"Αθλητικός αγώνας"

* Υπερβολική προσπάθεια, μόχθος, διαγωνισμός, άμιλλα, αναμέτρηση,

* η από λόγους "βιολογικής ανάγκης" ή η από ένστικτο ή ενσυνείδητα καταβαλλόμενη έντονη προσπάθεια (σωματική, ψυχική, πνευματική ή σύνθετη), για επιβίωση ή για επιβολή ή για κυριαρχία ή και για απλή επίδειξη πνεύματος υπεροχής και διάκρισης, για την κατάκτηση των "πρωτείων",

* η προσπάθεια που καταβάλλεται, για να υπερνικηθεί μια οποιαδήποτε "αντίσταση", είτε αυτή αφορά στον υλικό, είτε στον ψυχοπνευματικό κόσμο του ανθρώπου.

Ο όρος/ λέξη "αγώνας", αρχικά, σήμαινε συνάθροιση, συνέλευση και στη συνέχεια, τόπο όπου λάβαιναν χώρα διάφορες ανθρώπινες δραστηριότητες μπροστά σε κοινό (θεατές), με ή χωρίς και τη δική του συμμετοχή, στις οποίες αναπτύσσονταν συναγωνισμός και αντιπαλότητα, όπως π.χ. αθλητικοί αγώνες, δικαστικοί αγώνες, κοινωνικοί αγώνες κ.ά. Συμπερασματικά:

* ενδιάθετη είναι η ροπή/τάση κάθε νέου ιδιαίτερα ατόμου και όταν, φυσικά, δεν είναι άρρωστο, για την ατομική του ανάδειξη...

* η ζωή γενικά, είναι ένας διαρκής ασταμάτητος αγώνας και σε αυτόν νικητής αναδεικνύεται εκείνος που προσπάθησε και έγινε ο πιο άξιος...

* ο αγώνας αποτελεί φυσικό φαινόμενο, εκδήλωση "ζωντανών" ανθρώπων...* τα αγαθά με κόπο/ μόχθο/ πάλη/ αγώνα αποκτιούνται...

* ο αγώνας ταυτίζεται με την προσπάθεια...

* προϋπόθεση του αγώνα είναι η ύπαρξη αντιπάλου, έστω και αν αυτός είναι ο ίδιος ο εαυτός μας... Χωρίς αντιπάλους αγώνας δε νοείται...

Οι αρχαίοι Ελληνες είχαν προσωποποιήσει τον αγώνα και τον παρίσταναν με διάφορες μορφές. Με την έννοια αυτή, ο αγώνας ήταν προστάτης των αθλητικών συναντήσεων/ αγώνων και οι καλλιτεχνικές του απεικονίσεις ποίκιλαν, ανάλογα με τα αγωνίσματα που αυτός προστάτευε.

Κατά τον Ομηρο, "Ο αγώνας πρέπει να διέπεται από σκέψη και δράση, ορθοφροσύνη και ενέργεια"...

Επί του προκειμένου, ο Ησίοδος διακρίνει και προτείνει τον καλό αγώνα από τον κακό. Διδάσκει δηλαδή και παροτρύνει τον άνθρωπο στην "αγαθή έριδα" από την "επιμωμητή έριν", καθώς, ο καλοπροαίρετος αγώνας οικοδομεί την πρόοδο του πολιτισμού... ("ουκ επί τέχνη αλλά επί παιδεία"). Συμπερασματικά πάλι, και σε ό,τι αφορά πιο ειδικά τον "αθλητικό αγώνα":

* Ο αγώνας αποτελεί το εκφραστικό στοιχείο του αθλητισμού. Χωρίς αυτόν δεν μπορεί να υπάρξει αθλητισμός. Ομως, προσοχή, αυτό δε σημαίνει ότι και ο κάθε αγώνας είναι αθλητικός.

* Ο αθλητικός αγώνας επιβεβαιώνει με το αποτέλεσμά του, σε νικητή και ηττημένο, το μέτρο και το επίπεδο ανάπτυξης των φυσικών και επίκτητα καλλιεργημένων δυνάμεων και ικανοτήτων τους...

* Ο αθλητικός αγώνας,στη διεκδίκηση της νίκης, δε χωρίζει τους αντιπάλους, αλλά τους ενώνει σαν φίλους και συναθλητές, που σημαίνει και προϋποθέτει ότι είναι φιλικός, άδολος, ανυστερόβουλος και ανιδιοτελής. Αφού όλοι τους είναι οπαδοί της ίδιας "ιδεολογίας" και πιστεύουν στα ίδια πανανθρώπινα ιδανικά και πρότυπα (Ολυμπισμός).

Τέλος, τον αγώνα μπορούμε να τον διακρίνουμε ανάλογα με τον επιθετικό προσδιορισμό που θα του προτάξουμε ή το ουσιαστικό που θα τον ακολουθήσει, όπως π.χ. σε πνευματικό, σωματικό, ομαδικό, ατομικό, αθλητικό, καλλιτεχνικό, στεφανίτη, χρηματίτη κλπ. αγώνα - ή σε αγώνα δρόμου, δύναμης, ταχύτητας, αντοχής, επιδεξιότητας κλπ.

Πέτρος ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