Ούτε μία επικριτική λέξη δε βρήκε να πει χτες ο Κ. Καραμανλής για το συγχρωτισμό του με τους ακροδεξιούς του κόμματός του, παρά το βομβαρδισμό ερωτήσεων που δέχτηκε. Αντίθετα, πρόσφερε πλήρη κάλυψη στις ενέργειές τους, αφήνοντας να εννοηθεί ότι δεν προτίθεται να αλλάξει τις εσωκομματικές ισορροπίες και, μάλιστα, εναντίον τους.

Είναι ολοφάνερο ότι πρέπει να έχει ανάγκη από τη στήριξη που του προσφέρουν οι ακροδεξιοί, τουλάχιστον σε αυτή τη φάση, προκειμένου να επιβάλει τους δικούς του όρους στον κομματικό μηχανισμό. Παρόλο που γνωρίζει ότι η σύμπλευση αυτή έχει σοβαρό κόστος στην εικόνα του και την πορεία προς την εξουσία. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, το "μείγμα" της πολιτικής που παρουσιάζει, δηλαδή και σκληρός νεοφιλελεύθερος, από τη μια, και "προστάτης" των ακροδεξιών, από την άλλη, προεξοφλεί την απόρριψή του από τις λαϊκές μάζες και την καταδίκη της πολιτικής του.