Στις βουλευτικές εκλογές που πραγματοποιήθηκαν στη Χιλή στις 11 του Δεκέμβρη του περασμένου χρόνου, το Κομμουνιστικό Κόμμα έλαβε το 7% των ψήφων. Η Δημοκρατική Συναίνεση (Concertacion Democratica - συμμαχία χριστιανοδημοκρατών, σοσιαλιστών και ριζοσπαστών που κυβερνά τη χώρα από το 1990) πέτυχε το 50% των ψήφων (5% λιγότερο από τις τελευταίες εκλογές) και η Δεξιά το 37% (αυξήθηκε κατά 3%), ενώ ανησυχητική αύξηση παρουσίασε η UDI (το κόμμα των φανατικών οπαδών του Πινοτσέτ), που αύξησε κατά 2% το ποσοστό του, πετυχαίνοντας το 14,5% των ψήφων και κερδίζοντας 6 έδρες στη Γερουσία από τις 20 συνολικά. Ενα εκατομμύριο νέοι δεν εγγράφηκαν στους εκλογικούς καταλόγους, αναγκαία προϋπόθεση για να ασκήσουν το εκλογικό τους δικαίωμα, σε ένδειξη έλλειψης ενδιαφέροντος και απόρριψης ενός "συστήματος όπου όλα είναι δεμένα και μάλιστα πολύ καλά δεμένα".

Το Κομμουνιστικό Κόμμα, που μαζί με άλλες δυνάμεις είχε συγκροτήσει το Αριστερό Σύμφωνο (Pacto de Isquierda), αύξησε το ποσοστό που είχε λάβει στις προηγούμενες εκλογές (1993) κατά 2 μονάδες, δεν κατάφερε ωστόσο να μπει στη Βουλή, λόγω του διεδρικού εκλογικού νόμου (που είχε επιβάλει το Σύνταγμα του Πινοτσέτ), που ευνοεί το δεύτερο κόμμα (στην προκειμένη περίπτωση τη Δεξιά) και αποκλείει τις μειοψηφίες. Ομως, θα πρέπει ακόμα να παρθεί υπόψη ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα διέθετε πενιχρά οικονομικά μέσα για την εκλογική του εκστρατεία, σε αντίθεση με τα παχυλά ποσά των πολλών εκατομμυρίων που διέθεταν οι αντίπαλοί του, όπως επίσης ότι αγνοήθηκε από τα μεγάλα ΜΜΕ και εδώ ας προστεθεί και ο πρωτόγονος αντικομμουνισμός που επιζεί στη χώρα.

Παρά ταύτα οι Χιλιανοί κομμουνιστές σιγά σιγά επανακτούν μέρος της δύναμης που είχαν κάποτε. Για παράδειγμα το 1973, μήνες πριν το αιματηρό πραξικόπημα του Πινοτσέτ, το ΚΚ Χιλής είχε κερδίσει 26 έδρες από τις 170 στη Βουλή και 16% των ψήφων (τότε ίσχυε ένας αναλογικός εκλογικός νόμος). Η παρουσία των κομμουνιστών στο εργατικό και μαζικό κίνημα γίνεται όλο και πιο αισθητή. Στις πρόσφατες φοιτητικές εκλογές οι υποψήφιοι του κόμματος είχαν σημαντικές επιτυχίες. Τον περασμένο Ιούνιο οι πανεπιστημιακοί - το Κολέγιο των Καθηγητών, επικεφαλής του οποίου είναι ο Χόρχε Πάβες, μέλος του ΚΚ Χιλής, έχει 125.000 μέλη - είχαν πρωταγωνιστήσει σε μεγάλες κινητοποιήσεις ενάντια στην εκπαιδευτική πολιτική της κυβέρνησης της Δημοκρατικής Συναίνεσης. Ακόμα η παράταξη του Κομμουνιστικού Κόμματος στη Γενική Συνομοσπονδία Εργατών (CUT) κατέχει τις 5 από τις 15 θέσεις στην εκτελεστική επιτροπή της Συνομοσπονδίας.

Κομμουνιστές συνδικαλιστές ηγήθηκαν των σημαντικότερων πρόσφατων εργατικών κινητοποιήσεων ενάντια στην οικονομική πολιτική μιας κυβέρνησης της "Κεντροαριστεράς", όπως αποκαλείται από τον αστικό Τύπο. Για παράδειγμα, εδώ και μερικούς μήνες στη Λότα (περιοχή θρυλικών απεργιών της εργατικής τάξης της Χιλής) οι κομμουνιστές πρωτοστάτησαν στην οργάνωση των κινητοποιήσεων διαμαρτυρίας ενάντια στο κλείσιμο των ανθρακωρυχείων.

