Το αεροδρόμιο του Ακτιου και η εκεί αμερικανονατοϊκή βάση από όπου εξορμούν οι ιπτάμενοι κατάσκοποι,τα αμερικανικά ιπτάμενα ραντάρ τύπου AΒΑΚΣ αποτελεί μια σχετικά νέα βάση, καθώς λειτουργεί εδώ και περίπου 15 χρόνια και εντάσσεται στις βάσεις αυτές που "βαφτίστηκαν" από τους Αμερικάνους "ΝΑΤΟικές", προφανώς και για λόγους οικονομικούς, ώστε να καλύπτονται τα έξοδά τους από τον προϋπολογισμό του ΝΑΤΟ. Για τη δημιουργία της βάσης αυτής συμφώνησαν την περίοδο 1981 - 1985 ΝΔ και ΠΑΣΟΚ είτε ως κυβερνήσεις είτε ως αντιπολίτευση.

Αποστολή της βάσης του Ακτιου είναι ο από αέρος έλεγχος της περιοχής και η παροχή, όποτε χρειάζεται, υποστήριξης των πολεμικών επιδρομών κατά των λαών της περιοχής. Τα AΒΑΚΣ που ονομάστηκαν και "χωροφύλακας των αιθέρων", αποτελούν αεροσκάφη έγκαιρης προειδοποίησης. Στην πράξη όμως η βάση του Ακτίου παίζει κυρίαρχο ρόλο στα σχέδια των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ για την επιβολή της νέας τάξης. Τέτοιο ρόλο έπαιξε στους βομβαρδισμούς σε βάρος των Σέρβων της Βοσνίας, λειτουργώντας είτε ως κατασκοπευτικό είτε ως επιχειρησιακό κέντρο. Κατά τη διάρκεια των επιδρομών 4 αεροσκάφη AΒΑΚΣ βρίσκονταν συνεχώς στον αέρα πάνω από τη ΝΑ Ευρώπη σε διαρκή εναλλαγή με τα αντίστοιχα της βάσης του ΝΑΤΟ στο Τρίπανι στο νοτιότερο άκρο της Σικελίας. Οι άλλες βάσεις από όπου εξορμούν τα AΒΑΚΣ στην Ευρώπη, είναι του Αβιάνο στην Ιταλία και του Γκεϊλενκίρχεν και Φουρστενφντμπρούκ στη Γερμανία.

Τα AΒΑΚΣ όσον αφορά τα χαρακτηριστικά τους είναι τροποποιημένα αεροπλάνα "Μπόινγκ - 707" τα οποία μεταφέρουν στη ράχη τους στοιχειοκεραίες που σε συνδυασμό με το ραντάρ που διαθέτουν επιτηρούν και ανιχνεύουν όλα τα ίχνη στον εναέριο χώρο όπου κινούνται σε ακτίνα 250 ναυτικών μιλίων. Εντοπίζοντας τους εχθρικούς στόχους μπορούν να κατευθύνουν τα μαχητικά αεροσκάφη που απογειώνονται είτε από αεροπλανοφόρα είτε από επίγεια αεροδρόμια.

Η βάση των AΒΑΚΣ αποτελεί στην ουσία ΝΑΤΟικό - αμερικανικό έδαφος, περιβάλλεται από συρματόπλεγμα που την απομονώνει από τις άλλες στρατιωτικές εγκαταστάσεις και απαγορεύεται σ' αυτήν η είσοδος του ελληνικού προσωπικού του στρατοπέδου. Εισέρχεται μόνο ο Ελληνας "διοικητής" του οποίου ο ρόλος είναι διακοσμητικός και μόνο.

Τα αεροπλάνα από επιχειρησιακή άποψη είναι εξοπλισμένα με μηχανήματα τα οποία παρέχουν τη δυνατότητα να καλύπτουν πλήρως τους λεγόμενους νεκρούς τομείς των επίγειων ραντάρ και μπορούν να παρακολουθούν τις στρατιωτικές κινήσεις στον εναέριο, χερσαίο, και θαλάσσιο χώρο.

Τα AΒΑΚΣ δεν αποτελούν απειλή μόνο για τους γειτονικούς λαούς αλλά και για την ίδια την εθνική ανεξαρτησία της Ελλάδας. Μπορούν να ελέγχουν ανά πάσα στιγμή οποιαδήποτε κίνηση γίνεται επί του ελληνικού εδάφους, στη θάλασσα και τον αέρα χωρίς να δίνουν λογαριασμό σε κανένα και χωρίς να υπάρχει δυνατότητα ελέγχου από τις ελληνικές αρχές.Τα στοιχεία που συγκεντρώνουν, μεταφέρονται κωδικοποιημένα κατευθείαν στα επίγεια ΝΑΤΟικά ραντάρ στη Γερμανία όπου γίνεται και η σχετική επεξεργασία τους. Η ειρωνεία είναι πως το 1984 όταν ξεκινούσε η λειτουργία τους, ο τότε κυβερνητικός εκπρόσωπος Δ. Μαρούδας έλεγε ότι τα AΒΑΚΣ "συμβάλλουν στην εθνική άμυνα της χώρας γιατί έχουμε έτσι πλήρη έλεγχο του ελληνικού εναέριου χώρου". Επίσης αποτελούν κίνδυνο, όπως σε πολλές περιπτώσεις έχει αποδειχθεί, για τη ναυσιπλοϊα και για την αεροπλοϊα, αφού με τα ηλεκτρονικά συστήματα που διαθέτουν μπορούν να "τυφλώνουν" τα ραντάρ τους και να τα αποπροσανατολίζουν.

Το ΚΚΕ έγκαιρα είχε επισημάνει τους κινδύνους για την ασφάλεια της χώρας. Το Μάρτη του 1982, όταν προχωρούσε η κατασκευή της βάσης, είχε καταθέσει Ερώτηση στη Βουλή, στην οποία ο τότε υφυπουργός Αμυνας Α. Δροσογιάννης απαντώντας υποστήριζε ότι με τη λειτουργία της βάσης του Ακτιου η Ελλάδα διατηρεί τον επιχειρησιακό έλεγχο του Αιγαίου. Πράγμα που καμία σχέση δεν έχει με την πραγματικότητα αφού ούτε ελληνικά πληρώματα συμμετέχουν στα AΒΑΚΣ που εξορμούν από το Ακτιο ούτε κανένα στοιχείο από αυτά που συλλέγονται φθάνει στα ελληνικά επιτελεία. Ανάλογα είναι και τα επιχειρήματα που προβάλλονται σήμερα για να δικαιολογήσουν την αποδοχή της νέας δομής του ΝΑΤΟ και την ένταξη της Ελλάδας σ' αυτή.

Κ. Ζ.