ΒΟΝΝΗ.-

Αύριο, η μέρα των επίσημων διαπραγματεύσεων για το σχηματισμό κυβέρνησης μεταξύ των Πρασίνων και των Σοσιαλδημοκρατών και, αν δεν υπάρξει ανατροπή των καταγεγραμμένων δεδομένων, ο Γκέρχαρντ Σρέντερ θα ηγηθεί ενός συνασπισμού και ενός "ενδιαφέροντος" κυβερνητικού σχήματος, που ουδείς, όμως, μπορεί να εγγυηθεί για τη μακροβιότητά του και την αποτελεσματικότητά του.

Η "ρευστότητα" που υφίσταται δεν εμπόδισε, φυσικά, τον Σρέντερ να κάνει την πρώτη του επίσημη επίσκεψη, αν και όχι ακόμα σαν καγκελάριος. Ο Σρέντερ βρέθηκε στη Γαλλία, όπου είχε συναντήσεις με τη γαλλική ηγεσία, τον Πρόεδρο Ζακ Σιράκ και τον πρωθυπουργό Λιονέλ Ζοσπέν,για την ενίσχυση και την επαναδραστηριοποίηση του γαλλογερμανικού κινητήριου άξονα της ΕΕ, αλλά διευρυμένου, όπως ο ίδιος ευελπιστεί, με την προσθήκη και την ένταξη της Βρετανίας, ώστε οι τρεις αυτές χώρες να ηγηθούν και να γίνουν η ατμομηχανή της ΕΕ και της πορείας προς την ΟΝΕ.

Πριν την αναχώρησή του, όμως, για τη γαλλική πρωτεύουσα, ο νέος καγκελάριος της Γερμανίας άφησε να εννοηθεί ότι μπορεί να καλέσει τον ηγέτη των Πρασίνων Γιόσκα Φίσερ να αναλάβει το υπουργείο Εξωτερικών σε μια κυβέρνηση Σοσιαλδημοκρατών - Πρασίνων. Σε συνέντευξή του στην εφημερίδα "Ντι Βόχε", ο Σρέντερ τόνισε ότι "δεν αποτελεί πραγματικό πρόβλημα" ο διορισμός του Φίσερ ως επικεφαλής της γερμανικής διπλωματίας, μια και από "επαγγελματίας επαναστάτης", όπως ο ίδιος δήλωνε εξαιτίας του ηγετικού του ρόλου στα κινήματα της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς κατά τις δεκαετίες του '60 και '70, έχει εξελιχθεί σε "έναν πολιτικό εξαιρετικά ορθολογιστή". Βέβαια, το θέμα της διακυβέρνησης της χώρας από το δίδυμο Σοσιαλδημοκρατών και Πρασίνων και οι προοπτικές του απασχολούν ιδιαίτερα αναλυτές περί της πορείας της "κεντροαριστεράς". Πιο ειδικοί, οι Βρετανοί με τον "μπλερισμό". Ετσι, στη βρετανική "Ιντιπέντεντ", ο ιστορικός Τίμοθι Γκάρτον Ας εκτιμά ότι για να μπορέσει να είναι η χώρα ανταγωνιστική και να συνεχίζει να παίζει τον ηγετικό ρόλο της, τόσο στην Ευρώπη, όσο και στον κόσμο, θα πρέπει να υιοθετήσει "ένα θατσερισμό με ανθρώπινο πρόσωπο", αλλά συνεχίζει κάπως πιο απαισιόδοξα, λέγοντας ότι "ο Χέλμουτ Κολ υπήρξε πιο γενναιόδωρος απέναντι στους συμπατριώτες του, απ' ό,τι η Μάργκαρετ Θάτσερ απέναντι στους δικούς της. Δεν προχώρησε, όμως, αρκετά σε ό,τι αφορά τη μείωση της δύναμης των συνδικάτων, τις ιδιωτικοποιήσεις, την απελευθέρωση της αγοράς, τη μείωση της άμεσης φορολογίας ή τον περιορισμό των δαπανών. Αυτό σημαίνει ότι ο Σρέντερ θα συναντήσει δυσκολίες για να ακολουθήσει μια πολιτική τύπου Μπλερ".