Ηταν Αύγουστος του 1945. Ο Β Παγκόσμιος Πόλεμος, ουσιαστικά, είχε τελειώσει, όμως τότε άρχιζε μια νέα καταστροφή. Ο τότε Πρόεδρος των ΗΠΑ Χ. Τρούμαν είχε ήδη ανακοινώσει ότι η χώρα του κατασκεύασε την ατομική βόμβα. Ολα ήταν έτοιμα για τα τραγικά γεγονότα που ακολούθησαν. Το πυρηνικό "μανιτάρι" σκέπασε θανάσιμα τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι. Πενήντα τρία χρόνια μετά τη Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, και οι μνήμες είναι νωπές. Οχι μόνο γιατί οι "βόμβες" έπληξαν την ανθρωπότητα, αλλά και γιατί η πυρηνική απειλή ακόμη και σήμερα δεν έχει εκλείψει. Τα πυρηνικά όπλα, όχι μόνο δεν είναι παρελθόν, αλλά, αντίθετα, προωθείται ο εκσυγχρονισμός τους. Οι σελίδες τις μέρες αυτές γυρίζουν πίσω, στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι, στις πληγές που ακόμη δεν έχουν κλείσει. Από τότε μέχρι σήμερα, χιλιάδες άνθρωποι πεθαίνουν κάθε χρόνο εξαιτίας του επικίνδυνου "μανιταριού" που σκοτείνιασε τη γη. Παιδιά ή αγέννητοι ακόμη τότε, σήμερα είναι ενήλικοι και κουβαλούν στο σώμα, αλλά και στην "ψυχή" τους τη ραδιενέργεια.

Τα γεγονότα αυτά, όμως, που σημάδεψαν την ιστορία και τον άνθρωπο, τα θυμάται μόνο η ΕΡΤ και όχι τα ιδιωτικά κανάλια. Ηδη, τις μέρες που πέρασαν έχουν προβληθεί ντοκιμαντέρ για το πυρηνικό ολοκαύτωμα.

Σήμερα θα μεταδοθεί ένα ακόμη ντοκιμαντέρ για το Ναγκασάκι. Εκεί, μετά από την πρώτη ατομική βόμβα που έπεσε στη Χιροσίμα στις 6 Αυγούστου, στο Ναγκασάκι λίγες μέρες αργότερα, στις 9 Αυγούστου, έπεφτε η δεύτερη βόμβα, σκοτώνοντας 73.000 ανθρώπους, περίπου δηλαδή το ένα τέταρτο του συνολικού πληθυσμού της πόλης. Την επόμενη μέρα, ένας νεαρός φωτογράφος πήγε στον τόπο του εγκλήματος, με σκοπό να τραβήξει φωτογραφίες από τις ζημιές και την κατάσταση που επικρατούσε. Επί εννέα ώρες, ο Γιοσούκε Γιαμαχάτα κατέγραφε τη φρίκη και απαθανάτιζε με τη μηχανή του τα ντοκουμέντα της μεγάλης καταστροφής, τις εικόνες της φρίκης και του θανάτου. Κάθε φωτογραφία του απεικονίζει και μια ξεχωριστή τραγωδία.

Πενήντα χρόνια αργότερα, δύο Αμερικανοί ταξινόμησαν και αποκατέστησαν τα αρνητικά, με σκοπό να δείξουν το φοβερό πόνο, τη δραματική κατάσταση των θυμάτων και ν' αποδείξουν ότι η ατομική βόμβα δεν πρέπει να χρησιμοποιηθεί ξανά, να χτυπήσει και πάλι την ανθρωπότητα, αφήνοντας ανεξίτηλα σημάδια. Στο ντοκιμαντέρ, που είναι ιαπωνικής παραγωγής, παρακολουθούμε βήμα προς βήμα, την πορεία του Γιαματάχα μέσα στα ερείπια. Μερικοί που επέζησαν περιγράφουν την τρομακτική στιγμή της έκρηξης, ζωντανεύοντας τον εφιάλτη που σκόρπισε το θάνατο, τον πόνο και τη δυστυχία. Ο συνδυασμός των εικόνων και των αναμνήσεων των μαρτύρων καθιστά το ντοκιμαντέρ αυτό ένα μοναδικό ντοκουμέντο για τις φρικτές εκείνες ώρες (Κυριακή ΕΤ - 1 16.30).