Η πλήρης και ολοκληρωτική παράδοση της ελληνικής οικονομίας στους υπερεθνικούς μηχανισμούς της Ευρωπαϊκής Ενωσης θα είναι το αντίτιμο της ένταξης της χώρας στην τελευταία φάση της Οικονομικής και Νομισματικής Ενωσης (ΟΝΕ) και της συμμετοχής της στο ΕΥΡΩ. Αυτό προκύπτει - εμμέσως πλην σαφώς - και από τις χτεσινές δηλώσεις του υπουργού Εθνικής Οικονομίας, Γ. Παπαντωνίου.Με αφορμή τη συνεδρίαση της Εθνικής Συντονιστικής Επιτροπής για το ΕΥΡΩ, ο υπουργός ομολόγησε ότι προϋπόθεση για τη συμμετοχή της Ελλάδας στο κοινό νόμισμα είναι "η αποδοχή από μέρους της των περιορισμών που έχει επιβάλει η Ευρωπαϊκή Ενωση στην άσκηση της οικονομικής πολιτικής". Στην πρώτη "πανηγυρική" αυτή συνεδρίαση της Επιτροπής έδωσαν το "παρών" όλοι οι... πατέρες του έθνους. Εκτός από τον υπουργό Εθνικής Οικονομίας, συμμετείχαν: οι διοικητές της Τράπεζας της Ελλάδας και της Εθνικής Τράπεζας Λ. Παπαδήμος και Θ. Καρατζάς,αντίστοιχα, οι πρόεδροι του ΣΕΒ, του ΕΒΕΑ, του Χρηματιστηρίου κλπ. Παρών και ο πρόεδρος της ΓΣΕΕ Χρ. Πολυζωγόπουλος,ο οποίος - λίγες μέρες μετά την επιβολή δικτατορίας στις εργασιακές σχέσεις των ΔΕΚΟ και την ολοκληρωτική επίθεση της κυβέρνησης Σημίτη κατά του εργατικού κινήματος - τίμησε με την παρουσία του τη φιέστα που διοργάνωσαν από κοινού κυβέρνηση και αστική τάξη της χώρας.

Ερωτώμενος ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας, αν απασχολεί την ελληνική κυβέρνηση ο σκεπτικισμός που έχει εκδηλωθεί στις χώρες της "πρώτης γραμμής" σχετικά με τη λειτουργία του ΕΥΡΩ από 1/1/99 (τις τελευταίες μέρες 155 Γερμανοί οικονομολόγοι ζήτησαν από την κυβέρνηση Κολ την αναβολή της εφαρμογής του κοινού νομίσματος), έδωσε την καινοφανή απάντηση ότι "δε μας αφορούν οι εξελίξεις στη Γερμανία, μια και η τελευταία έχει ιδιαίτερα προβλήματα"! Αναφερόμενος στις επιπτώσεις από τη συμμετοχή της Ελλάδας στο ΕΥΡΩ, έκανε λόγο για "γενικά θετικές, οι οποίες θα προέλθουν από ένα ισοζύγιο θετικών και αρνητικών επιπτώσεων".

Η πλήρης ενσωμάτωση μίας περιφερειακής χώρας, όπως η Ελλάδα, στους μηχανισμούς της Ευρωπαϊκής Ενωσης, ισοδυναμεί με την άνευ όρων και καθ' ολοκληρία παράδοση της οικονομικής της πολιτικής. Η δημοσιονομική και περιφερειακή πολιτική έχει ήδη εκχωρηθεί στις Βρυξέλλες, με την εφαρμογή των προγραμμάτων "σύγκλισης" και τα κοινοτικά πακέτα. Και είναι επίσης γνωστό πως οι χώρες που θα ενταχθούν στο ΕΥΡΩ υπόκεινται στους περιορισμούς του "συμφώνου σταθερότητας", που προβλέπει επιβολή ποινών σε όποια χώρα παρουσιάσει δημοσιονομικά ελλείμματα υψηλότερα του 3% του ΑΕΠ. Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι τα προγράμματα λιτότητας θα συνεχιστούν επ' αόριστον.

Με την παράδοση πλέον και της νομισματικής - συναλλαγματικής πολιτικής στην Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και την απώλεια της δυνατότητας της ελληνικής κυβέρνησης να ρυθμίζει τις συναλλαγματικές ισοτιμίες και τα επιτόκια, αναμένονται να υπάρξουν καταλυτικές αρνητικές επιπτώσεις σε όλους τους κλάδους της οικονομίας και σημαντική αύξηση της ανεργίας. Ανεργία η οποία πυροδοτείται από δύο παράγοντες: Από την εφαρμογή των "περιοριστικών πολιτικών", κάτι που έχει οδηγήσει Γαλλία και Γερμανία στα μεγαλύτερα επίπεδα ανεργίας που έχουν καταγραφεί ολόκληρο τον 20ό αιώνα. Από την ισοπέδωση των ελληνικών επιχειρήσεων, καθώς η διαφορά της παραγωγικότητας που υπάρχει από τις άλλες χώρες της ΕΕ δεν είναι δυνατόν πλέον να καλύπτεται από τη νομισματική - συναλλαγματική πολιτική.