Κυριακή 22 Νοέμβρη 1998
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 16
ΕΡΓΑΤΙΚΑ
"Κυματοθραύστης" της συναίνεσης

Σήμερα που το ντόπιο και πολυεθνικό κεφάλαιο σχεδιάζει και καθορίζει τη στρατηγική του, ξετυλίγοντας μέσω των πολιτικών του εκφραστών την πιο βάρβαρη επίθεση σε εργατικές κατακτήσεις και δικαιώματα, οι πλειοψηφίες στα κεντρικά συνδικαλιστικά όργανα ΓΣΕΕ και ΑΔΕΔΥ (και όχι μόνο) προσπαθούν με κάθε τρόπο να αποκρύψουν την ταξική ουσία των αντιδραστικών μέτρων σε βάρος των εργαζομένων. Κάνουν κάθε προσπάθεια να απονευρώσουν και να παροπλίσουν τμήματα του συνδικαλιστικού κινήματος καλλιεργώντας στους εργαζόμενους ρεφορμιστικές αντιλήψεις περί "κοινωνικών εταίρων" και "κοινωνικών συμβολαίων", που ισοδυναμούν με παράδοση και υποταγή.

Η γραφειοκρατική ελίτ, που λειτουργεί πλέον σαν πέμπτη φάλαγγα στους κόλπους του συνδικαλιστικού κινήματος, από τη μια κάτω απ' την πίεση του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος και από την άλλη για τα "μάτια του κόσμου" προχωράει σε κινητοποιήσεις που στη συνέχεια η ίδια υποσκάπτει φανερά ή συγκαλυμμένα. Με τον τρόπο αυτό προσπαθεί να κρύψει την προδοσία της και να συνεχίσει να λειτουργεί σαν βαλβίδα εκτόνωσης της δυσαρέσκειας των εργαζομένων.

Την προσφιλή της, αυτή τακτική είναι σίγουρο ότι θα ακολουθήσει και σ' αυτή την απεργιακή κινητοποίηση που "αποφάσισε" για τις 15 Δεκέμβρη. Οι εργαζόμενοι έχουμε καθήκον και υποχρέωση να τους χαλάσουμε τα σχέδια. Το πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση έγινε. Η συγκρότηση της απεργιακής επιτροπής που αποφασίστηκε την Τετάρτη 18 Νοέμβρη από Ομοσπονδίες, Σωματεία και συνδικαλιστές θα γίνει ο κυματοθραύστης των βρώμικων επιδιώξεών τους.

Η εργατική τάξη πρέπει να κάνει την απεργία στις 15 Δεκέμβρη δική της αποκλειστικά υπόθεση. Πρέπει να αποδείξει ότι δεν μπαίνει στις μυλόπετρες της παραίτησης και του συμβιβασμού που θέλουν να την οδηγήσουν οι ασπόνδυλες πλειοψηφίες στα κεντρικά συνδικαλιστικά όργανα.

Μπροστά στις απειλές των σημαιοφόρων της Ευρωπαϊκής Ενωσης και της ΟΝΕ ότι δεν έχουμε άλλη επιλογή από την υποταγή και τη θυσία των δικαιωμάτων μας στο βωμό των συμφερόντων της ολιγαρχίας, πρέπει να πάρουμε τις δικές μας αποφάσεις. Η απεργία στις 15 Δεκέμβρη, η δική μας απεργία, η δική μας συγκέντρωση στην πλατεία Εθνικής Αντίστασης, όπως αυτό αποφασίστηκε από την απεργιακή επιτροπή, πρέπει να γίνει η αρχή για την αναζωογόνηση του εργατικού συνδικαλιστικού κινήματος. Ενός κινήματος που δε θα παλεύει μόνο από θέσεις χαρακωμάτων αντίστασης για την υπεράσπιση δικαιωμάτων και κατακτήσεων, αλλά θα δημιουργεί τις προϋποθέσεις αντεπίθεσης ενάντια στους αφεντάδες του χρήματος και τους πολιτικούς τους εκφραστές.

Για να ανοίξει ο δρόμος σε μια τέτοια προοπτική, η απεργιακή επιτροπή που συστάθηκε για την απεργία στις 15 Δεκέμβρη - και σίγουρα θα διευρυνθεί ακόμη περισσότερο - δεν πρέπει να μείνει στο καθήκον προετοιμασίας μιας απεργίας. Πρέπει να δώσει συνέχεια στη δράση της, δράση ενωτική που θα δίνει τη δυνατότητα στους εργαζόμενους να μαζεύουν και να στρέφουν τη δύναμη, την οργή, την αποφασιστικότητά τους, στους δρόμους του ανειρήνευτου ταξικού αγώνα.

Είναι σίγουρο ότι οι συνδικαλιστικές δυνάμεις που πήραν μέρος στον "κοινωνικό διάλογο" της απάτης,οι ίδιες δυνάμεις που άλλοτε ξεδιάντροπα και άλλοτε ντροπαλά λένε ΝΑΙ στην ΟΝΕ, γνωρίζοντας ότι για να πάρει η χώρα μας το εισιτήριο πρέπει να γονατίσει το σύνολο της εργατικής τάξης, αυτές οι δυνάμεις που θέλουν την εργατική τάξη εξαρθρωμένη και ξεπεσμένη, μια ανοργάνωτη μάζα που να τη σέρνουν κατά βούληση με στόχο την εξυπηρέτηση των επιλογών του κεφαλαίου, αυτές οι δυνάμεις είναι σίγουρο ότι θα καταγγείλουν τις ταξικές δυνάμεις που συγκροτούν την απεργιακή επιτροπή αγώνα, πως τάχα στρέφονται ενάντια στην ενότητα των εργαζομένων και του συνδικαλιστικού κινήματος.

Εχουμε να πούμε ότι αυτοί, με τις συνειδητές επιλογές τους και τα χειροφιλήματα σε κεφάλαιο και κυβέρνηση, άναψαν τα φώτα για να δουν οι εργαζόμενοι ποιος είναι με ποιον. Ποιος επιδιώκει την ενότητα των εργαζομένων και ποιος όχι. Ποιοι συμβάλλουν, ώστε οι εργαζόμενοι να σταλούν ομαδικά στις κατακόμβες του εργασιακού μεσαίωνα και ποιοι αντιστέκονται στα σχέδια της πλουτοκρατίας.

Στις 15 Δεκέμβρη οι εργαζόμενοι θα τους δώσουν την απάντηση. Παράλληλα, όμως πρέπει να αποδείξουν με τη δυναμική παρουσία τους στην προετοιμασία της απεργίας και με την αγωνιστική τους συμμετοχή σε αυτήν ότι: Η ΩΡΑ που η εργατική τάξη θα στρέψει την οργή και τη δύναμή της ενάντια στους καταπιεστές της, τις δυνάμεις του χρήματος και τους υποτακτικούς τους, ΠΛΗΣΙΑΖΕΙ. Αυτό πρέπει να είναι το μήνυμα της απεργίας στις 15 Δεκέμβρη.

Ανδρέας ΖΑΖΟΠΟΥΛΟΣ

Πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων Ελλάδας


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