Ενα τμήμα του νέου αντιασφαλιστικού νομοσχεδίου που δημοσιοποίησε πρόσφατα η κυβέρνηση και ετοιμάζεται να φέρει στη Βουλή, αφορά την ενοποίηση 12 Ταμείων Αρωγής δημοσίων υπαλλήλων. Ενοποίηση που αποτελεί το πρόσχημα για να χτυπήσει την επικουρική σύνταξη των εργαζομένων στο δημόσιο αρχικά, θέτοντας παράλληλα τις βάσεις για μια συνολική εφόρμηση στη συνέχεια σε βάρος της επικουρικής ασφάλισης σε δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. Τους ίδιους στόχους άλλωστε εξυπηρετεί και η διάλυση, με το νομοσχέδιο, του Επικουρικού Ταμείου Μεταλλεργατών και η συγχώνευσή του στο ΙΚΑ ΤΕΑΜ. Το πιο καθοριστικό στοιχείο όμως εδώ, που δείχνει σε όλες τους τις διαστάσεις τις κυβερνητικές προθέσεις, είναι ο προσδιορισμός της ανώτερης (35 χρόνια υπηρεσίας) επικουρικής σύνταξης που μπορεί να χορηγεί το νέο ενοποιημένο Ταμείο, σε ποσοστό 20% επί της κύριας σύνταξης.

Πρόκειται για επαναφορά του διαβόητου άρθρου 54 του αντιασφαλιστικού νόμου 2084/92, το οποίο υποτίθεται το καλοκαίρι είχε "παγώσει" με σχετική τροπολογία. Αρθρο που δικαιολογημένα συνάντησε και συναντά την αντίδραση των ασφαλισμένων, καθώς στοχεύει στη δραστική μείωση των επικουρικών συντάξεων και στην αφαίρεση μακροχρόνια, κάθε δυνατότητας αύξησής τους. Ούτε αυτό είναι αρκετό, αλλά επιδιώκεται παραπέρα εξάρτηση της επικουρικής σύνταξης από τους στόχους και "ανάγκες" των εκάστοτε κυβερνητικών πολιτικών. Ετσι, στο συγκεκριμένο νομοσχέδιο ορίζεται (άρθρο 19 παρ. 2) ότι τόσο το ανώτερο ποσοστό, όσο και οι συντάξεις και τα κατώτατα όρια, ο εκάστοτε υπουργός Εργασίας έχει τη δυνατότητα να τα καθορίζει όπως θέλει με μια απλή υπουργική απόφαση!!! Και υπάρχει και συνέχεια, καθώς προβλέπεται η συγχώνευση (με απλή υπουργική απόφαση) και του Μετοχικού Ταμείου Πολιτικών Υπαλλήλων που δίνει σήμερα μια δεύτερη επικουρική σύνταξη στους δημόσιους υπαλλήλους. Ολα αυτά, σε συνδυασμό με το χτύπημα της κύριας σύνταξης που ετοιμάζει η κυβέρνηση με το μεγάλο ασφαλιστικό, που θα έχει άμεσες επιπτώσεις και στην επικουρική. Ηδη για τους νέους ασφαλισμένους (από 1ης Γενάρη '93 και μετά) έχουν "προνοήσει". Στο άρθρο 19 παρ. 3 αναφέρεται ρητά ότι ισχύουν γι' αυτούς οι διατάξεις του άρθρου 34 του ν.2084/92. Τι σημαίνει αυτό; Η ανώτερη επικουρική σύνταξη των νεοασφαλισμένων ορίζεται επίσης σε ποσοστό 20% επί μιας, όμως, κουτσουρεμένης κύριας σύνταξης. Η κύρια σύνταξη δηλαδή, δεν υπολογίζεται με βάση τις αποδοχές του δημόσιου υπάλληλου τον τελευταίο μήνα πριν τη συνταξιοδότηση, αλλά της τελευταίας πενταετίας!

Το νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο έχει άμεσα σοβαρές αρνητικές επιπτώσεις για τους ασφαλισμένους σε μια σειρά Ταμεία Αρωγής που σήμερα χορηγούν συντάξεις σε μεγαλύτερο ποσοστό. Πρόκειται για τα Ταμεία Αρωγής: υπουργείου Κοινωνικών Υπηρεσιών που χορηγεί σύνταξη σε ποσοστό 21% της κύριας σύνταξης και υπουργείου Προεδρίας και Εξωτερικών με 25%, της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας με 25% και των Τελωνειακών Υπαλλήλων με 40%.Στο δε, Ταμείο του υπουργείου Οικονομικών το ποσοστό "παγώνει" μακρόχρονα, αφού σήμερα είναι στο 20%. Για να "χρυσώσει το χάπι" η κυβέρνηση εξαιρεί τους ήδη συνταξιούχους, που θα εξακολουθούν να παίρνουν το ίδιο ποσοστό σύνταξης.

Στο να αποσοβήσει αντιδράσεις στοχεύει και η υποτιθέμενη αναβάθμιση της επικουρικής σύνταξης για τους ασφαλισμένους των Ταμείων Αρωγής που δίνουν μικρότερο ποσοστό. Λέμε υποτιθέμενη, γιατί η "αύξηση" του ποσοστού θα γίνεται σταδιακά κατά 1% το χρόνο, από το 2000 και μετά. Ομως και εδώ με υπουργική απόφαση μπορεί να αυξάνεται ο χρόνος της "αναπροσαρμογής" και βέβαια και πάλι υπάρχει η "δαμόκλεια σπάθη" με άλλη υπουργική απόφαση να ορίζεται μικρότερο από το 20% ποσοστό για την ανώτερη επικουρική σύνταξη του ΤΕΑΔΥ.

