Εκπρόσωπος ήταν ο Ν. Γκ. Μπιντιούκοφ, Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΡΟ

Σύντροφοι,

Δέκα χρόνια μετά την έναρξη στην ΕΣΣΔ της λεγόμενης "περεστρόικα" και των εγκληματικών ενεργειών που κυνικά αποκαλούνται "μεταρρυθμίσεις", όλος ο κόσμος έγινε μάρτυρας της κοινωνικής καταστροφής, οι διαστάσεις της οποίας είναι συγκρίσιμες μόνο με την πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας. Στη Ρωσία χρησιμοποιείται ένα οικονομικό και πληροφοριακό όπλο νέου τύπου, που στοχεύει στην καταστροφή της ρωσικής οικονομίας, της ρωσικής κρατικής συγκρότησης και του ρωσικού γονότυπου. Οι λαοί της Ρωσίας ζούνε σήμερα σε κατάσταση γενοκτονίας.

Η ιστορική ανάπτυξη όχι μόνο της Ρωσίας, αλλά και όλης της παγκόσμιας κοινότητας εισήλθε τώρα στη φάση της οπισθοδρόμησης. Η ουσία της σημερινής οπισθοδρόμησης συνίσταται στο γιγαντιαίο σπάσιμο της νεότερης ιστορίας, στην καταστροφή των πρώτων σε όλο τον ανθρώπινο πολιτισμό κρατών των εργαζομένων - της Σοβιετικής Ενωσης και της Ευρασιατικής περιοχής του παγκόσμιου συστήματος του σοσιαλισμού - καθώς και στο βίαιο, συνεχώς αυξανόμενο κατρακύλισμα της Ρωσίας και πολλών άλλων κρατών στον καπιταλισμό με τις αρχικές, βασανιστικά άγριες μορφές του. Αυτή είναι ακριβώς η γενική εκδήλωση της οπισθοδρόμησης, δηλαδή η επίθεση της αντίδρασης σε παγκόσμια κλίμακα. Σ' αυτά πρέπει να προσθέσουμε την αυξανόμενη επιθετικότητα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού που αποβλέπει στην παγκόσμια κυριαρχία και την επέκταση του ΝΑΤΟ προς όλες της κατευθύνσεις.

Βόμβα, που μπήκε κάτω από τον πολιτισμό μας, είναι η απειλούμενη με έκρηξη καθολική, κοινωνική και οικονομική ανισότητα στην κατοχή και τη διάθεση των δημιουργημένων από τον σύγχρονο πολιτισμό κολοσσιαίων υλικών, πνευματικών και πληροφοριακών πηγών. Η κραυγαλέα ανισότητα των δυνατοτήτων σε παγκόσμια κλίμακα έχει πολλές διαστάσεις: ανάμεσα στις βιομηχανικά αναπτυγμένες και αναπτυσσόμενες χώρες, ανάμεσα στο Βορρά και το Νότο, τη Δύση και την Ανατολή, ανάμεσα στη λευκή, στη μαύρη και την κίτρινη φυλή, ανάμεσα στις τάξεις, στις κοινωνικές ομάδες και στρώματα σε κάθε κοινωνία (κράτος), ανάμεσα στις κοινότητες που πιστεύουν σε διάφορες θρησκείες, ανάμεσα στα κοινωνικοπολιτιστικά συστήματα και τέλος, ανάμεσα στα συμφέροντα των σημερινών και μελλοντικών γενεών των κατοίκων της Γης.

Οι διαχωριστικές γραμμές είναι πολλές και πολυπρόσωπες. Ωστόσο, η κοινή ουσία της κοινωνικής ανισότητας μπορεί να χαρακτηριστεί ως αυξανόμενη ανταγωνιστική αντίθεση ανάμεσα στους πλούσιους και τους φτωχούς. Με την καταστροφή της ΕΣΣΔ και του παγκόσμιου συστήματος του σοσιαλισμού ,αυτή η διαδικασία εντάθηκε απότομα και η επίθεση του κεφαλαίου στα δικαιώματα των εργαζομένων προσλαμβάνει πρωτοφανείς διαστάσεις.

