Τελικά 203 δραχμές το μήνα είναι οι περίφημες φορολογικές "ελαφρύνσεις" για ετήσια εισοδήματα μέχρι 2,5 εκατ. δραχμές, που ανακοίνωσε χτες ο υφυπουργός Οικονομικών, Γ. Δρυς,ενώ για ετήσια εισοδήματα 3-4 εκατομμυρίων, η μηνιαία μείωση φόρου ανέρχεται σε 1.221 δραχμές. Φυσικά οι ελάχιστες αυτές μειώσεις φόρου αποτελούν ολοφάνερη πρόκληση για τους εργαζόμενους και συνταξιούχους, και βέβαια εξανεμίζονται από τη χειρότερη - μετά το 1992 - εισοδηματική πολιτική της μεταπολιτευτικής περιόδου.

Στη χτεσινή συνέντευξη Τύπου ο υφυπουργός Οικονομικών, συσκότισε αντί να φωτίσει το θέμα των νέων φορολογικών μέτρων, καθώς μοίρασε αυθαίρετους πίνακες με στοιχεία για την εξέλιξη της φορολογικής επιβάρυνσης φέτος και το 1998, χωρίς τις αναγκαίες επεξηγήσεις, ενώ ο ίδιος σε κάθε διευκρινιστική ερώτηση... παρέπεμπε στο φορολογικό νομοσχέδιο που πρόκειται να κατατεθεί. Αντίθετα, υπήρξε ιδιαίτερα προκλητικός, αφού σε δηλώσεις του χαρακτήρισε το 1998 "έτος φορολογικής νηνεμίας" και τον Κρατικό Προϋπολογισμό "κοινωνικά δίκαιο".

Το σίγουρο πάντως είναι ότι η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Οικονομικών, με ένα βομβαρδισμό αναπόδεικτων στοιχείων, επιδίωξε μια συνειδητή παραπλάνηση για τους στόχους και τα αποτελέσματα της φορολογικής πολιτικής και τις επιπτώσεις που θα υπάρξουν στα πλατιά λαϊκά στρώματα. Ενέργεια, η οποία προσπαθεί να συγκαλύψει μια εισοδηματική πολιτική μικρότερη από 2%, το "πάγωμα" των αφορολόγητων ορίων, τη νόθα τιμαριθμοποίηση των κλιμακίων κατά 5,7% - ο πληθωρισμός την περίοδο 1993-1997 αυξήθηκε 54% - και το σημαντικότερο. Από την κατάργηση των φορολογικών απαλλαγών σε πολλές κοινωνικές κατηγορίες το 1997 θα υπάρξει και απόλυτη μείωση μισθών και εισοδημάτων.

Σύμφωνα με την κυβερνητική "λογική" από την τιμαριθμοποίηση κατά 5,7% της φορολογικής κλίμακας και την αλλαγή του τρόπου παρακράτησης, θα ωφεληθούν εισοδήματα μέχρι 4,6 εκατ. δραχμές, ενώ θα υπάρξουν επιβαρύνσεις σε μεγαλύτερα εισοδήματα. Φυσικά πρόκειται για απάτη πρώτου μεγέθους. Η αλήθεια για τα εισοδήματα και τους φόρους που θα πληρώσουν οι φορολογούμενοι, φαίνεται στο σχετικό πίνακα.

Το "τρικ" της κυβερνητικής απάτης στηρίχτηκε στα "οφέλη" που θα προκύψουν για τα λαϊκά εισοδήματα από την αλλαγή του τρόπου παρακράτησης του φόρου εισοδήματος. Ετσι, με τα στοιχεία που παραθέτουν, τα "οφέλη" ξεκινάνε από 17.500 δραχμές το χρόνο για εισοδήματα των 2 εκατ. δραχμών μέχρι και 61.500 δραχμές για εισοδήματα 2,6 εκατ. δραχμές, ενώ αντίθετα τα μεγάλα εισοδήματα "επιβαρύνονται" σε ετήσια βάση μέχρι και 1,1 εκατ. δραχμές.

Από την αλλαγή όμως του τρόπου παρακράτησης δεν μπορούν να υπάρξουν ούτε "κέρδη" ούτε "ζημίες", καθώς, ανεξάρτητα από τον τρόπο παρακράτησης, στο τέλος του χρόνου γίνεται η εκκαθάριση του φόρου. Αν π.χ. κάποιος εργαζόμενος, στους 14 μισθούς που θα εισπράξει σε ένα χρόνο, θα πρέπει να πληρώσει ετήσιο φόρο εισοδήματος 140 δραχμές (υποθετικό παράδειγμα) δεν έχει και μεγάλη σημασία αν του παρακρατούν 8-10 ή 12 δραχμές το μήνα. Ανεξάρτητα από τον τρόπο παρακράτησης ο εργαζόμενος αυτός θα πρέπει στη διάρκεια του έτους να πληρώσει 140 δραχμές. Από το παράδειγμα προκύπτει σαφώς ότι τα "οφέλη" των χαμηλών εισοδημάτων και οι "απώλειες" των υψηλών εισοδημάτων από την αλλαγή της παρακράτησης είναι καθαρή απάτη.