"Θέλετε να καθίσετε σε αυτή την καρέκλα που κάθισε ο Ντιν Ατσεσον ή μήπως σε αυτή που κάθισε ο Μπούτρος Γκάλι";

Με αυτή την ερώτηση, όπως λένε, υποδέχτηκε ο Τουρκοκύπριος ηγέτης Ρ. Ντενκτάς, στο γραφείο του, τον Ρ. Χόλμπρουκ, όταν αυτός έφτασε στη Λευκωσία για τον πρώτο γύρω τον επαφών του ως φορέας της "αμερικανικής πρωτοβουλίας για το Κυπριακό".

Πριν τον Ατσεσον και μετά τον Γκάλι, σήμερα, το Κυπριακό εξακολουθεί να παραμένει ένα δυσεπίλυτο πρόβλημα. Εχουν βέβαια μεσολαβήσει πολλά. Πάνω απ' όλα μεσολάβησε η εισβολή των τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο, η οποία δημιούργησε δεδομένα που δεν μπορούν να παραγνωριστούν.

Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια, από τον Ατσεσον και πριν απ' αυτόν, μέχρι τον Γκάλι και τον Χόλμπρουκ, η ιστορία επαναλαμβάνεται κατατρώγοντας τις σάρκες της Κύπρου. Το παιχνίδι της "ισχύος", η υποκρισία των μεγάλων δυνάμεων και οι ισορροπίες των συμφερόντων, έχουν δημιουργήσει την παρούσα κατάσταση στο Κυπριακό.

Η νόμιμη κυπριακή κυβέρνηση, υπό καθεστώς πολιτικής ομηρίας, δεν έχει καν το δικαίωμα να φροντίσει για το δικαίωμα άμυνας της χώρας. Αλλωστε, καμία κυπριακή κυβέρνηση δεν το είχε, όπως φαίνεται και από την ιστορία των ρωσικών, πάλι, πυραύλων ΣΑΜ που ποτέ δεν έφτασαν στην Κύπρο.

Σήμερα το κυπριακό, περιστρέφεται πάλι γύρω από κάποιους άλλους ρωσικούς πυραύλους, τους "S-300", οι οποίοι απ' ό,τι φαίνεται δεν πρόκειται να φτάσουν ποτέ στην Κύπρο. Αλλωστε ο τρόπος με τον οποίο χειρίστηκαν και χειρίζονται το θέμα των "S-300" η κυπριακή και η ελληνική κυβέρνηση, μόνο προσχήματα για "νομιμοποίηση" των τετελεσμένων του Αττίλα και προώθηση της διχοτομικής λύσης προσφέρουν στους "φίλους" και "προστάτες" της Ελλάδας.