Πώς να αντισταθούμε σ' αυτή την ολέθρια διαδικασία; Τι να κάνουμε; Τα υπάρχοντα στη διάθεσή μας αποτελέσματα των κοινωνικών, οικονομικών, δημογραφικών, οικολογικών και κοινωνικοπολιτισμικών πλευρών της ζωής και δράσης της ανθρωπότητας είναι, πρώτο,, αντικειμενικά εξακριβωμένα και, δεύτερο,, δείχνουν το αναπόφευκτο της αντικατάστασης του παραδείγματος ανάπτυξης του επίγειου πολιτισμού. Οι μορφές της βιομηχανικής - καπιταλιστικής, αστικής - καταναλωτικής ανάπτυξης εξάντλησαν το δυναμικό τους. Για να σταματήσει η διαδικασία εκφυλισμού και αυτοεξόντωσης, πρέπει να αλλάξει ριζικά ο δρόμος ανάπτυξης του πολιτισμού. Με άλλα λόγια, το καπιταλιστικό σύστημα πρέπει να παραχωρήσει τη θέση στο σοσιαλιστικό σύστημα. Το τελευταίο, που βασίζεται στην κοινωνική ιδιοκτησία, στη σχεδιασμένη, προγραμματισμένη οικονομία, όπου ο άνθρωπος και το λογικό του υψώνονται πάνω από το κεφάλαιο, είναι σε θέση να δώσει στην ανθρωπότητα μια νέα προοπτική ύπαρξής της.

Επέτρεψα στον εαυτό μου να αναφερθώ εκτενώς σ' αυτή την πλευρά του προβλήματος, απλώς για να υπογραμμίσω: η μετάβαση στο σοσιαλισμό δεν είναι μια υποκειμενική, βουλησιαρχική επιδίωξη των στρατευμένων κομμουνιστών, αλλά επιτακτική προσταγή, αν θέλετε, απαίτηση της ιστορίας. Και όπως έλεγε ο Β. Ι. Λένιν, "ο σοσιαλισμός μας κοιτάζει τώρα μέσα απ' όλα τα παράθυρα του σύγχρονου καπιταλισμού...".

Αυτό είναι πράγματι έτσι. Λέγοντάς το, όμως, αυτό σημαίνει ότι λέμε πάρα πολύ λίγα. Ο Φ. Ενγκελς στο έργο του "Η εξέλιξη του σοσιαλισμού από την ουτοπία στην επιστήμη" προειδοποιούσε ότι "οι κοινωνικές δυνάμεις, όπως οι δυνάμεις της φύσης, δρουν τυφλά, βίαια, καταστροφικά... και από μας τους ίδιους εξαρτάται να τις υποτάξουμε όλο και περισσότερο στη θέλησή μας και με τη βοήθειά τους να πετύχουμε τους σκοπούς μας".

Με άλλα λόγια, αποφασιστικό είναι σήμερα το πρόβλημα του υποκειμενικού παράγοντα, δηλαδή της βούλησης, της οργάνωσης, της συνειδητότητας και της συσπείρωσης των κομμουνιστικών κομμάτων, ικανών, από τη μια μεριά, να εκφράσουν τις αντικειμενικές ανάγκες της ιστορικής διαδικασίας και, από την άλλη, να τεθούν επικεφαλής της αντίστασης των λαϊκών μαζών ενάντια στο κεφάλαιο σε όλο το μέτωπο.

Το διεθνές και ταξικό χρέος των κομμουνιστών της Ρωσίας είναι να σώσουν τη χώρα που είναι ακόμα σε θέση να γίνει πάλι το επίκεντρο της παγκόσμιας σοσιαλιστικής αναγέννησης, διότι η αναγέννηση της χώρας μας και της κρατικής οργάνωσής της βρίσκεται μόνο στο σοσιαλισμό. Και δω έχουμε το δικαίωμα να υπολογίζουμε στη διεθνή βοήθεια των αδελφών κομμάτων του εξωτερικού. Ο πραγματικός διεθνισμός των αριστερών δυνάμεων του κόσμου έγκειται στην υποστήριξη του σοσιαλιστικού προσανατολισμού της Ρωσίας.

Στο δρόμο αυτό έχουμε να λύσουμε πολλά περίπλοκα και πολύ δύσκολα προβλήματα. Χωρίς να υποβαθμίζω κανένα απ' αυτά, θέλω, ωστόσο, να υπογραμμίσω: κύριος κρίκος στη δράση του κόμματός μας είναι η ιδεολογική - θεωρητική δουλιά. Το ΚΚΡΟ και τα θεωρητικά στελέχη του προσπαθούν να δώσουν απαντήσεις σε μια σειρά κομβικά ζητήματα της κοινωνικής ανάπτυξης και έτσι, κατά συνέπεια, να διατυπώσουν τις επιστημονικές βάσεις της στρατηγικής και της τακτικής της δράσης μας.

