"Ο αγρότης θάβει τη δούλεψή του και στους "Κολλάδες" χαρίζονται δισ. αλλά στον αγρότη δε δίνεται δραχμή επιδότηση". Δε φταίει λοιπόν η αντιαγροτική πολιτική κυβέρνησης - ΕΕ, φταίει ο εργάτης στις συγκοινωνίες! "Ο συνταξιούχος παίρνει 120.000 σύνταξη και η κυβέρνηση δε δίνει δραχμή αύξηση, όταν στις συγκοινωνίες κάνει μπουναμά 900 δισεκατομμύρια". Δε φταίει δηλαδή η αντικοινωνική πολιτική της κυβέρνησης για τις συντάξεις, αλλά οι εργαζόμενοι στις ΔΕΚΟ!
* * *
Ομως αυτή την κοινωνική πολιτική, το "φτηνό" κατά μία έννοια εισιτήριο, οι κυβερνήσεις τη στήριξαν και την τροφοδότησαν με το δανεισμό και όχι από τον κρατικό προϋπολογισμό, ως όφειλαν. Αποτέλεσμα αυτής της επαχθούς επιλογής ήταν και είναι τα ελλείμματα των ΕΘΕΛ - ΗΛΠΑΠ - ΗΣΑΠ - ΟΑΣΑ, που συνολικά από το 1975 και εντεύθεν έφτασαν τα 900 δισ.
Στο όνομα των ελλειμμάτων, όλες οι κυβερνήσεις εφάρμοσαν πολιτικές λιτότητας σε βάρος των εργαζομένων. Αλλά τα ελλείμματα δε μειώθηκαν. Στο όνομα των ελλειμμάτων δικαιολόγησαν τις συνεχείς ανατιμήσεις των εισιτηρίων, όμως και πάλι τα ελλείμματα δε μειώθηκαν.
Στο όνομα των ελλειμμάτων η κυβέρνηση της ΝΔ βρήκε το άλλοθι να ιδιωτικοποιήσει το 1992 την ΕΑΣ. Σαράντα πέντε δισ. ήταν το κόστος των ιδιωτών (ΣΕΠ) στο δημόσιο για ένα χρόνο, όταν η επιδότηση της ΕΑΣ μέχρι τότε δεν ξεπερνούσε τα 10 δισ. το χρόνο. Αλλά το κόστος λειτουργίας του ενός έτους με ιδιώτες δεν τελείωσε στα 45 δισ. Οι επίδοξοι επιχειρηματίες φέσωσαν επιπλέον τους οργανισμούς με αγορές λεωφορείων (600), έναντι 52 εκατομμυρίων το καθένα, όταν τότε η ΕΛΒΟ τα κατασκεύαζε με 28 εκατομμύρια. * * *
Τον ιδιώτη ΟΑΣΘ (Θεσσαλονίκης) με 500 λεωφορεία η κυβέρνηση τον επιδοτεί με 20 δισ., όταν η ΕΘΕΛ με 1.500 λεωφορεία επιδοτείται μόνο με 16,5 δισ. Στα ιδιωτικά ΚΤΕΛ, οι κυβερνήσεις ΠΑΣΟΚ και ΝΔ χάρισαν 280 δισ. Δισεκατομμύρια χαρίζονται σε Λάτσηδες και Βαρδινογιάννηδες και τους έκαναν και εθνικούς ευεργέτες.
Τα 900 δισ. λοιπόν δεν είναι ελλείμματα, είναι το πρόσχημα για ν' ανοίξει ο δρόμος για: - Να δικαιολογηθούν επικείμενες ανατιμήσεις εισιτηρίων. Ετσι θα θέσει και το πονηρό ερώτημα στο επιβατικό κοινό. "Οταν η κυβέρνηση "χαρίζει" 900 δισ. εσείς αρνείστε μια ανατίμηση εισιτηρίου;".
- Να χτυπήσει τους εργαζόμενους, τα δικαιώματά τους, τις διεκδικήσεις τους. "Οταν η κυβέρνηση διαγράφει χρέη, εσείς διεκδικείτε αυξήσεις και αρνείστε να σπάσετε το οχτάωρό σας;".
- Να στρέψει την αγανάκτηση των επιβατών κατά των εργαζομένων και να τους καταστήσει υπεύθυνους για τα κακώς κείμενα στις αστικές συγκοινωνίες. - Και το κυριότερο, να παραδώσει μια καθαρή από χρέη εταιρία στους ιδιώτες, που επιβουλεύονται τα κερδοφόρα τμήματά της.
