ΑΛΒΑΝΙΑ: Ο αρχηγός των αλβανοφώνων του Κοσσυφοπεδίου Ιμπραήμ Ρουγκόβα έγινε προνομιακός συνομιλητής του ΓΓ του ΝΑΤΟ Ξαβιέ Σολάνα για την κρίση στη σερβική αυτή επαρχία. Ο Αλβανός υπουργός Αμυνας, σε συνέντευξή του σε κροατική εφημερίδα, προειδοποιεί ότι ενδεχόμενη ένοπλη σύγκρουση στο Κοσσυφοπέδιο θα σημάνει τη διάλυση της Σερβίας, διότι "εκτός από μας θα τη χτυπήσουν και άλλα βαλκανικά κράτη". Ο "σοσιαλιστής" Αλβανός πρωθυπουργός Φάτος Νάνο συνεχίζει να ζητά επίμονα από τις Βρυξέλλες τη στρατιωτική επέμβαση της Δυτικής Συμμαχίας κατά της Σερβίας. Παρατηρείται μια ομοψυχία όλων των πολιτικών δυνάμεων της Αλβανίας για την επίκληση δυναμικής επέμβασης του ΝΑΤΟ. Πίσω από αυτήν την ομόψυχη επίκληση προς τον ιμπεριαλισμό, βρίσκεται η κουτοπονηριά της δημιουργίας της μεγάλης Αλβανίας. Η πολιτική ηγεσία της, αφού διέλυσε τη χώρα, αφού άνοιξε τα σύνορά της για να οδηγήσει τους εξαθλιωμένους Αλβανούς στο σύγχρονοδουλεμπόριο, αφού απαλλάχτηκε με αυτόν τον τρόπο από τον κίνδυνο εσωτερικών κοινωνικών εκρήξεων, τώρα, παριστάνει τον γελωτοποιό στο φαγοπότι των ιμπεριαλιστών με την κουτοπονηριά να πάρει μια θέση τοπικού ιμπεριαλιστή της μεγάλης Αλβανίας. Αραγε, ποιος θα τους λυπηθεί, τη στιγμή που η Δυτική Συμμαχία θα τους πετάξει στα σκουπίδια σαν στυμμένη λεμονόκουπα;

FYROM:Σύσσωμη η πολιτική ηγεσία της FYROM δίνει γην και ύδωρ στον αμερικανικό στρατό. Το έδαφός της γίνεται ένας από τους βασικούς πυλώνες για το ιμπεριαλιστικό πνίξιμο της Σερβίας. Η πολιτική αυτή κουτοπονηριά του Κίρο Γκλιγκόροφ αποβλέπει να διασφαλίσει την ανοχή του κυρίου απέναντι στον ζητιάνο και να επιτύχει μια μελλοντική διέξοδο στην ελληνική θάλασσα της Μακεδονίας. Σ' αυτό, τη διευκολύνει το δόγμα της "νέας τάξης" περί "μετατροπής των χωρών σε διάχυτους χώρους αμβλυμένης εθνικής εμβέλειας". Ετσι πιστεύει να βγει κερδισμένη.

ΣΕΡΒΙΑ: Η ισχυρή πίεση της Δυτικής Συμμαχίας αμβλύνει τις εσωτερικές αντιθέσεις στη Σερβία και ενισχύει τη συσπείρωση των πολιτικών της δυνάμεων. Ομως, αγωνιώδης παραμένει η ερώτηση: Εως πότε; Το τραγικό ενδεχόμενο της ανατροπής του πολιτικού καθεστώτος του Βελιγραδίου και η επικράτηση φιλοδυτικών δυνάμεων θα έχει μεγάλες παρενέργειες στα Βαλκάνια και στη διεθνή θέση της Ρωσίας, που εξακολουθεί να παραμένει μια μεγάλη πυρηνική δύναμη, με τεράστιο φυσικό πλούτο. Αυτός είναι ο λόγος, που η Σερβία εξακολουθεί να παραμένει άλυτο πρόβλημα για τη Δυτική Συμμαχία. Αυτός είναι ο λόγος που θέλουν για την ώρα απλώς να την "ξυρίσουν", με αφορμή το Κοσσυφοπέδιο. Ερωτάται, όμως: Τι θα γίνει είτε κατά τη διάρκεια είτε και μετά την ..."ξυριστική" επέμβαση; Τι θα απογίνει η κουτοπονηριά των Τιράνων και των Σκοπίων; Αλίμονό τους εάν μείνουν στα αζήτητα, αλίμονό τους!

Σ' αυτό το άρθρο, δε δύναται να αναφερθεί το καυτό τρίγωνο Ελλάδας, Τουρκίας, Κύπρου, διότι η σημασία του χρειάζεται ένα ολόκληρο αποκλειστικό άρθρο. Δύναται, όμως, να αναφερθεί η συμπεριφορά της ευρώπληκτης ελληνικής πολιτικής ηγεσίας, με προεξάρχουσα την κυβέρνηση.

Στις ανήλιες συσκέψεις των παραγόντων της ελληνικής οικονομικο - πολιτικής ολιγαρχίας έχει γίνει αποδεκτό το δυτικοσυμμαχικό δόγμα της μετατροπής των χωρών σε χώρους μειωμένης εθνικής αντίληψης. Το υπερεθνικό αυτό δόγμα εξυπηρέτησης ισχυρών διεθνών συμφερόντων σκεπάζεται με το διάφανο πέπλο ενός εκσυγχρονιστικού αντικομφορμισμού, ενός παραχαραγμένου διεθνισμού και μιας οικουμενιστικής αντίληψης γραικύλων. Πεποίθηση της ελληνικής ολιγαρχίας είναι ότι στο βαλκανικό χώρο θα παίξει το ρόλο του ισχυροτέρου, έναντι των διαλυμένων πρώην Λαϊκών Δημοκρατιών. Αυτός είναι, άλλωστε, ο λόγος της άνευ όρων υποταγής της στα κελεύσματα των ΗΠΑ και της υπαρκτής ΕΕ. Αυτός είναι ο λόγος συμμετοχής της στις ΝΑΤΟικές ενέργειες στα Βαλκάνια και η συνεχιζόμενη στρατιωτική της παρουσία στη Βοσνία και την Αλβανία. Είναι η εκφρασμένη θέληση ενός προνομιακά συνδεδεμένου με τον ισχυρό ιμπεριαλισμό, που προσδοκά να αναλάβει την εργολαβία ενός, υποτίθεται, πολιτισμένου τοπάρχη με καλό μισθό και για λογαριασμό ξένων συμφερόντων. Αυτή η πολιτική θέληση συνδυάζεται με την επιβολή ενός ιδιαίτερα αυταρχικού καθεστώτος στο εσωτερικό, με τη διάσπαση του κοινωνικού ιστού και την εκχώρηση εθνικών στρατηγικών τομέων στο σύμπλεγμα του ελληνικού και διεθνούς κεφαλαίου. Σ' αυτές τις συνθήκες, ο αγώνας του ειρηνιστικού κινήματος για εθνική ανασυγκρότηση και κοινωνική δικαιοσύνη έχει τεράστια ιστορική αξία.

Αντώνης ΔΑΜΙΓΟΣ