Τελικά, μόνο ο ισχύων εκλογικός νόμος εμποδίζει την είσοδο του Κομμουνιστικού Κόμματος στη Βουλή, ένας εκλογικός νόμος που στόχο έχει να "αλλάξουν τα πάντα χωρίς να αλλάξει τίποτα". Δηλαδή, να υπάρχει μία "δημοκρατικά" εκλεγμένη κυβέρνηση που δε θα μπορεί, ωστόσο, να ακολουθήσει άλλη οικονομική πολιτική από τη νεοφιλελεύθερη, αφού η Δεξιά διατηρεί την πλειοψηφία στη Γερουσία, που δε θα μπορεί να άρει τα απαράδεκτα προνόμια των στρατιωτικών και που ακόμα δε θα είναι σε θέση, κατά πως φαίνεται, να εμποδίσει εκείνον το δολοφόνο, που ακούει στο όνομα Πινοτσέτ, να αναλάβει, στις 11 του Μάρτη, το αξίωμα του ισόβιου γερουσιαστή, όπως προβλέπεται από το Σύνταγμα του 1988 που είχε καταρτίσει ο ίδιος.

Ο Αουγκούστο Πινοτσέτ, που εξακολουθεί (!) να είναι αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων, αντί να αποχωρήσει από αυτήν τη θέση στα τέλη του Γενάρη, όπως είχε συμφωνήσει με τον Πρόεδρο Εντουάρδο Φρέι, τώρα αποφάσισε να εξαντλήσει το χρονικό όριο έως τις 10 του Μάρτη, που του παρέχει το Σύνταγμα. Στη νέα αυτή πρόκληση προβαίνει ο Πινοτσέτ πριν από την έναρξη της νέας κοινοβουλευτικής συνόδου, που αναμένεται να συζητήσει το ρόλο του κατά την πολιτική εξέλιξη προς τη δικτατορία. Ομως, η κοινοβουλευτική αυτή πρωτοβουλία θεωρείται από τους υποστηρικτές του στρατηγού η απαρχή μιας πραγματικής "πολιτικής δίκης" του, γεγονός που μπορεί να αποτρέψει την ανάληψη από το στρατηγό του αξιώματος του ισόβιου γερουσιαστή.

Η κυβέρνηση Φρέι επιθυμεί η αποχώρηση του Πινοτσέτ από τη θέση του αρχιστράτηγου να γίνει με ηρεμία. Ωστόσο, τα κόμματα της αντιπολίτευσης επιδιώκουν να αποτρέψουν τη μετάβαση του στρατηγού από τους στρατώνες στη Γερουσία. Ομως, ενώ τα φιλοκυβερνητικά κόμματα αποφάσισαν να αναβάλουν, κατόπιν πιέσεως, για αργότερα (;) την απαγγελία κατηγοριών κατά του Πινοτσέτ για παραβίαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το Κομμουνιστικό Κόμμα ήδη προχώρησε και τον κατήγγειλε για γενοκτονία.

Ομως, η κυβέρνηση Φρέι, διατηρώντας μεν την πλειοψηφία στη Βουλή, αλλά μην πετυχαίνοντάς τη στη Γερουσία, δε θα μπορέσει ακόμα να απαλλαγεί από τη βαριά κληρονομιά της δικτατορίας - εδώ, βέβαια, τίθεται και το ερώτημα κατά πόσο υπάρχει και η ανάλογη πολιτική βούληση - από τις λεγόμενες "αυταρχικές παρενθήκες", τα προνόμια, των οποίων τα βασικά σημεία είναι ο έλεγχος της τήρησης της συνταγματικής τάξης από τις Ενοπλες Δυνάμεις, η αυτονομία τους στο διορισμό σε υψηλές θέσεις και σε θέματα του προϋπολογισμού, όπως και άλλα απαράδεκτα προνόμια.

Μέχρι τώρα, οι δεξιοί μαζί με τους εννέα διορισμένους γερουσιαστές (4 από αυτούς διορίζονται από τους στρατιωτικούς, 3 από το συντηρητικό Ανώτατο Δικαστήριο και δύο από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας) έχουν μπλοκάρει οποιαδήποτε προσπάθεια της κυβέρνησης να απαλύνει κάπως τις συνέπειες αυτής της κληρονομιάς.

Το Κομμουνιστικό Κόμμα πρότεινε, πριν από τις εκλογές, στη Δημοκρατική Συναίνεση μία εκλογική συμφωνία, ώστε να επιτευχθεί η πλειοψηφία στη Γερουσία και έτσι να μπορέσουν να προχωρήσουν στην κατάργηση των παραπάνω προνομίων. Ωστόσο, στην πρότασή του το Κομμουνιστικό Κόμμα πρόσθετε και πρωτοβουλίες για τη διανομή του πλούτου, ένα νέο εκλογικό νόμο, ένα νέο κώδικα εργασίας και μέτρα κατά της ατιμωρησίας όσον αφορά την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Ομως, η Δημοκρατική Συναίνεση, και υπό την πίεση των μεγαλοεπιχειρηματιών, των μεγάλων ΜΜΕ, καθώς και του Χριστιανοδημοκρατικού Κόμματος (DC) δεν προχώρησε στη συμφωνία.

Γιάννα ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΗