Κατά μήκος του τοίχου της αίθουσας τελετών του Σπιτιού των Φοιτητών του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας ήταν αναρτημένο ένα τεράστιο κόκκινο πανό, στο οποίο με μεγάλα γράμματα αναγραφόταν το σύνθημα: "ΔΕΝ εξαντλήθηκε το όριο της Επανάστασης!". Με το σύνθημα αυτό πραγματοποιήθηκε στις 18 - 19 Απρίλη το 6ο Συνέδριο των Σοβιέτ Εργατών, Αγροτών, Ειδικών και Υπαλλήλων, των Επιτροπών Εργατών των οργανώσεων του εργατικού συνδικάτου "Ζαστσίτα", των απεργιακών επιτροπών και άλλων δομών του εργατικού κινήματος. Συμμετείχαν πάνω από 150 αντιπρόσωποι από 36 περιοχές της Ρωσίας, στη συντριπτική πλειοψηφία τους εργοστασιακοί εργάτες, ανθρακωρύχοι και μεταλλωρύχοι, οικοδόμοι. Με την παρουσία τους τίμησαν το Συνέδριο και εκπρόσωποι διαφόρων πολιτικών κομμάτων και κινημάτων.

Οι σύνεδροι με μεγάλο ενθουσιασμό δέχτηκαν την ανακοίνωση του προεδρεύοντα, γραμματέα της ΚΕ του Κομμουνιστικού Εργατικού Κόμματος Ρωσίας για τα προβλήματα του εργατικού κινήματος, Μπορίς Γιατσμενιόφ, ότι στο Συνέδριο εκπροσωπούνται για πρώτη φορά μεγάλες σοβιετικές επιχειρήσεις, όπως το εργοστάσιο αυτοκινήτων "Λιχατσόφ" και το κρατικό εργοστάσιο ρουλεμάν της Μόσχας, το γνωστό ΚαμΑΖ του Ταταρστάν, το μεταλλουργικό συγκρότημα του Νίζνι Ταγκίλ, το ορυχείο Βοργκασόρα της Βορκουτάς, το μεταλλουργικό εργοστάσιο και τα ναυπηγεία "Κίροφ" του Λένινγκραντ, το εργοστάσιο "Τζερζίνσκι" και "Μοτόρι" της πόλης Περμ, η πανενωσιακή επιστημονική - παραγωγική ένωση "Αρζαμάς - 16", το γιγαντιαίο εργοστάσιο "Ουραλμάς" και πολλά άλλα. Πρόκειται, κατά τον Γιατσμενιόφ, για το στήριγμα του εργατικού κινήματος της Ρωσίας.

Ο πρόεδρος της Εκτελεστικής Επιτροπής Ρωσίας (ΕΕΡ) του Συνεδρίου των Σοβιέτ, Αλεξάντρ Νικολάγεφ, σημείωσε στην εισήγησή του ότι αυτή η δραστήρια οργάνωση δημιουργήθηκε το 1992 με πρωτοβουλία του ΚΕΚΡ και σήμερα συσπειρώνονται γύρω της άλλες δομές του εργατικού κινήματος. Το Συνέδριο συνήλθε με σκοπό τη γενίκευση της δράσης των εργατικών οργανώσεων της Ρωσίας στο περασμένο έτος, την ανάλυση της πορείας προετοιμασίας της πανρωσικής πολιτικής απεργίας, την εξαγωγή συμπερασμάτων για την ανάπτυξη του εργατικού κινήματος, την ανταλλαγή πείρας δουλιάς και τη χάραξη σαφούς προσανατολισμού και στόχων για τα έτη 1998 - 1999. Ουσιαστικά το Συνέδριο υπήρξε ένα ιδιότυπο σχολείο συλλογικής αναζήτησης των πιο αποτελεσματικών μεθόδων και τρόπων πάλης των εργαζομένων για τα δικαιώματά τους, για την επανάκτηση της εξουσίας από τον εργαζόμενο λαό, που θα του εξασφαλίσει μια αξιοπρεπή ζωή.

Ο Νικολάγεφ ανέφερε πολυάριθμα στοιχεία που επιβεβαιώνουν τον αντιλαϊκό χαρακτήρα του σημερινού κυρίαρχου καθεστώτος της Ρωσίας. Μετά τις κομπαστικές διαβεβαιώσεις των Γιέλτσιν και Τσερνομίρντιν για τη δήθεν σταθεροποίηση, η χώρα βούλιαξε ακόμα περισσότερο στα χρέη για τους μισθούς και τις συντάξεις, ενώ επιδεινώνεται η κοινωνικοοικονομική κατάσταση της χώρας. Ο αριθμός του πληθυσμού της Ρωσίας μειώθηκε από το 1991 κατά 4.218.000 άτομα. Από το 1990 έως το 1996 αυξήθηκε κατά 8,9% ο αριθμός των επαγγελματικών νοσημάτων. Αυξήθηκε η νοσηρότητα λόγω ασθενειών: του ενδοκρινούς και ανοσολογικού συστήματος κατά 41,9%, του αίματος κατά 55,2%, του νευρικού συστήματος κατά 24,2%, των οργάνων πέψης κατά 20%, της φυματίωσης κατά 49,5%, λόγω αφροδισίων νοσημάτων κατά 50%. Οι καταναλωτικές τιμές αυξήθηκαν σ' αυτά τα χρόνια 6253,5 φορές κατά μέσο όρο.Φυσικά, όλες αυτές οι κοινωνικές συμφορές έπληξαν πριν απ' όλα τους εργαζομένους, διότι αυξήθηκε η ολέθρια τάση μείωσης των παραγωγικών μονάδων, με κατακόρυφη πτώση της παραγωγής, που με τη σειρά της οδήγησε στην αύξηση της ανεργίας. Με την ευκαιρία αναφέρουμε ότι άνεργος είναι και ο πρόεδρος της ΕΕΡ, Νικολάγεφ, που εργαζόταν ως εφαρμοστής ελεγκτικών - μετρικών συσκευών και αυτομάτων στην κρατική επιστημονική - παραγωγική ένωση "Ζβεζντά - Στρελά" και απολύθηκε τον περασμένο Γενάρη, γιατί αντέδρασε στην εντολή του διευθυντή που άλλαζε ουσιαστικά τους όρους εργασίας.

Λόγω αυτής της κατάστασης, μπροστά στον εργαζόμενο λαό μπαίνει το αναπόφευκτό ερώτημα: τι να κάνουμε; Σ' αυτό απάντηση ακόμα το 5ο Συνέδριο των Σοβιέτ Εργατών, Αγροτών, Ειδικών και Υπαλλήλων: να αποκατασταθεί η σύνδεση ανάμεσα σε όλα τα αγωνιζόμενα τμήματα των εργαζομένων, να μετατραπεί ο οικονομικός αγώνας σε πολιτικό, σε αγώνα για το σοσιαλισμό και να προετοιμαστεί η πανρωσική πολιτική απεργία.

Πώς αντιμετωπίζεται αυτό το πρόβλημα; Στο Συνέδριο επισημάνθηκε ότι τα μέλη του ΚΕΚΡ και του Ενιαίου Μετώπου Εργαζομένων που ηγούνται των απεργιακών επιτροπών και δουλεύουν σε στενή συνεργασία με τις εργοστασιακές κολεκτίβες, κάθε μέρα δημιουργούν όλο και περισσότερους νέους πυρήνες των εργατικών συνδικάτων "Ζαστσίτα". Για παράδειγμα, στην περιοχή της Μόσχας δημιουργήθηκαν τον περασμένο χρόνο 6 πρωτοβάθμιες οργανώσεις του συνδικάτου "Ζαστσίτα". Το καλοκαίρι του 1997 διεξήχθη το Συνέδριο Εργατών, Αγροτών, Υπαλλήλων και Ειδικών της Μόσχας και της περιοχής Μόσχας που πρόσκεινται στο ΚΕΚΡ και το Συνέδριο αυτό εντάχθηκε στην ΕΕΡ. Στο τέλος του 1997 δρούσαν ανεξάρτητα στη Μόσχα τρία Σοβιέτ Εργατών. Το Γενάρη του 1998 διεξήχθη κοινό συνέδριο που συγκρότησε το ενωμένο συντονιστικό Σοβιέτ Εργατών της περιοχής Μόσχας.

