Ιδιαίτερα ανήσυχοι εμφανίζονται οι Αμερικανοί για την κατάσταση στην Κολομβία, της οποίας η πραγματική εικόνα, ωστόσο, είναι πολύ διαφορετική από αυτήν που μεταδίδουν τα μεγάλα ΜΜΕ. Σύμφωνα με αυτά, λοιπόν, υπάρχει από τη μία πλευρά το αντάρτικο, που παρουσιάζεται ως ένα ανεξέλεγκτο τέρας, ενώ από την άλλη - σύμφωνα πάντα με τις ίδιες πηγές - χάνει συνεχώς δυνάμεις σε μάχες με τον κολομβιανό στρατό.

Η αλήθεια, όμως, διαφέρει πολύ και μία απόδειξη γι' αυτό είναι οι μάχες, κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Βδομάδας, που διεξήχθησαν στην επαρχία Μέτα, πιο συγκεκριμένα στα βουνά του Ρεστρέγκο, Σαν Χουανίτο και Ελ Σαλβάριο. Εκεί πάνω από 10 στρατιωτικοί έχασαν τη ζωή τους σε μάχες με τις FARC - EP (Ενοπλες Επαναστατικές Δυνάμεις - Στρατός του Λαού), ενώ άλλοι τόσοι τραυματίστηκαν σοβαρά. Ακόμα, να θυμίσουμε την πρόσφατη έφοδο των FARC σε φυλακή της νοτιοδυτικής Κολομβίας, που είχε σαν αποτέλεσμα την απελευθέρωση 320 κρατουμένων με θύματα δύο φύλακες και δύο κρατούμενους.

Ο σκληρός αγώνας της μαχητικής Αριστεράς ενάντια στο κολομβιανό κράτος και τα οπλισμένα χέρια του - το στρατό και τους χιλιάδες παραστρατιωτικούς που επιστράτευσε η κολομβιανή ολιγαρχία, αν όχι οι έμποροι ναρκωτικών - έχει προκαλέσει τέτοιον εκνευρισμό στον βόρειο ισχυρό γείτονα, ώστε να εμφανίζονται όλο και πιο καθαρά, πλέον, οι επεμβατικές του προθέσεις.

Οι ΗΠΑ, λοιπόν, στην απόφασή τους για αναζήτηση, σε συνεχή βάση, του αντιπάλου της ηγεμονικής τους πολιτικής για απόλυτη εξουσία, αποφάνθηκαν ότι οι Ενοπλες Επαναστατικές Δυνάμεις (FARC) ανταποκρίνονται σε αυτήν τους την αναζήτηση και ότι ο διοικητής τους Μανουέλ Μαρουλάνδα Βέλες είναι το κέντρο των επεμβατικών τους προθέσεων.

Ηδη από τον Οκτώβρη του 1997, στην Ουάσιγκτον, καταγράφηκαν τα πρώτα σημάδια σε αυτήν την κατεύθυνση. Τότε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ συμπεριέλαβε στον κατάλογο "των πιο επικίνδυνων τρομοκρατικών ομάδων του κόσμου" τις FARC - EP, πλάι στον ιρλανδικό ΙΡΑ και τη βασκική ΕΤΑ, το "Φωτεινό Μονοπάτι" στο Περού και τη "Χαμάς".

Το βρώμικο αυτό παιχνίδι συμπλήρωσε ο Κέρτις Κάμαν, όταν - με αφορμή το διορισμό του ως νέου πρεσβευτή των ΗΠΑ στην Κολομβία, τον περασμένο Γενάρη - τόνισε με έμφαση ότι "η Κολομβία έχει μετατραπεί σε ένα σοβαρό πρόβλημα ασφάλειας για ολόκληρο το ημισφαίριο".

Ο κυνισμός των Αμερικανών έφτασε στο αποκορύφωμά του στις αρχές Απρίλη, όταν ο στρατηγός Τσαρλς Ούιλχελμ, διοικητής των δυνάμεων της νότιας πτέρυγας του στρατού των ΗΠΑ, έλεγε στη Γερουσία ότι "η Κούβα έπαψε να είναι μία στρατηγική απειλή για τη Λατινική Αμερική, όμως η Κολομβία διατρέχει σοβαρό κίνδυνο σαν έθνος, ενώ αποτελεί σοβαρότατο περιφερειακό κίνδυνο για τον Παναμά, το Εκουαδόρ, τη Βενεζουέλα και τους υπόλοιπους γείτονές της". Δηλαδή τη σοσιαλιστική Κούβα, που εδώ και πάνω από 30 χρόνια υποφέρει, αλλά και αντιπαλεύει σθεναρά τις άγριες συνέπειες του οικονομικού αποκλεισμού - που ισχύει ακόμα - και των παντός τύπου επιθέσεων, την τοποθετούν, πια, στο ντουλάπι των μη απειλών, συγκεντρώνοντας την τεράστια δύναμή τους ενάντια στο αντάρτικο κίνημα της Κολομβίας.

Στα πλαίσια της υλοποίησης των προθέσεων των ΗΠΑ ήταν και οι διαβουλεύσεις του στρατηγού Ούιλχελμ με στρατηγούς από την Ουρουγουάη, την Αργεντινή, το Περού, τη Βενεζουέλα, το Εκουαδόρ και τη Βραζιλία - χωρίς την παρουσία Κολομβιανών στρατιωτικών - με στόχο να βολιδοσκοπήσει τις προθέσεις αυτών των χωρών σε περίπτωση αμερικανικής επέμβασης. Αμεση και καθ' όλα αναμενόμενη ήταν η στήριξη της κυβέρνησης της Αργεντινής στα ύπουλα σχέδια των Αμερικανών, άλλωστε ο Αργεντινός Πρόεδρος Μενέμ είναι γνωστός για τη στάση υποτέλειας που τηρεί απέναντι στις ΗΠΑ.