Πρώτον. Ο Γιέλτσιν δεν κατόρθωσε να "θάψει τον κομμουνισμό" στη Ρωσία. Η παλινόρθωση του καπιταλισμού στη Ρωσία, παρά την ολοκληρωτική βοήθεια και την πίεση από μέρους όλου του ιμπεριαλιστικού στρατοπέδου, φανερά γλιστράει και δεν μπορεί καθόλου να σπάσει τις φέρουσες κατασκευές που έθεσε ο σοσιαλισμός. Και όσο προχωράει, τόσο περισσότερο αυξάνει η διαδικασία συνειδητοποίησης από τους λαούς της χώρας του γεγονότος ότι ακριβώς ο σοσιαλισμός αντιστοιχεί στα συμφέροντά τους. Σ' αυτές τις συνθήκες το ΚΚΡΟ προσπαθεί να προτείνει στην κοινωνία μια σύγχρονη αντίληψη για το σοσιαλισμό, απαλλαγμένη από τις παραμορφώσεις και τις στρεβλώσεις του παρελθόντος, και, συνάμα, ελκυστική για τις μάζες των εργαζομένων.

Δεύτερον. Η εφαρμογή στην πράξη της κίνησης στο σοσιαλιστικό δρόμο είναι ένα πολυπλοκότατο και οξύτατο ζήτημα. Ορισμένοι απαιτούν το "σοσιαλισμό αμέσως", άλλοι λένε ότι "πρέπει να διανύσουμε μια σειρά από ενδιάμεσα στάδια", άλλοι λένε ότι "γενικά δεν πρέπει να βιαστούμε". Η θεωρητική μας σκέψη καλείται να δώσει μια αντικειμενική απάντηση στο ζήτημα αυτό, να αποκαλύψει το "μυστικό" της πολυμορφίας της οικονομίας σ' αυτή τη διαδικασία. Ειδικότερα, σημαντικό είναι να κατανοηθεί τι πρέπει να αντιπροσωπεύει η οικονομική πολυμορφία και πώς αυτά θα αλλάζουν στα διάφορα στάδια της πορείας προς το σοσιαλισμό.

Τρίτον. Σήμερα όσο ποτέ άλλοτε είναι ολοφάνερο: κύριος όρος για τη νίκη του σοσιαλισμού είναι η πραγματική κοινωνικοποίηση της παραγωγής. Αυτό το αίτημα δεν περιορίζεται καθόλου στο πρόβλημα του εκσυγχρονισμού της τεχνολογικής βάσης της κοινωνίας. Εδώ δε χρειάζονται τεχνολογικές, αλλά κοινωνικοοικονομικές λύσεις. Η ουσία τους συνίσταται στην υπερνίκηση της μισθωτής εργασίας σε όλο το οικονομικό σύστημα. Ο δε τρόπος πραγματοποίησης αυτών των μετασχηματισμών είναι ένας: η συνένωση εργαζομένου και ιδιοκτήτη στο πρόσωπο του ανθρώπου της δουλιάς.

Ωστόσο, πώς να υπερνικηθεί η μισθωτή εργασία σε σχέση με την κρατική ιδιοκτησία; Σε ποια κατεύθυνση να γίνουν στη μεταβατική περίοδο προς το σοσιαλισμό οι οικονομικοί μετασχηματισμοί; Πώς να εξασφαλιστεί στους εργαζόμενους των κρατικών επιχειρήσεων η δυνατότητα να διαθέτουν τους καρπούς της εργασίας τους; Αυτά τα ζητήματα απαιτούν επισταμένη μελέτη.

Τέταρτον. Οφείλουμε να εκφράσουμε με σαφήνεια τη στάση μας απέναντι στο κράτος, απέναντι στην πολιτική και κοινωνικοταξική του διαμόρφωση. Με αλλά λόγια, το σημερινό εγκληματικό - καπιταλιστικό κράτος με το μηχανισμό του καταστολής της θέλησης και των δικαιωμάτων του λαού πρέπει να αντικατασταθεί από τα όργανα εξουσίας των εργαζομένων, στις δικές μας συνθήκες, από τα Σοβιέτ, τα οποία αποτελούν ακριβώς τη βάση της σοσιαλιστικής κοινωνίας και τα γνήσια όργανα της λαϊκής εξουσίας. Στις σημερινές κοινωνικοπολιτικές συνθήκες οι κομμουνιστές δε θα μπορέσουν να λύσουν αυτό το πρόβλημα χωρίς συμμάχους στον αγώνα ενάντια στο αντιλαϊκό καθεστώς. Είναι απαραίτητη η συσπείρωση όλων των πραγματικά δημοκρατικών λαϊκοπατριωτικών αντιπολιτευτικών δυνάμεων. Παράλληλα ο κοινοβουλευτικός αγώνας πρέπει να συνδυαστεί με όλες τις επιτρεπτές μορφές του εξωκοινοβουλευτικού αγώνα.