Στην πολιτικοποίηση του εργατικού κινήματος συμβάλλει η ιδεολογική δουλιά μέσα στις εργατικές κολεκτίβες. Πολλοί αντιπρόσωποι υπογράμμισαν τη σημαντική δουλιά του Πληροφοριακού - Μεθοδολογικού Κέντρου (ΠΜΚ) του ΚΕΚΡ που επικεφαλής του είναι ο μοναδικός βουλευτής του κόμματος στη Δούμα, μέλος του Οργανωτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΕΚΡ, Βλαντίμιρ Γκριγκόριεφ. Το ΠΜΚ εφοδιάζει τις οργανώσεις με μεθοδολογικό και νομικό υλικό, με το οποίο διευκρινίζονται οι στόχοι του αγώνα της εργατικής τάξης για τα δικαιώματά της, δίνονται συστάσεις πώς να οργανώσουν μια απεργία ή εκδήλωση διαμαρτυρίας για το ένα ή το άλλο πρόβλημα, πώς να "πιέζουν" τη διεύθυνση της επιχείρησης, τέλος, τι πρέπει να κάνουν κατά την προετοιμασία της πανρωσικής πολιτικής απεργίας. Τώρα παρόμοια ΠΜΚ δημιουργούνται σε πολλές περιοχές της Ρωσίας.

Στο Συνέδριο τέθηκε το ζήτημα με ποιον να πάει η εργατική τάξη, με ποια κόμματα, με ποιους συμμάχους και οπαδούς. Οι αντιπρόσωποι σημείωσαν ότι κυριολεκτικά όλα τα κόμματα, αρχίζοντας από το "Σπίτι μας - η Ρωσία", το "Γιάμπλοκο" και τελειώνοντας με το ΚΚΡΟ, προσπαθούν να διεισδύσουν στο εργατικό περιβάλλον, να στείλουν τους ανθρώπους τους στα εργατικά συνδικάτα "Ζαστσίτα" με σκοπό να ελέγξουν τη δράση τους και να επηρεάσουν μέσω αυτών τους εργαζομένους. Ενδιαφέρουσα από την άποψη αυτή είναι η παρατήρηση του προέδρου της ΕΕΡ Α. Νικολάγεφ. "Η εργατική τάξη παρακολουθεί τα πολιτικά κόμματα και κινήματα, περιμένει, αν και πολλοί αντιλαμβάνονται ήδη ότι οι σύμμαχοι βρίσκονται στην αριστερή πτέρυγα των πολιτικών δυνάμεων. Ωστόσο, είναι πολύ λαθεμένη η γνώμη μερίδας εργατών ότι δήθεν δε χρειάζονται τα κόμματα. Χωρίς το Κομμουνιστικό Κόμμα η εργατική τάξη δε θα μπορέσει να οργανωθεί σε ισχυρό κίνημα και να πάρει την εξουσία στα χέρια της, να πραγματοποιήσει τη διδακτορία του προλεταριάτου".

Πώς όμως να βρουν άκρη οι εργάτες στην ύπαρξη πολλών κομμουνιστικών κομμάτων και στις προγραμματικές θέσεις τους; Πώς μπορούν τα κομμουνιστικά κόμματα να προσελκύσουν την εργατική τάξη, αφού τα ίδια δεν μπορούν να πετύχουν την ενότητα στον κομματικό τους χώρο; Αυτά τα ερωτήματα ακούστηκαν από το βήμα του Συνεδρίου και στους διαδρόμους του. Εκφράζοντας τη γνώμη εκατομμυρίων εργαζομένων, ο Νικολάγεφ είπε: "Απ' όλα τα κομμουνιστικά κόμματα η εργατική τάξη θα πιστέψει εκείνο που θα προασπίζει με μεγαλύτερη συνέπεια τα συμφέροντά της και δε θα κάνει κανένα συμβιβασμό χωρίς αρχές με τους κυβερνώντες. Σήμερα υπάρχουν στη Ρωσία δυο κομμουνιστικά κόμματα, που έχουν οργανώσεις σχεδόν σε όλες τις περιοχές - το ΚΚΡΟ και το ΚΕΚΡ. Θα ήθελα να επισημάνω τη διαφορά μεταξύ τους, η οποία συνίσταται στο ότι το ΚΕΚΡ αγωνίζεται για την εξουσία των εργαζομένων, ενώ το ΚΚΡΟ προσπαθεί να διορθώσει το υπάρχον καθεστώς, εννοείται, αναποτελεσματικά".

