Τους το είχαμε τονίσει «κατά κόρον» προεκλογικά, καθαρά και χωρίς καμία διάθεση κινδυνολογίας, στα χωριά και στις πόλεις όλης της Ελλάδας, που «οργώναμε» με τα κλιμάκια του ψηφοδελτίου του ΚΚΕ: «Αυτά που τραβάτε τώρα, λογαριάστε τα στο δεκαπλάσιο, μετά τις εκλογές, αν "δώσετε την εντολή" να μας κυβερνήσει πάλι ο ένας από τους δύο, μόνος του ή και με στήριγμα τις "εφεδρείες" του συστήματος».

Το ΚΚΕ δεν παριστάνει, βέβαια, τον προφήτη, αλλά βλέπει την πραγματικότητα, ξέρει την αλήθεια και τη λέει ανοιχτά στο λαό, ενώ όλοι οι άλλοι την κρύβουν. Η κυβέρνηση του κυρίου Σημίτη προσπαθεί να ωραιοποιήσει την κατάσταση, καλεί, μάλιστα, και τους εργαζόμενους - προκειμένου να έχει και τη «συναίνεσή» τους στα εξοντωτικά μέτρα που δρομολογεί - σε έναν «ευρύ διάλογο» μεταξύ των «κοινωνικών εταίρων» (Για όσους δεν έχουν ειδικές γνώσεις, διευκρινίζουμε ότι οι «κοινωνικοί εταίροι» είναι τρεις: Οι εργαζόμενοι (το άλογο), το κράτος (το μαστίγιο) και οι εργοδότες (ο καβαλάρης).

Σε αυτή την πανστρατιά, θέλω κι εγώ ο ταπεινός απόμαχος της δουλιάς (ένας από εκείνα τα «περήφανα γηρατειά», που ο... δυναμικός πρωθυπουργός «μας» έστειλε τους ΜΑΤατζήδες να τα... «ξαπλώσουν» εκεί μπροστά στο «ναό της Δημοκρατίας» μας), να προσθέσω - έστω - την αδύναμη φωνή μου: Εργάτη, αγρότη, μεροκαματιάρη βιοπαλαιστή, μην τους φοβάσαι. Είσαι «η αρκούδα η καψαλή» με την κυκλώπεια δύναμη, κι αυτοί είναι ένας θίασος τρομαγμένων αρλεκίνων, που παριστάνουν τους λέοντες. Δήλωσε όρθιο το τεράστιο μπόι σου και δείξε τα κοφτερά σου δόντια σ' αυτούς που στερούν το ψωμί από τα πεινασμένα παιδιά σου. Ορμα καταπάνω σ' αυτόν τον τύραννο αρκουδιάρη, που μια ζωή σε χορεύει, ντάμπα-ντούμπα, στις ρούγες και στις γειτονιές. Φόρεσέ του «κολάρο» στο λαιμό το ντέφι του και σπάσε την αλυσίδα που σε κρατάει σκλάβο σ' αυτούς που θησαυρίζουν από τον ιδρώτα και το αίμα σου.

«Αγκαλιαστείτε, αδέρφια, ορθοί / με μια καρδιά, μια γνώμη», σας έδωσε την προσταγή ο ποιητής. «Στους δρόμους θα κριθεί το δίκιο». Πατήστε κάτω, με το δυνατό ποδάρι σας, τον άδικο νόμο της άρχουσας τάξης. Για τον εργαζόμενο λαό, «στραγγαλιστής και γδάρτης» είναι αυτός ο νόμος. Ξεριζώστε αυτό το καταραμένο δέντρο της παγκοσμιοποιημένης συμφοράς, που κάνει πλούσιους καρπούς για τους «εκλεκτούς» αυτής της κοινωνίας, ενώ για τους «απόκληρους» έχει να προσφέρει μόνο αγκάθια και πληγές.

Σε πανστρατιά, λοιπόν, ενωμένοι και αποφασισμένοι, με μετερίζι του αγώνα σας τα συνδικάτα και τα σωματεία σας, επιτεθείτε! «Μια δρασκελιά είν' η Λευτεριά» κι όλοι μαζί, μπορείτε.