Στη δημιουργημένη με πρωτοβουλία του ΚΚΡΟ Λαϊκοπατριωτική Ενωση Ρωσίας μετέχουν 29 πανρωσικές και 16 διαπεριφερειακές κοινωνικές οργανώσεις και κόμματα. Μεταξύ τους, δεν υπάρχει καμία σοσιαλδημοκρατική οργάνωση. Παρόμοια είναι η κατάσταση και στις άλλες χώρες του μετασοβιετικού χώρου.

Θα ήθελα να σημειώσω και άλλη μια θέση αρχών για μας: όπως αναφέρεται στο Πρόγραμμα του ΚΚΡΟ, στο σημερινό στάδιο επιβάλλεται "να συνενωθεί το κοινωνικοταξικό και εθνικοαπελευθερωτικό κίνημα σ' ένα ενιαίο μαζικό κίνημα αντίστασης και να δοθεί σ' αυτό συνειδητός και στοχοπροσηλωμένος χαρακτήρας". Αυτό σημαίνει: τα νέα όργανα εξουσίας καλούνται να εξαλείψουν τις καταστροφικές συνέπειες των αντεθνικών, αντιλαϊκών ψευτομεταρρυθμίσεων, που είναι στην ουσία ισοδύναμες με ξένη επιδρομή και εχθρική κατοχή. Να εξασφαλίσουν όχι μόνο τη στρατιωτική, αλλά και την επισιτιστική, τεχνολογική, πολιτιστική και άλλη ασφάλεια της χώρας, να επιστρέψουν σταδιακά στους εργαζόμενους τις κοινωνικές κατακτήσεις που τους αφαίρεσε το σημερινό καθεστώς.

Πέμπτον. Η επίλυση των κοινωνικοταξικών προβλημάτων στη σημερινή Ρωσία δεν είναι δυνατή χωρίς την επίλυση του εθνικού ζητήματος και αντίθετα.

Απαρίθμησα μόνο ένα μέρος των πολυπλοκότατων προβλημάτων που επεξεργάζεται το κόμμα μας και τα οποία έχουν τεράστια κοινωνικοπρακτική και θεωρητική σημασία. Ετσι ακριβώς, σε ενότητα πράξης και θεωρίας, πρέπει να λυθούν αυτά τα προβλήματα. Η απόσπαση τού ενός από το άλλο εγκυμονεί σοβαρές συμφορές.

Η δουλιά, που έκαναν τα θεωρητικά στελέχη του κόμματός μας, υλοποιήθηκε ήδη σε μια σειρά σημαντικά πολιτικά ντοκουμέντα: Πρόγραμμα του ΚΚΡΟ που υιοθέτησε το 3ο Συνέδριο και ολοκλήρωσε το 4ο Συνέδριο, Πρόγραμμα Δράσης για την έξοδο της χώρας από την κρίση και την κοινωνικοοικονομική ανάπτυξή της, Θέση του κόμματος στο εθνικό ζήτημα, Αντίληψη για τη νεολαιίστικη πολιτική και σειρά άλλα ντοκουμέντα.

Η θεωρητική δραστηριότητα συνεχίζεται. Πρέπει πριν απ' όλα να ολοκληρώσουμε την επεξεργασία της Αντίληψης για το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της Ρωσίας, λαμβάνοντας υπόψη τις ιστορικές, πολιτισμικές, κοινωνικοοικονομικές παραδόσεις και ιδιομορφίες της ανάπτυξής της, καθώς και το οικονομικό πρόγραμμα του κόμματος. Χωρίς υπερβολή, η δουλιά αυτή είναι υπεύθυνη. Ωστόσο, δε χτίζουμε σε κενό χώρο το οικοδόμημα της θεωρίας και της πολιτικής μας.

