Ο "Ρ" συνεχίζει να δημοσιεύει απαντήσεις σε ερωτήματα που διατυπώνονται με αφορμή την πρόσφατη υποτίμηση της δραχμής και τα συνοδευτικά μέτρα της κυβέρνησης.

- Γιατί η κυβέρνηση γενικά και πολύ περισσότερο τώρα μετά την υποτίμηση, δεν παίρνει μέτρα για τη συγκράτηση των τιμών στην αγορά, αλλά αντίθετα, δυναμώνει ακόμη περισσότερο τη λεγόμενη "σφιχτή" εισοδηματική πολιτική;

- Γιατί, μόνον έτσι πετυχαίνει τους εξής στόχους της: Πρώτον, "ρίχνει" το σοβαρό βάρος του κόστους της υποτίμησης αποκλειστικά και μόνο στις πλάτες των εργαζόμενων και του λαού. Δεύτερον, γιατί θέλει να συνεχίσει τη λεγόμενη αντιπληθωριστική πολιτική, με την περιβόητη τακτική της μείωσης της ζήτησης, ελπίζοντας ότι κάτι τέτοιο θα οδηγήσει στη μείωση των τραπεζικών επιτοκίων και άρα την εξασφάλιση φτηνότερου τραπεζικού χρήματος για τους μεγαλοεπιχειρηματίες.

- Εχει δίκιο, δηλαδή, η κυβέρνηση, που φοβάται μεγαλύτερη άνοδο του τιμαρίθμου και αντίστοιχα του πληθωρισμού, αν δοθούν μεγαλύτερες αυξήσεις στους μισθούς και τα μεροκάματα;

- Αιτία της ανόδου του τιμαρίθμου είναι η άνοδος των τιμών και όχι οι αυξήσεις των μισθών. Αυτό άλλωστε φάνηκε και όλη τη χρονική περίοδο που οι κυβερνήσεις επέβαλαν... αυστηρή εισοδηματική πολιτική λιτότητας, ενώ ο τιμάριθμος "έτρεχε" με 15 ή 17 ή και 20%! Επιπλέον απόδειξη, αποτελεί το γεγονός, πως ο μισθός ή το μεροκάματο του εργαζόμενου συμμετέχει πλέον σε αρκετά μικρό ποσοστό στην τελική, συνολική τιμή των προϊόντων. Στοιχείο, βέβαια, που αποκαλύπτει πως οι ανατιμήσεις στις οποίες προσφεύγουν με την πρώτη ευκαιρία οι βιομήχανοι έχουν στην πραγματικότητα, ως κύρια - αν όχι αποκλειστική - αιτία τον προσπορισμό ακόμη μεγαλύτερων κερδών.

Οι τιμές, όμως, συμπιέζονται σ' ένα βαθμό, όταν η ζήτηση και η κατανάλωση μειώνονται και μάλιστα, δραματικά, όπως συμβαίνει με την εφαρμογή πολυετών πολιτικών σκληρής μονόπλευρης λιτότητας. Είναι κι αυτή μια πολιτική, που ρίχνει τα βάρη της λεγόμενης αντιπληθωριστικής πολιτικής στους εργαζόμενους, ενώ καθόλου δε φταίνε αυτοί για τον όποιο πληθωρισμό. Βάρη, τα οποία πληρώνουν και οι ΕΒΕ ή οι αγρότες, αφού σ' αυτό το επίπεδο αντανακλάται η προαναφερόμενη συμπίεση, με τη συνεχή μείωση του ποσοστού κέρδους αυτών των στρωμάτων.