Η μεγάλη ομάδα με το σφυροδρέπανο στο στήθος και τα αρχικά C.C.C.P. στο πίσω μέρος της φανέλας, αναβίωσε την Τετάρτη στη Μόσχα. Προς τιμήν του Ρινάτ Ντασάεφ, του κορυφαίου Σοβιετικού τερματοφύλακα μετά τον Λεβ Γιασίν, συναντήθηκαν στο στάδιο της Ντιναμό - η εθνική ομάδα της ΕΣΣΔ με την εθνική ομάδα της Ρωσίας. Στη συνάντηση έδωσαν το "παρών" όλα τα μεγάλα αστέρια της δεκαετίας του '80. Ο Αρμένιος Αγκανεσιάν, οι Γεωργιανοί Σουλακβελίτζε, Τσιβάτζε, Κιπιάνιν, Σεγκέλια, οι Ρώσοι Γαβρίλοφ, Χιγκιατούλιν, Τσερενκόφ, οι Ουκρανοί Τσάνοφ, Μπλαχίν, Μπεσόνοφ, Μιχαϊλιτσένκο, Ντεμιανένκο, Ζαβάροφ, Προτάσοφ, Ρατς, Μπελάνοφ, Μπούριακ και Κουζνιετσόφ. Στον πάγκο της ΕΣΣΔ κάθισε ένας από τους κορυφαίους κανονιέρηδες του σοβιετικού ποδοσφαίρου ο Ν. Σιμονιάν, ενώ τον αγώνα μετέδωσε για την τηλεόραση ο λαϊκός καλλιτέχνης της ΕΣΣΔ και της Γεωργίας Κοτέ Μαχαράτζε, οι μεταδόσεις του οποίου στο παρελθόν, με τη χαρακτηριστική του γεωργιανή προφορά, είχαν δημιουργήσει ένα θρύλο γύρω από το όνομά του. Οι 10.000 θεατές που βρέθηκαν στο γήπεδο δημιούργησαν μια εκπληκτική ατμόσφαιρα, αποθεώνοντας τους παίκτες που τίμησαν τη φανέλα με το σοβιετικό εθνόσημο. Για την ιστορία, οι νεαροί παίκτες της Ρωσίας πήραν τη νίκη με 3-1. Το γκολ της ΕΣΣΔ σημείωσε με πέναλτι ο Μπελάνοφ.

Ο Ρ. Ντασάεφ υπερασπίστηκε το τέρμα της ΕΣΣΔ στο Α ημίχρονο. Στη συνέχεια έκανε το γύρο του θριάμβου, νιώθοντας τη ζεστασιά και το χειροκρότημα των συμπατριωτών του, το οποίο τόσο είχε ανάγκη. Από τη στιγμή που εγκατέλειψε την ΕΣΣΔ και τη Σπαρτάκ για να αγωνιστεί στα γήπεδα της Ισπανίας, η καριέρα του δεν ήταν στρωμένη με ροδοπέταλα. Στην ομάδα της Σεβίλλης αγωνίστηκε ένα χρόνο βασικός και στη συνέχεια τέθηκε στο περιθώριο. Παντρεύτηκε, έκανε οικογένεια, αλλά δεν ευτύχησε. Ενα αυτοκινητιστικό ατύχημα, του κόστισε, ευτυχώς, μόνο οικονομικά. Αργότερα δοκίμασε την τύχη του στο εμπόριο, αλλά το μαγαζί αθλητικών ειδών που άνοιξε στην πόλη του Δον Κιχώτη, δε στέριωσε. Τα οικονομικά προβλήματα, έφεραν τους οικογενειακούς καβγάδες κι η γυναίκα του τον εγκατέλειψε παίρνοντας μαζί και την κόρη τους, προκειμένου να εργαστεί ως γυμνάστρια σε άλλη πόλη. Τα τελευταία χρόνια ο Ντασάεφ πέρασε τις χειρότερες στιγμές της ζωής του. Τον ανακάλυψαν να "σβήνει" τη στενοχώρια του σε κάποιο μπαρ της Σεβίλλης δύο δημοσιογράφοι της εφημερίδας "Κομσομόλσκαγια Πράβντα", οι οποίοι τον έπεισαν να επιστρέψει στη Ρωσία προκειμένου να ξεκινήσει μια νέα ζωή. Οι συμπατριώτες του απέδειξαν ότι δεν τον ξέχασαν. Εκτός από τον αγώνα που έγινε προς τιμήν του, η Σπαρτάκ στην οποία αγωνίστηκε για 12 χρόνια κατακτώντας τρία πρωταθλήματα, του προσέφερε τη θέση βοηθού προπονητή, δίπλα στον Ολ. Ρομάντσεφ.

Γ. Γ.