κομματική συνοχή υπολείπεται της σωματειακής. Ετσι και στα δύο ψηφοδέλτια Αλημίση - Τριβέλλα, αντίστοιχα, υπάρχουν άνθρωποι του Κόκκαλη. Ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, παρότι επίσημα υποστηρίζει το συνδυασμό Αλημίση, είχε προγραμματίσει για την Παρασκευή συνάντηση με τον Τριβέλλα... Ο καταρτισμός των συνδυασμών άγγιξε σε δυσκολία τον προϋπολογισμό του κράτους. Δεν είναι εύκολο να τηρηθούν οι ισορροπίες προσωπικής, κομματικής και σωματειακής προτίμησης.

Χαρακτηριστική περίπτωση η "Ποδοσφαιρική Ενωτική Κίνηση" (ΠΕΚ), που φιλοδοξούσε να προσφέρει κάτι διαφορετικό. Το τι συνέβη περιγράφεται σε πρόσφατη ανακοίνωση της Ενωσης Πειραιά (από τα ιδρυτικά μέλη της): "Οι τελευταίες διεργασίες μάς απογοήτευσαν, γιατί ξεφεύγουν από τις διακηρυγμένες αρχές του Ιουνίου 1997. Στις σημερινές δυσκολίες, όπου συγκρούονται μεγάλα οικονομικά συμφέροντα, ασκούνται συνεχείς πιέσεις, χρειάζεται να συγκροτηθεί διοίκηση με αξιοκρατικά κριτήρια. Με πρόσωπα που αντιστέκονται στις πιέσεις, υπηρετούν τα συμφέροντα του αθλήματος και δεν υποκύπτουν σ' επιρροές". Τα ίδια ισχύουν και για την πλευρά Τριβέλλα, που απέδειξε και ως διοίκηση ότι "δεν έχει οράματα και στόχους".

Η μοναδική διέξοδος λοιπόν για να πάει το άθλημα μπροστά είναι η κινητοποίηση ενώσεων και ανθρώπων που δε σκύβουν το κεφάλι. Που δεν ανταλλάσσουν την αξιοπρέπειά τους με μια θέση, ούτε υποθηκεύουν το μέλλον του αθλήματος για κάποια αξιώματα.