Για τη σημασία που αποκτούν οι εργασίες του 17ου Συνεδρίου της Ομοσπονδίας Οικοδόμων, η περίοδος στην οποία πραγματοποιείται και για το πού θα πρέπει να κινηθούν οι αποφάσεις του, συζητήσαμε με τον Α. Ζαζόπουλο,πρόεδρο της απερχόμενης διοίκησης της Ομοσπονδίας και στέλεχος του Πανοικοδομικού Ενωτικού Δημοκρατικού Συνδυασμού.

"Το συνέδριο της Ομοσπονδίας μας, μιας Ομοσπονδίας με βαθιά ταξικό προσανατολισμό, παίρνει ξεχωριστά χαρακτηριστικά", θα επισημάνει ο Α. Ζαζόπουλος και θα συμπληρώσει: "Τα συνέδρια της Ομοσπονδίας, από το 10ο και μετά αποτελούν υπόδειγμα γνησιότητας, διαφάνειας, σωστής οργάνωσης. Τέτοιο συνέδριο απαιτεί η εργατική τάξη, τέτοια χαρακτηριστικά θα έχει και το φετινό, 17ο, συνέδριο".

Θα επισημάνει, επίσης, ότι "οι αγώνες του κλάδου βάζουν δεκαετίες τώρα τη σφραγίδα τους στις κατακτήσεις της εργατικής τάξης της χώρας, στην πάλη για τη διατήρηση και διεύρυνση αυτών των κατακτήσεων και το γεγονός αυτό δημιουργεί ένα γενικότερο ενδιαφέρον και άλλων εργαζομένων για το συνέδριό μας".

Ο συνδικαλιστής "στέκεται" στην ιδιαίτερη σημασία αυτού του συνεδρίου, σημειώνοντας πως "αυτό προκύπτει απ' το ότι σήμερα οι αρνητικοί συσχετισμοί στο συνδικαλιστικό κίνημα κάνουν πιο επιθετικούς τους καπιταλιστές και τους πολιτικούς τους εκφραστές, όπως φαίνεται σε όλο το φάσμα των εργασιακών σχέσεων. Σήμερα οι πλειοψηφίες στα κεντρικά συνδικαλιστικά όργανα όχι μόνο προσπαθούν με κάθε τρόπο να αποκρύψουν την ταξική ουσία των αντιδραστικών μέτρων, παροπλίζουν τμήματα του συνδικαλιστικού κινήματος, καλλιεργώντας στους εργαζομένους ρεφορμιστικές αντιλήψεις περί "κοινωνικών εταίρων", αλλά και συμπράττουν στη "σφαγή" των εργαζομένων, οδηγώντας με κυβέρνηση και εργοδοσία το όχημα του "κοινωνικού διαλόγου" - "δολοφόνου" της εργατικής τάξης".

Αναφορικά με τα ζητήματα που θα απασχολήσουν το συνέδριο, θα σημειώσει ότι "αντικείμενο της συζήτησης θα είναι τα κλαδικά και γενικότερα προβλήματα της εργατικής τάξης, η αντεργατική εισοδηματική και οικονομική πολιτική της κυβέρνησης, ο ρόλος του κεφαλαίου, των κυβερνήσεων και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, η κατάσταση στο συνδικαλιστικό κίνημα, η ταξική αλληλεγγύη και η συμπαράσταση στους λαούς που αγωνίζονται ενάντια στον ιμπεριαλισμό, για την ειρήνη και τη φιλία των λαών".

Ο Α. Ζαζόπουλος εκφράζει την πεποίθησή του ότι "το συνέδριο θα είναι ένας ακόμη σταθμός στην αγωνιστική πορεία του κλάδου για την επίλυση των προβλημάτων, για την παραπέρα ενίσχυση των ταξικών αγωνιστικών δυνάμεων στο συνδικαλιστικό κίνημα και την ανατροπή των σημερινών συσχετισμών, για να δυναμώσουν οι εστίες της λαϊκής αντεπίθεσης στα σχέδια του κεφαλαίου και των πολιτικών του εκφραστών και οι αποφάσεις του θα αποτελούν οδηγό δράσης για την Ομοσπονδία και τα σωματεία - μέλη της για τα επόμενα χρόνια. Οι αποφάσεις θα είναι τέτοιες που θα ανοίγουν μικρούς και μεγάλους διαδρόμους για το ξημέρωμα ενός καλύτερου αύριο".

Επισημαίνει τις "δυσκολίες" που δημιουργούν οι σημερινοί πολιτικοί συσχετισμοί και τονίζει ότι "απαιτείται οι οικοδόμοι μέσα απ' τους αγώνες μας, μαζί με τους άλλους εργαζόμενους, να πρωτοστατήσουμε για ουσιαστικές αλλαγές και κοινωνικές ανακατατάξεις, για τη συγκρότηση ενός πανίσχυρου λαϊκού μετώπου, με την αγροτιά, με τα μεσαία καταπιεσμένα στρώματα, που μέσα από ρήξεις και συγκρούσεις κόντρα στην υποταγή και το συμβιβασμό, θα ανατρέπει τις επιλογές της ντόπιας ολιγαρχίας, της Ευρωπαϊκής Ενωσης, των πολυεθνικών, θα δημιουργεί τις προϋποθέσεις αποδέσμευσης της χώρας απ' την Ευρωπαϊκή Ενωση, για ριζικές αλλαγές, που θα ανοίγουν το δρόμο για το ξεθεμελίωμα του απάνθρωπου σημερινού κοινωνικού συστήματος. Ο δρόμος αυτός είναι βασανιστικός, επίμονος, όμως είναι μονόδρομος και αποφασιστικά θα τον διαβούμε".

Για τον Α. Ζαζόπουλο το μήνυμα που θα πρέπει να δώσουν οι αποφάσεις του συνεδρίου είναι: "Δεν κάνουμε βήμα πίσω από διεκδικήσεις, κατακτήσεις και δικαιώματά μας, πρωτοστατούμε στο χτίσιμο του λαϊκού μετώπου.Αυτό θα είναι το μήνυμα του 17ου Συνεδρίου, συνεδρίου αντάξιου της ιστορίας του κλάδου, εκεί θα στηριχτούν όλες οι αποφάσεις του, για την υπεράσπιση κατακτήσεων, για το ξημέρωμα ενός καλύτερου αύριο, απαλλαγμένου απ' το άγχος της ανεργίας, της εκμετάλλευσης και της καταπίεσης".

Ντίνα ΝΤΑΒΟΥ