Κι εδώ θα ήθελα να επιστήσω την προσοχή σε δυο σημαντικά γεγονότα: από τη μια μεριά, δεν πρέπει να ανάγεται σε κανόνα η μαρξιστική διδασκαλία, να μετατρέπεται σε εικόνα και έτσι να νεκρωθεί και από την άλλη, δεν πρέπει να επιτραπεί να ταφεί, να δυσφημιστεί και να εκχυδαϊστεί ο μαρξισμός υπό τη σημαία της "αντιεπιστημονικότητας", της "παλαιότητάς" του κλπ. Είναι η μεγάλη θεωρητική μας κληρονομιά.

Σύντροφοι,

Σήμερα έχουμε τη δυνατότητα όχι μόνο να μιλήσουμε για τη δράση των κομμάτων μας στο σημερινό στάδιο, αλλά και να επιχειρήσουμε να προσδιορίσουμε το ρόλο και τη θέση των κομμουνιστών στις συντελούμενες εξελίξεις τόσο σε εθνικό, όσο και σε διεθνές επίπεδο.

Κάθε κόμμα δρα και αγωνίζεται στις ιδιαίτερες συνθήκες της χώρας του, σε συνάρτηση με τις οποίες καθορίζει την τακτική και τη στρατηγική του. Υπάρχουν όμως και θα υπάρχουν για μας κοινές αρχές, κοινοί στόχοι και κοινά καθήκοντα. Για το ΚΚΡΟ είναι σημαντική η πείρα των αδελφών κομμάτων του εξωτερικού, διότι εμείς πολλά πρέπει να κάνουμε για πρώτη φορά. Εμείς δεν είχαμε πείρα δουλιάς στην αντιπολίτευση, δεν ήμασταν έτοιμοι για τη δημιουργία συνασπισμών και ενώσεων, κλπ.

Το ΚΚΡΟ κατόρθωσε να αποκαταστήσει τις σχέσεις με πολλά κόμματα, συμπεριλαμβανομένων και κείνων, οι εκπρόσωποι των οποίων είναι παρόντες εδώ. Κατορθώσαμε να ρυθμίσουμε τη συνεργασία στο πλαίσιο της ομάδας "Ενωτική Αριστερά" στην Κοινοβουλευτική Συνέλευση του Συμβουλίου της Ευρώπης και με τους εκπροσώπους των αδελφών κομμάτων που έχουν αντιπροσώπους τους στο Ευρωκοινοβούλιο. Αυτό όμως δε είναι αρκετό. Νιώθουμε την ανάγκη για ευρύτατη ανταλλαγή πληροφοριών. Δυστυχώς, δεν έχουν δημιουργηθεί μόνιμες επαφές ανάμεσα στα όργανα Τύπου του ΚΚΡΟ και των κομμάτων σας. Τα μέλη του ΚΚΡΟ θα ήθελαν να μάθουν περισσότερα για τον αγώνα σας και τη θεωρητική δουλιά των κομμάτων σας.

Η αλληλεγγύη ήταν πάντα το χαρακτηριστικό γνώρισμα των αμοιβαίων σχέσεων των κομμουνιστικών κομμάτων. Λόγω των δυνατοτήτων του το ΚΚΡΟ υποστηρίζει τους συντρόφους μας της Λιθουανίας και της Λετονίας, όπου διώκονται οι κομμουνιστές. Ταχθήκαμε ενεργά κατά της δίωξης των κομματικών και κοινωνικών παραγόντων της ΓΛΔ. Ωστόσο, στις περιπτώσεις που εμείς είχαμε ανάγκη τέτοιας υποστήριξης, δεν την είχαμε. Στη Ρωσία διεξάγονται συνεχώς απεργίες, απεργίες πείνας, κινητοποιήσεις διαμαρτυρίας διαφόρων κατηγοριών εργαζομένων, των φοιτητών. Καλώ εσάς, τα συνδικάτα, τις φοιτητικές και νεολαιίστικες οργανώσεις, στις οποίες έχετε επιρροή, να αντιδράσετε στα γεγονότα στη χώρα μας. Το σημερινό καθεστώς φοβάται τη διεθνή αλληλεγγύη με τον αγώνα των εργαζομένων της Ρωσίας και η διαμαρτυρόμενοι την έχουν ανάγκη.

Είμαστε πεπεισμένοι ότι τα κομμουνιστικά κόμματα, οι άλλες αριστερές δυνάμεις είναι σε θέση να ανταποκριθούν στην πρόκληση των καιρών και να αντισταθούν στο νεοφιλελευθερισμό, στον εθνικισμό, στο θρησκευτικό φανατισμό και στη νέα παγκόσμια τάξη πραγμάτων που επιβάλλουν οι ΗΠΑ.