Αξιοσημείωτο είναι ότι η κυβέρνηση όλο το προηγούμενο διάστημα "φρόντισε" να μειώσει αρκετά τα ποσοστά της επικουρικής σύνταξης που δίνουν τα υπάρχοντα Ταμεία Αρωγής, τα οποία υποτίθεται τώρα θέλει να αναβαθμίσει. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Ταμείο Αρωγής υπουργείου Παιδείας, στο οποίο μόλις πέρσι μειώθηκε το ποσοστό της ανώτερης επικουρικής σύνταξης που χορηγεί, από 17% σε 15,5%, αν και πρόκειται για βιώσιμο Ταμείο, με αποθεματικά που ανέρχονται σήμερα στα 36 δισ. δραχμές.

Η κυβέρνηση εμφανίζεται σαν "αθώα περιστερά" για τα υπαρκτά προβλήματα που αντιμετωπίζουν ορισμένα Ταμεία Αρωγής και που είναι αποτέλεσμα της πολιτικής της. Ερχεται λοιπόν να υποστηρίξει θρασύτατα ότι η ενοποίηση γίνεται για τη σωτηρία τους. Ενα πρόσχημα που δυστυχώς αναπαράγει και η πλειοψηφία της διοίκησης της ΑΔΕΔΥ.

Εκεί που "πατά" είναι κυρίως η "δυσμενής" σχέση ασφαλισμένων συνταξιούχων. Αν και δεν αφορά όλα τα Ταμεία, ωστόσο είναι υπαρκτό πρόβλημα. Ομως γι' αυτό ευθύνεται η ίδια, αφού τα τελευταία 15 χρόνια μειώνει συνεχώς το προσωπικό στο δημόσιο, μη προχωρώντας σε προσλήψεις που τουλάχιστον να αντικαθιστούν αυτούς που συνταξιοδοτούνται. Χαρακτηριστικό παράδειγμα εδώ είναι ο αριθμός των δημοσίων υπαλλήλων του υπουργείου Εμπορίου, όπου από 1.800 έχουν απομείνει σήμερα μόλις 1.040. Οι τελευταίες προσλήψεις έγιναν το '84, με εξαίρεση το '87 που προσλήφθηκαν 14 δημόσιοι υπάλληλοι για παραμεθόριες περιοχές. Αποτέλεσμα είναι η σχέση συνταξιούχων - ασφαλισμένων να πέσει στο 1 προς 0,9.

Με την ενοποίηση προσπαθεί να απαλλαγεί από τις υποχρεώσεις της και να "λύσει" το ζήτημα από τα μέσα, με τα βιώσιμα Ταμεία να καλύπτουν αυτά που έχουν προβλήματα. Την ίδια ώρα φτιάχνει ένα Ταμείο (ΤΕΑΔΥ) με "ξύλινα πόδια", προεξοφλώντας την προβληματικότητά του. Ετσι, η κυβέρνηση - στα πλαίσια της πολιτικής μείωσης του δημόσιου - έχει αποφασίσει πως για κάθε πέντε εργαζόμενους που συνταξιοδοτούνται ή απολύονται θα προσλαμβάνεται στο δημόσιο ένας εργαζόμενος. Επιπλέον έχει βάλει μπρος για τη συγχώνευση - κατάργηση 1.750 δημοσίων υπηρεσιών και την απόλυση του προσωπικού τους.

Στο "μάτι" έχουν μπει τα αποθεματικά και αυτών των Ταμείων, που ανέρχονται περίπου σε 120 δισεκατομμύρια δραχμές, αλλά και η εκμετάλλευση της ακίνητης περιουσίας τους, η αξία της οποίας ξεπερνά τα 7 δισ. δραχμές. Για παράδειγμα, τα αποθεματικά του Ταμείου Αρωγής υπουργείου Παιδείας, ανέρχονται στα 36 δισ. δρχ., του Ταμείου Τελωνειακών σε 27 δισ. δρχ., του Οικονομικών σε 23,7 δισ. δρχ. κ.ά. Η κυβέρνηση συνεχίζοντας στην ίδια ρότα, δεσμεύει τα χρήματα των Ταμείων και τα ρίχνει στο χρηματιστήριο, επιδιώκοντας από τη μια να καλύψει ελλείμματα του προϋπολογισμού και απ' την άλλη να τα προσφέρει βορά στα "νύχια" των επιχειρηματιών.

Να σημειώσουμε ότι τα χρήματα των Ταμείων, προέρχονται μέχρι σήμερα αποκλειστικά από εισφορές των εργαζομένων. Για τους νεοασφαλισμένους ήδη είχε προβλεφτεί και εργοδοτική ασφαλιστική εισφορά και με το νέο αντιασφαλιστικό νομοσχέδιο προβλέπεται και για τους παλιούς ασφαλισμένους (μέχρι 31/12/92) η ύπαρξη εργοδοτικής εισφοράς σταδιακά από το 2000 και μετά.

Ντίνα ΝΤΑΒΟΥ