* * *
α) Φτηνό εισιτήριο. Το κόστος μεταφορά προφανώς δεν είναι 100 δραχμές. Είναι κατά μέσο όρο 400 δραχμές. Τη διαφορά των 300 δραχμών πρέπει να την επιδοτεί ο κρατικός προϋπολογισμός και ΟΧΙ ΤΑ ΔΑΝΕΙΑ.
Ενας επιβάτης για να πάει π. χ. στη Λούτσα με το δημόσιο λεωφορείο πληρώνει 100 δρχ. Ενας επιβάτης για να πάει στη Ραφήνα, που η απόσταση είναι μικρότερη από τη Λούτσα, πληρώνει 700 δρχ., γιατί η συγκοινωνία ανήκει στο ιδιωτικό ΚΤΕΛ που έχει γνώμονα το κέρδος, ενώ ταυτόχρονα παίρνει και χαριστικά δάνεια από την κάθε κυβέρνηση. Τον κύριο όγκο μεταφοράς τον έχει η ΕΘΕΛ. Το εισιτήριο είναι φτηνό, γιατί η αστική συγκοινωνία εξυπηρετεί τη μετακίνηση εργαζομένων στις επιχειρήσεις. Αυτό βολεύει το ΣΕΒ για να μην αντιμετωπίζει διεκδικήσεις για μεγαλύτερο μεροκάματο, όταν το κόστος μετακίνησης θα φτάσει π. χ. στις 2.000 δρχ. την ημέρα.
β) Σύγχρονος στόλος: Σήμερα ο στόλος είναι 900 λεωφορεία με 23 χρόνια ζωής, που, με νύχια και δόντια, οδηγοί και τεχνίτες βάζουν σε κίνηση. Λεωφορεία ακατάλληλα, ανασφαλή για τους επιβάτες και 600 νέα που ήδη έχουν κλείσει 6 χρόνια ζωής. Η κυβέρνηση κάθε χρόνο εξαγγέλλει αγορά λεωφορείων και ότι το ΠΔΕ θα δίνει 20 δισ. κατ' έτος για την αγορά τους. Στην πράξη, υποχρεώνει τις συγκοινωνίες σε ΔΑΝΕΙΑ, που σημαίνουν διόγκωση στα ΕΛΛΕΙΜΜΑΤΑ, για αγορά στόλου. Η μη ύπαρξη στόλου οδηγεί τη συγκοινωνία σε απώλεια δρομολογίων, δημιουργεί αγανάκτηση στους εργαζόμενους και σε αποστροφή τους από τα μέσα μαζικής μεταφοράς. Ηδη από 700 εκατομμύρια επιβάτες την περίοδο 1980-90, πέσαμε στα 335 εκατομμύρια το χρόνο, μετά το '92. Αυτό σημαίνει 35 δισ. απώλεια το χρόνο. Σ' αυτά πρέπει να προστεθεί η ελλιπής έως ανύπαρκτη τεχνική υποδομή, η έλλειψη αναγκαίου προσωπικού, κυρίως οδηγών (κατ' έτος πληρώνονται 6 δισ. για εργασία στα ρεπό και υπερωρίες αντί να γίνονται προσλήψεις), ενώ από τη διακίνηση και τον έλεγχο των εισιτηρίων χάνονται 3 δισ. κατ' έτος, λόγω μη σωστής διακίνησής τους. Ενα διάστημα τα είχε η ιδιωτική επιχείρηση ΣΕΛΜΟ με το γνωστό σκάνδαλο των 700 εκατ. σε ένα χρόνο. Τέλος, οι 6 υπουργοί μόνο του ΠΑΣΟΚ που πέρασαν κατά το διάστημα '93-'98 εξήγγειλαν πομπώδη προγράμματα για τις αστικές συγκοινωνίες χωρίς να γίνει τίποτα.
Χρήστος ΣΤΑΜΟΥΛΟΣ
Μέλος του ΔΣ του Συνδικάτου Εργαζομένων ΟΑΣΑ
Ενας επιβάτης για να πάει π. χ. στη Λούτσα με το δημόσιο λεωφορείο πληρώνει 100 δρχ. Ενας επιβάτης για να πάει στη Ραφήνα, που η απόσταση είναι μικρότερη από τη Λούτσα, πληρώνει 700 δρχ., γιατί η συγκοινωνία ανήκει στο ιδιωτικό ΚΤΕΛ, που έχει γνώμονα το κέρδος