Αναφερόμενος στο ερώτημα πώς μπορούν τα κομμουνιστικά κόμματα να προσελκύσουν την εργατική τάξη, ο Α Γραμματέας της ΚΕ του ΚΕΚΡ, Βίκτορ Τιούλκιν, είπε: Στο Αρζαμάς - 16 λειτουργεί μια μικρή κομματική οργάνωση με καμιά τριανταριά κομμουνιστές, αλλά αυτοί κατόρθωσαν να συγκροτήσουν συνδικάτο "Ζαστσίτα" με 3.000 μέλη! "Δηλαδή, εκεί που συμπίπτουμε με τα αιτήματα των εργατών και δημιουργούμε μια δομή που βοηθάει τους ανθρώπους να λύσουν τα προβλήματά τους, εκεί έχουμε επιτυχία", σημείωσε ο Τιούλκιν, εφιστώντας την προσοχή των αντιπροσώπων στην ανάγκη της παραπέρα σαφούς δόμησης του εργατικού κινήματος, της ανάπτυξης της δουλιάς για τη μαζική υποστήριξη του Κώδικα Νόμων για την Εργασία, που έχει καταθέσει στην Κρατική Δούμα ο πρόεδρος της ΕΕ της "Εργαζόμενης Ρωσίας", μέλος του Οργανωτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΕΚΡ και βουλευτής, Βλαντίμιρ Γκριγκόριεφ, καθώς και για την ολόπλευρη προετοιμασία για την πανρωσική πολιτική απεργία.

Ενα ακόμα ζήτημα που έθεσαν πολλοί αντιπρόσωποι ήταν το ζήτημα της στάσης απέναντι στις εκλογές και της συμμετοχής στη δουλιά της νομοθετικής, αντιπροσωπευτικής και εκτελεστικής εξουσίας. Ο βουλευτής Βλαντίμιρ Γκριγκόριεφ είπε ότι η συμμετοχή είναι απαραίτητη, όχι όμως για να ασχολείται κανείς με τις κοινοβουλευτικές ηλιθιότητες, αλλά για την εφαρμογή της πολιτικής προάσπισης των συμφερόντων των εργαζομένων. Με τον Γκριγκόριεφ συμφώνησαν και άλλοι αντιπρόσωποι, υπογραμμίζοντας: Μετά την κατάληψη της εξουσίας οι εργάτες θα χρειαστεί να διευθύνουν και τα εργοστάσια, και όλο το κράτος. Από τώρα οφείλουν να μάθουν την τέχνη της διακυβέρνησης, αξιοποιώντας για το σκοπό αυτό και το αστικό Κοινοβούλιο.

Στο Συνέδριο διαπιστώθηκε ότι εντείνεται η αντίσταση της εργατικής τάξης. Το 1997 πραγματοποιήθηκαν 18.746 απεργίες κατά 10.000 περισσότερες από το 1996. Ο αγώνας παίρνει όλο και και πιο σκληρές μορφές. Εκτός από τις απεργίες και τις απεργίες πείνας, γίνονται μαζικές οι περιπτώσεις κατάληψης σημαντικών συγκοινωνιακών αρτηριών, γεφυρών, κράτησης ως ομήρων διευθυντών επιχειρήσεων. Στην πορεία της κοινής πάλης οι εργαζόμενοι συνειδητοποιούν την τεράστια οργανωτική δύναμη της εργατικής αλληλεγγύης.

Τον τελευταίο χρόνο άρχισαν να αποκατασταίνονται στενές επαφές της ΕΕΡ με ανάλογες δομές του εργατικού κινήματος του εξωτερικού. Ο πρόεδρος της ΕΕΡ Νικολάγεφ αναφέρθηκε στη σημαντική επίσκεψή του στην Ελλάδα το Φλεβάρη με πρόσκληση της ΓΣΕΕ, όπου έγινε ανταλλαγή πείρας για την οργάνωση του αγώνα των εργατών για τα δικαιώματά τους.

