Ο "Ρ" συνεχίζει να δημοσιεύει απαντήσεις σε ερωτήματα που διατυπώνονται με αφορμή την πρόσφατη υποτίμηση της δραχμής και τα συνοδευτικά μέτρα της κυβέρνησης.

- Η όποια άνοδος του τιμαρίθμου θα είναι και η μοναδική επίπτωση στο λαϊκό εισόδημα και το βιοτικό επίπεδο του λαού γενικότερα, από την υποτίμηση της δραχμής, έστω και χωρίς να λογαριάσουμε τα λεγόμενα συνοδευτικά μέτρα, που εξήγγειλε η κυβέρνηση;

- Η απότομη αύξηση των τιμών είναι μια σοβαρή και περισσότερο χεροπιαστή αρνητική συνέπεια των πρόσφατων κυβερνητικών μέτρων, αλλά όχι η μοναδική, και από ορισμένες πλευρές, ούτε καν η σοβαρότερη. Αναφέρουμε ενδεικτικά μια σειρά ακόμη συνέπειες. Το δημόσιο εξωτερικό χρέος της χώρας αυξήθηκε, μέσα σε μια μέρα, περίπου κατά 1 τρισεκατομμύριο δραχμές. Και πέρα, από το ότι χρωστάμε πλέον περισσότερα, η ετήσια και μόνο εξυπηρέτηση του προαναφερόμενου ποσού, μ' ένα συνηθισμένο επιτόκιο φτάνει τα 40 δισεκατομμύρια δραχμές. Σοβαρή αύξηση - της τάξης αρκετών εκατοντάδων δισεκατομμυρίων δραχμών - σημειώνεται και στο κόστος των λεγόμενων μεγάλων έργων, αφού όλες οι συμφωνίες, με τις πολυεθνικές που τα έχουν αναλάβει, έχουν γίνει σε ξένο νόμισμα. Το ίδιο ισχύει και στις λεγόμενες αμυντικές δαπάνες της χώρας και τις νέες "αγορές του αιώνα", που ήδη έχουν παραγγελθεί και ήταν δυσβάσταχτες και χωρίς την αύξηση από την υποτίμηση. Γνωστά είναι, επίσης, τα παραδείγματα των πολυεθνικών της κερδοσκοπίας ("θεσμικούς επενδυτές" τους ονομάζει η κυβέρνηση), που φρόντισαν τους τελευταίους μήνες να μετατρέψουν σε συνάλλαγμα, είτε τα κρατικά ομόλογα, είτε τις καταθέσεις τους σε δραχμές και τη Δευτέρα - μετά την υποτίμηση - δραχμοποίησαν και πάλι τα δολάριά τους, μετρώντας τα τεράστια κέρδη τους. Περισσότερα από 1 τρισεκατομμύριο δολάρια δραχμοποιήθηκαν τις πρώτες μέρες της υποτίμησης, που σημαίνει κέρδος για τους κατόχους τους - από την υποτίμηση και μόνο - 30 και πλέον τρισεκατομμυρίων δραχμών. Ο, τι είναι κέρδος, όμως, για κάποιους μεγαλόσχημους, για κάποιους άλλους - δηλαδή τον ελληνικό λαό - είναι ζημιά. Οι δημόσιες επιχειρήσεις θα ξεπουλιούνται σε ακόμη περισσότερο εξευτελιστικές τιμές. Το ίδιο και ο πλουτοπαραγωγικός πλούτος της χώρας, κλπ. κλπ.

Πέρα απ' όλα αυτά και πολλά άλλα παρόμοια, η υποτίμηση σημαίνει ακόμη, ότι γίναμε φτωχότεροι, ως χώρα και ως λαός σε αντίστοιχο με την υποτίμηση ποσοστό. Και όχι μόνον αυτό, αλλά έγινε και πιο φτηνός ο καθημερινός κόπος και μόχθος του Ελληνα εργαζόμενου. Μεγάλωσε, δηλαδή, ακόμη περισσότερο και απότομα η εκμετάλλευσή του. Οι ξένες πολυεθνικές μπορούν πλέον ν' αγοράζουν μ' ένα δολάριο, όσα αγόραζαν και πριν την υποτίμηση συν 14%, ενώ ο Ελληνας εργαζόμενος θα χρειάζεται περισσότερα χρήματα - άρα περισσότερη δουλιά - για να αγοράζει τα ίδια με πριν προϊόντα.