Ηρθε η ώρα της κατάργησης και του 2%, δηλαδή του ανώτερου επιτρεπτού ορίου απολύσεων εργαζομένων που μπορούν να κάνουν οι βιομήχανοι κάθε μήνα; Αυτό τουλάχιστον ισχυρίζονται δημοσιεύματα εφημερίδων και μάλιστα εκείνων, που συνήθως ενημερώνονται από τα "μέσα" και που αναλαμβάνουν σε μεγάλο βαθμό το ρόλο της προετοιμασίας του εδάφους για τα πιο αντεργατικά κυβερνητικά σχέδια.

Το θέμα, βεβαίως, δεν είναι καινούριο. Το "αίτημα" τίθεται επιτακτικά εδώ και πολλά χρόνια, τόσο από τις... Βρυξέλλες, όσο και από τον ΣΕΒ, που συνεχώς πιέζει προς μια τέτοια κατεύθυνση, ζητώντας να αρθεί και αυτή η "δυσκαμψία" στην αγορά της εργασίας. Και αυτό, παρότι οι εργοδότες έχουν στη διάθεσή τους μια σειρά "παράθυρα" να προχωρούν με ευκολία ακόμα και σε ομαδικές απολύσεις. Δεν τους φτάνει. Επιδιώκουν πλήρη ασυδοσία και η κυβέρνηση φαίνεται πως συζητά να το διαπράξει και αυτό, παρά τις... οργίλες διαψεύσεις της κατά το πρόσφατο παρελθόν! Και μάλιστα σε μια περίοδο δραματικής εξάπλωσης της ανεργίας. Σε μια περίοδο που οι μακροχρόνια άνεργοι ξεπέρασαν το 58%. Σε μια περίοδο που αν, ιδιαίτερα ο εργαζόμενος μεγάλης ηλικίας απολυθεί, χάνει κάθε ελπίδα και εργασίας και συνταξιοδότησης.

Αντί, λοιπόν, για μέτρα περιορισμού των απολύσεων, ετοιμάζονται να σαρώσουν και αυτόν τον ελάχιστο περιορισμό;