"Να αισθανθείς βαθιά πως ζεις, γιατί ζεις, να μην πεις ψέματα στον εαυτό σου, να ξέρεις ότι πάλλεσαι ολόκληρος και ότι καταλαβαίνεις σαν άνθρωπος τα πάντα". Ο λόγος της αφιερωμένος στον άνθρωπο, στις αγωνίες, τις ελπίδες του - παρακαταθήκη σε όλους εμάς, τώρα που αυτή, "η ποιητής", "η άνθρωπος" δεν υπάρχει πια. Η Ζωή Καρέλλη (Χρυσούλα Αργυριάδου), η ποιήτρια, θεατρική συγγραφέας, πεζογράφος, δοκιμιογράφος και μεταφράστρια "έφυγε", πλήρης ημερών, στα 97 της χρόνια. Η κηδεία της θα γίνει στη γενέτειρά της, τη Θεσσαλονίκη, σήμερα (10πμ), στην εκκλησία της Αναλήψεως, με δαπάνη του ΥΠΠΟ.

Γεννημένη το 1901 στη Θεσσαλονίκη (ήταν αδελφή του λογοτέχνη και ζωγράφου Ν. Γ. Πεντζίκη) υπήρξε κορυφαία πνευματική φυσιογνωμία της πόλης, η ποιήτρια που "άνδρωσε" τη γυναικεία ποίηση, εκφράζοντας την υπαρξιακή αγωνία και το σύγχρονο προβληματισμό, παίρνοντας από την αρχή τη στάση της Ανθρώπου κι όχι της γυναίκας. Αντεπιστέλλον μέλος της Ακαδημίας Αθηνών από το Μάρτη του 1982 (υπήρξε η πρώτη "Αθάνατη"), στη διάρκεια της πολύχρονης δημιουργίας της ανέπτυξε μια ιδιαίτερη - βασανιστική μπορεί να πει κανείς -σχέση με τη γλώσσα. "Δούλεψα", έλεγε σε παλαιότερη συνέντευξή της στο "Ρ", "με το πάθος των νοημάτων και τις συνθέσεις των λέξεων. Γιατί οι συνθέσεις των λέξεων είναι μια ιστορία ζωής".

Στη λογοτεχνία η Ζ. Καρέλλη πρωτοεμφανίστηκε, σε ώριμη ηλικία, το 1935. Η ποίησή της, έκφραση της πνευματικής και καλλιτεχνικής αγωνίας, των υπαρξιακών ερωτημάτων, υφαίνει τα θέματα του χρόνου, της φθοράς, της μοναξιάς, του έρωτα, του θανάτου. Το έργο της κατέχει μια ιδιαίτερη θέση μέσα στη νεοτερική ποίηση του Μεσοπολέμου και της "Γενιάς του '30". Υπήρξε μέλος της εκδοτικής ομάδας του - πρωτοποριακού για την εποχή του - περιοδικού "Κοχλίας", ενώ συμμετείχε ενεργά σε συμβούλια λογοτεχνικών εταιριών και σε διάφορες επιτροπές (μέχρι το 1981 ήταν στην καλλιτεχνική επιτροπή του ΚΘΒΕ).

Το έργο της, χάρη στο οποίο ανακαλύπτουμε ξανά τη χαμένη ατλαντίδα της γλώσσας, πλούσιο και σε όγκο. Από το 1940 έως το 1973 έγραψε δώδεκα ποιητικές συλλογές, για τις οποίες απέσπασε τιμητικές διακρίσεις στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Εγραψε επίσης θεατρικά έργα, πάνω από εκατό μικρά δοκίμια και μελέτες σε θέματα πνευματικού και καλλιτεχνικού προβληματισμού, ενώ ιδιαίτερα αξιόλογες υπήρξαν οι μεταφράσεις της (κυρίως σε έργα του Ελιοτ).

• "Η Ζωή Καρέλλη", αναφέρει ο υπουργός Πολιτισμού Ε. Βενιζέλος σε δήλωσή του, "υπήρξε η μεγαλύτερη ποιήτρια της γενιάς της και τώρα συναντά εις τας αιωνίους μονάς τον κατά σάρκαν αδελφό της Νίκο Γαβριήλ Πεντζίκη, μαζί με τον οποίο καταγράφονται στη συλλογική μνήμη της πόλης και της χώρας ως βασικοί εκπρόσωποι του ιδιαίτερου κλίματος της σχολής της Θεσσαλονίκης".
• Σε ανακοίνωσή τους το ΔΣ και οι εργαζόμενοι του ΚΘΒΕ, εκφράζοντας τη θλίψη τους, αναφέρουν ότι "η Ζωή Καρέλλη με το έργο της, αλλά και την κοινωνική της δράση, έδωσε το παράδειγμα".