Πρέπει να τονίσουμε ότι το θέμα της προλεταριακής αλληλεγγύης, πολύ αναγκαία στη σημερινή δύσκολη για την καταστρεμμένη χώρα εποχή, της ενίσχυσης της διεθνούς αλληλεγγύης και των αδελφικών επαφών ανάμεσα στα τμήματα της εργατικής τάξης όλων των χωρών, κυριάρχησε σε πολλές ομιλίες των συνέδρων. Το Συνέδριο υιοθέτησε απόφαση για την υποστήριξη του ηγέτη του εργατικού κινήματος του Καζαχστάν, εργάτη - οδηγού εκσκαφέα, Μαντέλ Ισμαϊλοφ, τον οποίο με κατασκευασμένη κατηγορία "για προσβολή του Προέδρου" το δικαστήριο της Αλμά - Ατα καταδίκασε σε ένα χρόνο σε σωφρονιστικό ίδρυμα και ζήτησε την άμεση απελευθέρωσή του.

Στην απόφαση του Συνεδρίου αναφέρεται ότι κύριο καθήκον σε σχέση με τη συγκρότηση δραστήριων οργανώσεων - Σοβιέτ, επιτροπών, εργατικών συνδικάτων, εργατικών φρουρών και ενώσεων - είναι η εκπαίδευση και η διαπαιδαγώγηση εργατικών στελεχών και καθοδηγητών. Δεύτερο καθήκον είναι η πολιτικοποίηση των κινητοποιήσεων, των δομών του εργατικού κινήματος, η προβολή πολιτικών αιτημάτων και η σύνδεση όλων των κοινωνικοοικονομικών προβλημάτων με την πολιτική των κυβερνώντων. Αυτό σημαίνει δυνάμωμα της σύνδεσης των εργατών με τα κομμουνιστική κόμματα, που πράγματι αναπτύσσουν την αντίσταση της εργατικής τάξης ενάντια στο καθεστώς και την εξουσία της αστικής τάξης. Σημαίνει τη δημιουργία πυρήνων και οργανώσεων των κομμουνιστικών κομμάτων στις απεργιακές επιτροπές, στα συνδικάτα, στις εργατικές κολεκτίβες. Τρίτο καθήκον είναι η δημιουργία της υλικής βάσης των οργανώσεων, δημιουργία ταμείων αλληλοβοήθειας των εργατών, η ανάπτυξη του εργατικού Τύπου. Τέταρτο καθήκον, η ανάπτυξη των διεθνών σχέσεων, η ενίσχυση της προλεταριακής αλληλεγγύης των εργαζομένων. Η πραγματοποίηση όλων αυτών των καθηκόντων αποβλέπει στην επίτευξη του κύριου στόχου, της προετοιμασίας και της διεξαγωγής της πανρωσικής πολιτικής απεργίας με σκοπό την αλλαγή του κοινωνικού συστήματος στη Ρωσία και το πέρασμα της εξουσίας στα Σοβιέτ και τις απεργιακές επιτροπές. Το Συνέδριο υπογράμμισε ότι "η απεργία δεν μπορεί να γίνει αμέσως, από μόνη της, σε κάποια από τα πριν καθορισμένη προθεσμία. Θα γίνει μόνο ως αποτέλεσμα της σχεδιασμένης δουλιάς μέσα στις μάζες. Μπροστά είναι ο δύσκολος δρόμος της μετατροπής των ασύνδετων τμημάτων του εργατικού κινήματος σε επαναστατική τάξη. Αλλο δρόμο όμως για μια αξιοπρεπή ζωή δεν έχουν οι εργάτες, διότι, όπως είπε ο Μαρξ, η εργατική τάξη είτε είναι επαναστατική, είτε τίποτα". Οι εργάτες της Ρωσίας οφείλουν να το αποδείξουν αυτό για άλλη μια φορά στην πράξη.

Ναντιέζντα ΓΚΑΡΙΦΟΥΛΙΝΑ