...Και ξαφνικά δύο νεαροί σκαρφαλωμένοι στις κολόνες της Κνωσού να τραβούν άσεμνες φωτογραφίες. Θα μπορούσε να ήταν και στην Αρχαία Ολυμπία, την Ακρόπολη, τους Δελφούς, οπουδήποτε στην Ελλάδα υπάρχουν αρχαιολογικοί χώροι. Το είπαν ασέβεια προς της ιερότητα του χώρου και βανδαλισμό. Και σίγουρα είναι. Αλλά, ωστόσο, παραμένει μια μεμονωμένη περίπτωση που ίσως δεν έχει τη δύναμη να διαμορφώσει καταστάσεις και να γεννήσει ανάλογες συμπεριφορές. Αντίθετα, μάλιστα. Είναι το λογικό αποτέλεσμα όταν ο ρόλος που έχει προδιαγραφεί γι' αυτή τη χώρα είναι αυτός της παροχής υπηρεσιών και του τουριστικού αποδέκτη. Οπως ακριβώς κάποιοι μπορούν να σκαρφαλώνουν στις αρχαίες κολόνες το ίδιο μπορούν να σέρνονται μεθυσμένοι σε νησιωτικά καλντερίμια. Το θέμα είναι πόσο αυτό το κράτος σέβεται την κληρονομιά του, αν τη σέβεται.

Αραγε, το γεγονός της Κνωσού είναι μεγαλύτερη ασέβεια από αυτή που διέπραξε πριν λίγες μέρες ο υπουργός Πολιτισμού σχετικά με το Ηρώδειο; Είναι μεγαλύτερη από αυτή που διαπράττει καθημερινά η πολιτεία, αφήνοντας γυμνούς και απροστάτευτους τους αρχαιολογικούς χώρους; Δεν είναι ασεβής η κυβέρνηση προς την Πολιτιστική Κληρονομιά όταν παρακωλύει τα αρχαιολογικά έργα, περιορίζοντας σε τραγικό σημείο τη χρηματοδότησή τους;

Κι επειδή τέθηκε θέμα φύλαξης και αριθμού αρχαιοφυλάκων, τελικά ποιος είναι περισσότερο βάνδαλος, εκείνος που διαπράττει βανδαλισμό ή εκείνος που εμμέσως πλην σαφώς είτε τον επιτρέπει είτε δε δημιουργεί τις προϋποθέσεις, για να τον αποτρέψει; Διότι το μεγάλο πρόβλημα είναι η ελλιπής φύλαξη των αρχαιολογικών χώρων, με προσωπικό που δεν ξεπερνάει τα 400 άτομα και που αυξάνεται με έκτακτους αρχαιοφύλακες μόνο στην καλοκαιρινή περίοδο.

Αλλά, αυτό είναι η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή βρίσκεται στο πόσο η Πολιτεία προετοιμάζει και εκπαιδεύει τους αρχαιοφύλακες, ώστε να είναι επαρκής η φύλαξη. Η πρόσφατη ιστορία με τις στολές των αρχαιοφυλάκων δεν είναι τυχαία ούτε φυσικά αστεία. Πρέπει κάπως να ξεχωρίζουν, να φαίνονται. Διότι αν δε φαίνονται, ποιος επισκέπτης θα συνειδητοποιήσει ότι βρίσκεται υπό το βλέμμα του κρατικού υπαλλήλου, δηλαδή του κράτους που έχει την ευθύνη, ώστε να προσαρμόσει ανάλογα τη συμπεριφορά του; Ωστόσο, το μέτρο μάλλον δεν προχώρησε. Και δε φτάνει που είναι λίγοι δεν είναι και διακριτοί...

Δ. ΜΥΡΙΛΛΑ