Η απάντηση της κολομβιανής κυβέρνησης και του ίδιου του Προέδρου Σαμπέρ ήταν κάτι λιγότερο από χλιαρή, όταν απέκλειε μεν "ξένη στρατιωτική βοήθεια στην αντιμετώπιση των ανταρτών", αλλά συνέχιζε το γνωστό τροπάρι που δίνει το "πράσινο φως" για οποιαδήποτε επέμβαση: Θα δεχτεί, φυσικά, βοήθεια - εννοείται και με τη μορφή άμεσης στρατιωτικής επέμβασης μια και από τον περασμένο Γενάρη δέχτηκε χρηματική βοήθεια ύψους 37.000.000 δολαρίων για το 1998 - για την καταπολέμηση των ναρκωτικών, με τα οποία προσπαθεί συνεχώς και επιβούλως να συνδέσει το αντάρτικο κίνημα. Η αλήθεια είναι, όμως, ότι με τα λεφτά των ναρκωτικών έχει ενισχυθεί σημαντικά το "κομπόδεμα" του κράτους τρομοκρατίας στην Κολομβία, με αποτέλεσμα την παγίωσή του.

Οι ΗΠΑ θα έπρεπε, ίσως, να ακούσουν αυτά που είπε ο Κολομβιανός κοινωνιολόγος Αλεχάντρο Ρέιες σε μία διάσκεψη στο Πανεπιστήμιο Τζον Χόπκινς των ΗΠΑ. "Αν οι ΗΠΑ δώσουν οπλισμό για να χτυπήσουν τις καλλιέργειες της κόκας, θα έχουμε μία βιετναμοποίηση του αγώνα, που έχει μία αρχή, αλλά όχι και ένα ευτυχές τέλος, όπως άλλωστε αποδείχτηκε πριν καιρό στο Βιετνάμ, όπου χάθηκε ένας πόλεμος ενάντια σε έναν αγροτικό πληθυσμό". Το σίγουρο είναι ότι η εξέλιξη του αντάρτικου στην Κολομβία ανησυχεί υπερβολικά τους Αμερικανούς, γεγονός ιδιαίτερα ανησυχητικό για την υπόλοιπη ήπειρο.

Σ' αυτά τα πλαίσια η κυβέρνηση των ΗΠΑ διοργάνωσε, στις 16 Μάη, σεμινάριο για την ειρήνη (!) στην κολομβιανή πόλη Καρτάχενα, όπου συμμετείχαν πολιτικοί αναλυτές από την Κολομβία, τη Γουατεμάλα, τις ΗΠΑ, και το Σαλβαδόρ και στο οποίο παραβρέθηκε και ο Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κολομβίας, Χάιμε Καϊσέδο.

Τις προθέσεις άμεσης στρατιωτικής επέμβασης στην Κολομβία ήρθε να επιβεβαιώσει και η δήλωση ενός υπαλλήλου της αμερικανικής πρεσβείας στην Μπογκοτά, ο οποίος είπε χαρακτηριστικά ότι "αν η Κολομβία αποτύχει μεσοπρόθεσμα στην προσπάθειά της για επίτευξη της ειρήνης, οι ΗΠΑ θα εμπλακούν, αναγκαστικά, στο θέμα, μόνες ή με συνοδεία άλλων, αφού δεν είναι διατεθειμένες να δεχτούν μία επ' αόριστον αναβολή για την επίτευξη λύσης". Σε όλα τα παραπάνω απάντησε το Κομμουνιστικό Κόμμα Κολομβίας σε πρόσφατη δήλωσή του, όπου αναφέρεται: "Η συμμετοχή της διεθνούς κοινότητας στην αναζήτηση μιας πολιτικής λύσης στην κοινωνική και στρατιωτική σύγκρουση που ζει η Κολομβία είναι σημαντική και απαραίτητη. Ωστόσο, απορρίπτουμε την πολιτική των εκβιασμών και απειλών. Θα συνεχίσουμε να καλούμε σε αντίσταση και ανατροπή των αμερικανικών προθέσεων για άμεση στρατιωτική επέμβαση στην κολομβιανή σύρραξη. Αγωνιζόμαστε για τη διεθνοποίηση της ειρήνης και όχι του πολέμου".

Ο κολομβιανός λαός, οι FARC - EP, που μάχονται με το όπλο στο χέρι, οι αγωνιστές της Πατριωτικής Ενωσης και του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κολομβίας, που δίνουν τις μάχες τους στο πολιτικό πεδίο, και οι αγρότες, που αντιστέκονται και αντιπαλεύουν τις συνεχείς επιθέσεις των παραστρατιωτικών, έχουν την ανάγκη της συμπαράστασης και αλληλεγγύης όλων των προοδευτικών ανθρώπων του πλανήτη. Η γενοκτονία του κολομβιανού λαού από πλευράς στρατού πρέπει να σταματήσει, ενώ επιβάλλεται η αντίσταση όλων μας, ώστε να αποτραπεί οποιαδήποτε πρόθεση του ιμπεριαλισμού να χώσει "τα νύχια του" στην κολομβιανή σύγκρουση.

Γιάννα ΚΑΡΑΓΕΩΡΓΗ