Οσοι θα αποκτήσουν φέτος εισόδημα 4 εκατ. δραχμές, το 1998 θα κληθούν να πληρώσουν φόρο εισοδήματος 283.000 δραχμές. Ο φόρος αυτός προκύπτει μετά την ψευτοτιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας κατά 5,7% σύμφωνα με την κυβερνητική απόφαση. Αν όμως υπήρχε ο μηχανισμός ελάχιστης προστασίας των λαϊκών εισοδημάτων με αυτόματη και γνήσια τιμαριθμοποίηση των φορολογικών κλιμακίων από χρόνο σε χρόνο, το εισόδημα των 4 εκατ. δραχμών θα έπρεπε να καταβάλλει φόρο μόνο 150.000 δραχμές! Πληρώνει όμως φόρο μεγαλύτερο κατά 133.000 δραχμές, διαφορά η οποία οφείλεται στο γεγονός ότι για τέσσερα συνεχή χρόνια η φορολογική κλίμακα παρέμεινε καθηλωμένη. Ετσι, τα τελευταία χρόνια μόνο στο σκέλος του φόρου εισοδήματος, οι εργαζόμενοι και οι συνταξιούχοι πληρώνουν κάθε χρόνο και περισσότερο φόρο, παρά το γεγονός ότι τα εισοδήματα τους, σε όρους αγοραστικής δύναμης, έχουν μειωθεί. Την πραγματική αυτή κατάσταση, που βιώνουν εκατομμύρια εργαζόμενοι στη χώρα μας, επιχειρεί να τη συσκοτίσει η κυβέρνηση. Με αφορμή την κατάθεση του Κρατικού Προϋπολογισμού του 1998, οι κυβερνητικοί παράγοντες έκαναν και πάλι λόγο για "κοινωνικά δίκαιο" προϋπολογισμό, ο οποίος "θα επιβαρύνει τους έχοντες και κατέχοντες", ενώ "θα προστατέψει τα λαϊκά εισοδήματα". Φυσικά, πρόκειται για πλήρη αντιστροφή της πραγματικότητας, καθώς όλο και περισσότεροι καταλαβαίνουν ότι η πορεία προς το Μάαστριχτ και το κοινό νόμισμα συνοδεύεται και με αναδιανεμητικές πολιτικές υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου, κάτι που εν μέρει αποτυπώνεται και στους ισολογισμούς των μεγάλων επιχειρήσεων και των τραπεζών, όπου παρουσιάζουν υψηλή κερδοφορία. Αντίθετα, χρόνο με το χρόνο τα λαϊκά στρώματα βρίσκονται μπροστά σε όλο και μεγαλύτερα αδιέξοδα.

Στα πλαίσια της νέας επίθεσης που εξαπέλυσε η κυβέρνηση κατά των λαϊκών εισοδημάτων με τον Κρατικό Προϋπολογισμό του 1998, αξίζει να επαναφέρουμε στο προσκήνιο την πρόταση του ΚΚΕ για φορολογικές μεταρρυθμίσεις στην κατεύθυνση της στοιχειώδους προστασίας των λαϊκών εισοδημάτων. Σαν μέτρο σύγκρισης με την υπάρχουσα σήμερα κατάσταση αναφέρουμε ότι σύμφωνα με την πρόταση του ΚΚΕ, ατομικό εισόδημα 4 εκατ. δραχμών που αποκτήθηκε πέρσι θα έπρεπε να επιβαρυνθεί με φόρο 100 χιλ. δραχμών, φόρος ο οποίος θα μειώνεται ανάλογα με την οικογενειακή κατάσταση του φορολογούμενου (αριθμός παιδιών κτλ.). Αντίθετα για τα μεγάλα εισοδήματα προτείνονται υψηλοί φορολογικοί συντελεστές.

