- Ποιοι είναι οι στόχοι σας;

- Εμείς θεωρούμε ότι αυτή τη στιγμή κυρίαρχος στόχος μας πρέπει να είναι η προάσπιση των δημοκρατικών κατακτήσεων, των δικαιωμάτων του πολίτη, της ελευθερίας, έτσι ώστε να απομακρυνθεί οριστικά ο κίνδυνος της κατάληψης της εξουσίας από τους ισλαμιστές εξτρεμιστές, είτε μέσω των όπλων είτε μέσω του διαλόγου. Θεωρούμε κυρίαρχο στόχο μας την υπεράσπιση της ελεύθερης έκφρασης του αλγερινού λαού. Θεωρούμε κυρίαρχο στόχο μας τη δημιουργία λαϊκού κινήματος για την υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας της χώρας μας, που απειλείται έντονα από τις συνέπειες των συμφωνιών που υπογράφτηκαν με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) πριν από 4 χρόνια, καθώς δεν έχουμε, πια, το δικαίωμα χάραξης ανεξάρτητης οικονομικής πολιτικής.

Οι συμφωνίες αυτές πρέπει να ακυρωθούν. Ηδη υπάρχει έντονη πτώση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων, έχουν αυξηθεί οι τιμές των βασικών προϊόντων, η ιατρική περίθαλψη δεν είναι πια δωρεάν, ενώ στο δρόμο της ιδιωτικοποίησης βρίσκεται και η παιδεία. Η φτώχεια μεγαλώνει μέρα την ημέρα, παρατηρούνται, ήδη, πολλά κρούσματα υποσιτισμού, ενώ ασθένειες που είχαν ξεχαστεί εμφανίζονται, όπως η φυματίωση, και παράλληλα σε μεγάλη έξαρση βρίσκεται η πορνεία, η οποία σχεδόν δεν υπήρχε παλαιότερα.

Σε οικονομικό επίπεδο επικρατεί ένας μαρασμός άνευ προηγουμένου, οι δημόσιες επιχειρήσεις βαίνουν από το κακό στο χειρότερο, δεν έχουν τους πόρους για να βελτιώσουν την τεχνική τους υποδομή, με αποτέλεσμα να έχει μειωθεί εντυπωσιακά η απόδοσή τους (κάτι που παρατηρείται κυρίως στις πετρελαϊκές επιχειρήσεις). Παράλληλα, υπολογίζεται ότι περίπου 500.000 εργάτες έχουν χάσει τη δουλιά τους, τα τελευταία χρόνια, ενώ παράλληλα ανθίζουν οι ξένες ιδιωτικές επιχειρήσεις (περισσότερες από 20.000 έχουν κάνει την εμφάνισή τους πρόσφατα). Η κατάσταση είναι τόσο δραματική που ακόμα και οι εκπρόσωποι του αλγερινού επιχειρηματικού κόσμου δεν κρύβουν τη δυσαρέσκειά τους.

Με δύο λόγια: ό,τι δημιουργήθηκε στην Αλγερία τα χρόνια μετά την ανεξαρτητοποίηση από τη Γαλλία, αυτή τη στιγμή καταστρέφεται. Κατά τη γνώμη μας, απειλούνται, πλέον, τα θεμέλια της αλγερινής κοινωνίας. Ως χαρακτηριστικό παράδειγμα, μπορώ να σας πω ότι το επίπεδο βιομηχανικής παραγωγής, εκτός από τα πετρελαιοειδή, είναι, σήμερα, χαμηλότερο κατά 30% από ό,τι ήταν το 1986. Παράλληλα, ο πληθυσμός έχει αυξηθεί, ήμασταν, το 1987, το πολύ 20 εκατομμύρια, ενώ σήμερα ο αλγερινός λαός υπερβαίνει τα 21 εκατομμύρια.

Η απελπισία, η ανασφάλεια, η φτώχεια, και πάνω από όλα ο φόβος έχουν αναγκάσει πάρα πολλούς Αλγερινούς, κυρίως νέους, να εγκαταλείψουν τη χώρα τους. Σε αυτό το σημείο αξίζει τον κόπο να τονίσω ότι, εκτός από τον τρόμο που έχουν σπείρει οι εξτρεμιστές ισλαμιστές, οι ενέργειές τους έχουν και οικονομικό κόστος στην Αλγερία, δηλαδή οι καταστροφές που έχουν προκαλέσει σε εργοστάσια, σε σχολεία, σε δημόσια κτίρια, σε τηλεφωνικές γραμμές, σε σιδηροδρομικές γραμμές και βαγόνια κ. ά. υπολογίζεται ότι ξεπερνούν τα 16 δισεκατομμύρια δολάρια. Οσο για το ανθρώπινο κόστος, οι δικοί μας υπολογισμοί ανεβάζουν τον αριθμό των δολοφονημένων και σφαγιασθέντων από τους εξτρεμιστές σε περισσότερους από 100.000 ανθρώπους, αριθμό που δε θέλει να αναγνωρίσει το καθεστώς.

Αφήνοντας όλα αυτά και συνεχίζοντας, ως τέταρτο κύριο στόχο μας θέτουμε την υπεράσπιση των λαϊκών κατακτήσεων. Το καθεστώς, ήδη από το 1990 πολύ πριν υπογραφούν οι συμφωνίες με το ΔΝΤ, είχε αρχίσει να αποσταθεροποιεί τη θέση της εργατικής τάξης.

Πιστεύουμε ότι ένας από τους καλύτερους τρόπους να αντιμετωπίσουμε τους εξτρεμιστές είναι να δημιουργηθεί ισχυρό λαϊκό δημοκρατικό κίνημα, που θα συμπεριλάβει στους κόλπους του ακόμα και μέρος της αστικής τάξης που τάσσεται κατά των εξτρεμιστών, να υπάρξουν ισχυρά αγωνιστικά και διεκδικητικά συνδικάτα, από τα οποία θα εκδιωχθεί κάθε δύναμη φασιστική εξτρεμιστική, έτσι ώστε η Αλγερία να περάσει στη δημοκρατία, να αντιμετωπίσει το φασισμό, να επανακτήσει ο λαός τα δικαιώματά του, να σταματήσει ο αυταρχικός και αντεργατικός κατήφορος προς τον ιμπεριαλισμό. Δεν μπορούμε να περιμένουμε να ακυρωθούν οι συμφωνίες με το ΔΝΤ ή να αντιμετωπιστούν οι ισλαμιστές, αν δεν υπάρξει ένα ισχυρότατο και ιδιαίτερα πλατύ μαζικό λαϊκό κίνημα.

Εμείς, φυσικά, ως κομμουνιστές, που εμπνεόμαστε και στηρίζουμε τη δράση μας στο μαρξισμό - λενινισμό, βλέπουμε και πέρα από αυτά, βλέπουμε ότι ένα μαζικό λαϊκό κίνημα για την εθνική ανεξαρτησία, τη δημοκρατία, κατά του φασιστικού εξτρεμισμού, μπορεί να είναι το πρώτο βήμα στη μάχη για μια άλλη κοινωνία, για το σοσιαλισμό, πρώτα, και τον κομμουνισμό, αργότερα. Φυσικά καμία τέτοια μάχη δεν μπορεί να έχει αποτέλεσμα αν η εργατική τάξη της Αλγερίας δεν εξελιχθεί, δε συνειδητοποιήσει τη θέση της, δε διεκδικήσει όσα της ανήκουν.