Την προσεχή Τρίτη αυτό το τερατούργημα θα εισαχθεί για επεξεργασία και συζήτηση στην Επιτροπή Κοινωνικών Υποθέσεων της Βουλής. Είναι ένα σχέδιο το οποίο - παρά την καθολική απόρριψη των συνδικαλιστικών φορέων - η κυβέρνηση, υποταγμένη στα ευρω-σχέδια και ταυτόχρονα προσανατολισμένη στα κοινοτικά κονδύλια, προωθεί με ενσυνείδητη επιλογή την ιδιωτικοποίηση του εναπομείναντος δημόσιου συστήματος πρόνοιας.

Βέβαια, η εκσυγχρονιστική θρασύτητα επιτρέπει στην κυβέρνηση να κάνει αναφορές στο Σόλωνα της Αρχαίας Αθήνας, για να καλύψει το Μεσαίωνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που προοιωνίζονται τα σχέδιά της.

Θέλει, δηλαδή, η κυβέρνηση να μας πείσει ότι η πρόνοια δεν έχει κοινωνικές αναφορές. Οτι στο πεδίο της δεν ανήκουν συγκροτημένοι άνθρωποι με κοινωνική αποστολή. Οτι στην κοινωνική πρόνοια δεν ανήκουν τα νέα βλαστάρια της ζωής στους παιδικούς σταθμούς. Οτι πρέπει να ξεχάσουμε τους απόμαχους της δουλιάς, που, με τις πολύπλευρες εκδηλώσεις μέσα απ' τα κουτσουρεμένα ΚΑΠΗ, αποδεικνύουν ότι δεν είναι και απόμαχοι της ζωής...

Θέλουν να μας πείσουν (κυβέρνηση και εγκέφαλοι της Ευρώπης και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου) πως οι αποδέκτες της πρόνοιας είναι οι εξαθλιωμένοι. Οτι είναι οι κλοσάρ. Οτι είναι οι απόκληροι. Οτι είναι οι περιθωριοποιημένοι. Οτι είναι όλοι εκείνοι, που θα ευγνωμονούν τους ελεήμονες για το κομμάτι το ψωμί ή την κούπα με τη ζεστή σούπα που τους προσφέρουν.

Ετούτο εδώ δεν έχει ίχνος - ούτε και προφορικά - κοινωνικού παράγωγου.

Είναι παχυδερμισμός επεξεργασμένος στα Διευθυντήρια της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που, σαν παγκοσμιοποιημένο μίξερ, αλέθει ακόμα και ιδέες που κάτω από άλλες κοινωνικοπολιτικές συνθήκες και προϋποθέσεις είναι ωφέλιμες, όπως ο εθελοντισμός. Θα υπάρχουν, λοιπόν, οι γνήσιοι εθελοντές που θα έχουν - τους "από πάνω" από αυτούς - επαγγελματίες εθελοντές. Αυτούς, δηλαδή, που θα λυμαίνονται κοινοτικά και εθνικά κονδύλια και θα αποκτούν κοινωνική επιφάνεια στην πλάτη των - για το πούμε στην καθομιλουμένη - των "κορόιδων" που θα στρατεύονται αφιλοκερδώς ή με οφέλη επιβίωσης.

Μάλιστα, οι κεντροαριστεροί φωστήρες έχουν το απύθμενο θράσος να το διατυπώνουν και στο νομοσχέδιο ότι καταργούν την έννοια της πρόνοιας και την αντικαθιστούν με την έννοια της φροντίδας.

Μιας φροντίδας, όπου η επιχειρηματική δραστηριότητα - κερδοφόρος και μη κερδοσκοπική, όπως περιγράφεται στο νομοσχέδιο - αναγορεύεται σε ισότιμη με την κοινωνική πρόνοια - η οποία, παρά τα μύρια προβλήματα, ήταν το απάγκιο των αδύναμων.

Ολα αυτά αποτελούν την εξαθλίωση - και μάλιστα με κεντροαριστερή υπογραφή - της πρόνοιας και όχι πρόνοια για τους εξαθλιωμένους. Γι' αυτό και η αντίθεση στο ξεθεμέλιωμα της πρόνοιας πρέπει να 'ναι καθολική. Να αποτελέσει μέτωπο πάλης παλλαϊκό, που μπορεί να συμβάλει όχι μόνο στην εναντίωση στο νομοσχέδιο, αλλά στη συσπείρωση δυνάμεων ενάντια στην καταστροφική"εκσυγχρονιστική" πολιτική ως την ανατροπή της.