Τα κυριότερα σημεία της Πρότασης Νόμου "στην κατεύθυνση της δίκαιης κατανομής των φορολογικών βαρών" που κατέθεσε η Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΚΚΕ και η οποία, αν και απορρίφθηκε από την κυβερνητική πλειοψηφία, μπορεί να χρησιμοποιηθεί σαν διεκδικητικό πλαίσιο από τα συνδικάτα, προβλέπουν:

• Το αφορολόγητο όριο να ανέλθει στα 2 εκατ. δραχμές για όλους τους φορολογούμενους και ειδικά για τους εργαζόμενους να αυξηθεί στα 2,4 εκατ. δραχμές. Αντίθετα, η κυβέρνηση αύξησε το αφορολόγητο όριο στα 1.057.000 δραχμές και για εργαζόμενους - συνταξιούχους στο 1.374.000 δραχμές.
• Την εφαρμογή 8 φορολογικών κλιμακίων με αντίστοιχους φορολογικούς συντελεστές, που ξεκινούν από 0% για τα πρώτα 2 εκατ. δραχμές, ενώ για ποσά εισοδήματος μεγαλύτερα των 24 εκατ. δραχμών προτείνεται συντελεστής φόρου 60%.
• Αυτόματη Τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας το Γενάρη κάθε έτους, σύμφωνα με το ποσοστό μεταβολής του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή του προηγούμενου έτους, όπως αυτό καθορίζεται από την Εθνική Στατιστική Υπηρεσία.
• Απαλλαγή από το φόρο 32.000 δραχμών για κάθε παιδί όταν η οικογένεια έχει δύο παιδιά, 48.000 δραχμές για κάθε παιδί όταν αυτά είναι τρία και 64.000 δραχμές για κάθε παιδί όταν τα παιδιά είναι από τέσσερα και πάνω

Αν δούμε από μία άλλη σκοπιά τη δυναμική των εισοδημάτων και την αντίστοιχη φορολογική επιβάρυνση τα τελευταία τέσσερα χρόνια, τότε βρισκόμαστε μπροστά σε μία ανηλεή φορολογική ληστεία εργαζομένων και συνταξιούχων. Μια ληστεία, η οποία συντελέστηκε μέσω του μηχανισμού της μη τιμαριθμοποίησης της φορολογικής κλίμακας, που παρέμεινε "παγωμένη" από το 1993. Με δεδομένο ότι ο πληθωρισμός την περίοδο 1993-1997 αυξήθηκε κατά 54%, το "πάγωμα" των κλιμακίων οδήγησε σε υπέρμετρη αύξηση της φορολογίας.

Αναφέρουμε το ακόλουθο παράδειγμα για να γίνει αντιληπτός ο μηχανισμός της κλοπής: Το 1993 κάποιος εργαζόμενος είχε ετήσιο εισόδημα 3 εκατ. δραχμές και πλήρωσε φόρο 150 χιλ. δραχμές. Εστω ότι το εισόδημα του συγκεκριμένου εργαζόμενου παρακολούθησε την εξέλιξη του πληθωρισμού και το το 1997 αυξήθηκε στα 4,5 εκατ. δραχμές (50% αύξηση σε τέσσερα χρόνια). Με δεδομένο αυτό και με τιμαριθμοποίηση της φορολογικής κλίμακας κατά 5,7%, σύμφωνα με την κυβερνητική ανακοίνωση, ο ίδιος αυτός εργαζόμενος θα πληρώσει το 1998 φόρο 398,7 χιλ. δραχμές. Μέσα σε τέσσερα χρόνια ο φόρος του αυξήθηκε κατά 265,8% (από 150 σε 398,7 χιλ.), ενώ αν αυξανόταν με τους αντίστοιχους ρυθμούς αύξησης του εισοδήματος, θα έπρεπε να πληρώσει φόρο 225.000 δραχμές. Πληρώνει όμως φόρο 398.700 δραχμές ή 173.000 δραχμές περισσότερο, με διπλή αρνητική συνέπεια. Πρώτον, την υπέρμετρη φορολογική του επιβάρυνση και δεύτερον τη μείωση του διαθέσιμου εισοδήματός του (της αγοραστικής του δύναμης δηλαδή) κατά 173 χιλιάδες δραχμές. Εκείνο που πρέπει να επισημάνουμε είναι ότι η συγκεκριμένη αφαίμαξη αφορά μία και μόνο χρονιά, ενώ αντίστοιχες και μεγαλύτερες μειώσεις είχαμε χρόνο με το χρόνο όλη την περίοδο 1993 - 1997...