Ο λόγος που σχεδόν ομόφωνα οι φορείς της Νέας Τάξης υιοθετούν και στην περίπτωση του Κόσσοβου την "επικοινωνιακή πρακτική" του τρόμου, δεν είναι μόνο το γεγονός ότι αντιγράφουν τις υστερικές καθωσπρέπει κυρίες των παλιότερων χρόνων, που καθοδηγούσαν το πετροβόλημα της "παραστρατημένης χήρας" για να κρύψουν τις δικές τους πομπές... Πάντως, και αυτός από μόνος του σαν λόγος έστεκε, αφού κανένας από αυτούς που "έτρεξε" ακόμα και χιλιάδες μίλια μακριά από τα Βαλκάνια να παραδειγματίσει για τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν έχει "καθαρή τη φωλιά" της ίδιας του της χώρας. Για παράδειγμα, μόνο και εντελώς τυχαία από αυτή την ιμπεριαλιστική "ομάδα των ανθρωπιστών" αναφέρουμε την περίπτωση της Βρετανίας, που αιώνες τώρα κάνει πως ...δεν καταλαβαίνει τη γλώσσα των Ιρλανδών, των Σκοτσέζων, των Ουαλών. Η, ακόμα και άθελά του, όταν κανείς βλέπει να αναλαμβάνει ο Φ. Γκονζάλες "διαιτητής" εκ μέρους του ΟΑΣΕ, πώς να μην του έρθουν στο μυαλό οι Βάσκοι, οι Καταλανοί, οι κάτοικοι της Γαλικίας, οι Ανδαλουσιανοί κ.ά.;

****

Το ότι πρόκειται ακριβώς για "αρχικό" σχέδιο, το οποίο θα παίξει το ρόλο του δαυλού που θα ανάψει την μπαρούτη αρχικά στο Κόσσοβο, φάνηκε και από τις εξελίξεις τις επόμενες μέρες από την απόφαση της Ομάδας Επαφής. Οταν η κυβέρνηση του Βελιγραδίου ζήτησε ακριβώς σε διάλογο τους ηγέτες των αλβανοφώνων, ο Ι. Ρουγκόβα, σαν πιο αντιπροσωπευτικός, απάντησε πως αποκλείεται να συζητήσει τίποτα άλλο εκτός από την ανεξαρτησία του Κόσσοβου. Και όμως, υποτίθεται πως τέτοιες ακραίες θέσεις υπερασπίζονταν μόνο οι ελάχιστοι του λεγόμενου Απελευθερωτικού Στρατού του Κόσσοβου και, στα λόγια τουλάχιστον, τους καταδίκαζαν όλοι. Τώρα, τι έγινε ξαφνικά "μέσα σε ώρες όχι μέρες", και είναι έτοιμοι να πιάσουν τόσο οι αλβανόφωνοι, όσο και οι "ανθρωπιστές" - ιμπεριαλιστές τα αδιέξοδα άκρα;

****

****

"Οταν μαλώνουν τα βουβάλια στο βάλτο, την πληρώνουν τα βατράχια", έγραφε κάποτε ο Ρ. Ρολάν, αλλά φαίνεται πως ο ανταγωνισμός των μεγάλων δυνάμεων λειτουργεί για την ώρα σαν "κρυμμένος θησαυρός" για πολιτικούς και κυβερνήσεις, τόσο της περιοχής, όσο και άλλους. Βέβαια, η αλήθεια είναι πως όποιος δεν πείθεται από τα "ταξίματα" των μεγάλων, για την ώρα, υποτάσσεται από τις πιέσεις, τους εκβιασμούς, αλλά και την αντικειμενική ροή που επιβάλλει η ιμπεριαλιστική "πραγματικότητα", όπου "όποιος μείνει απέξω χάνει...". Ετσι, αφού πέρασε από "σαράντα κύματα", η τάχα βουλγάρικη "πρωτοβουλία" τελικά κατόρθωσε να συμπαρασύρει για το χατίρι των Αμερικάνων πέντε βαλκανικές χώρες (Βουλγαρία, Ρουμανία, ΠΓΔΜ, Τουρκία, Ελλάδα) σε κοινή δήλωση ενάντια στη Σερβία. Η άλλο παράδειγμα: Ελλάδα και Τουρκία βάλθηκαν ποιος θα "σηκώσει ψηλότερα το χέρι" να τους προσέξουν οι ΝΑΤΟικοί και να τους δώσουν προτεραιότητα στην εγκατάσταση της "ευέλικτης πολυεθνικής δύναμης". Επίσης, ο υπουργός Εξωτερικών της Ελλάδας, κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στο Βελιγράδι, χρειάστηκε να δώσει ειδικές εξηγήσεις στους δημοσιογράφους για να τους "πείσει" να μην τον ρωτούν θέματα που αφορούν τις σχέσεις της Γιουγκοσλαβίας με τις ΗΠΑ...

Η πραγματικότητα δεν είναι υποχρεωτικά αυτή που δείχνουν ή προετοιμάζουν οι φορείς της Νέας Τάξης. Διαμορφώνεται και με τη συντονισμένη πάλη των λαών και των πολιτικών, που δεν υποτάσσονται στα ιμπεριαλιστικά σχέδια. Οι μειονότητες, για παράδειγμα, μπορούν να αντιμετωπίσουν τα ιδιαίτερα προβλήματά τους, τόσο παλεύοντας και αποκαλύπτοντας τα σχέδια των ιμπεριαλιστών στην περιοχή, όσο και λειτουργώντας σαν αληθινές γέφυρες φιλίας μεταξύ των λαών.

Οταν, σαν "οικογενειακοί σύμβουλοι", έρχονται οι ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και όχι μόνο βάζουν "φιτιλιές" για να προκαλέσουν εκρήξεις, αλλά τονίζουν - ενθαρρύνουν τις διαφορές, προκειμένου να αποκλείεται κάθε δυνατότητα συνεννόησης μεταξύ των αληθινά ενδιαφερομένων, για να μπορούν να διαχειρίζονται το πρόβλημα, σύμφωνα με τα συμφέροντά τους, τότε οι λαοί δε χάνουν μόνο τα δικαιώματά τους, αλλά κινδυνεύει άμεσα και η ίδια τους η ύπαρξη