Θερμοκήπιο για την κερδοσκοπία των μεγάλων επιχειρήσεων, που και το 1998 συνέχισαν να αυξάνουν τα κέρδη τους με τη συμπίεση των λαϊκών εισοδημάτων, αλλά και την επιβολή κερδοσκοπικών αυξήσεων στις τιμές, οι οποίες προκάλεσαν αναζωπύρωση του πληθωρισμού και διατήρηση των επιτοκίων σε υψηλά επίπεδα, αποδείχτηκε η οικονομική πολιτική της κυβέρνησης των "εκσυγχρονιστών". Αυτό δεν το λέμε εμείς. Είναι το συμπέρασμα της "Ενδιάμεσης Εκθεσης Νομισματικής Πολιτικής 1998" της Τράπεζας της Ελλάδας, που κατατέθηκε χτες στη Βουλή και ταυτόχρονα δόθηκε στη δημοσιότητα. Στην έκθεση αυτή, όπου σκιαγραφείται η παταγώδης αποτυχία της κυβέρνησης να εκπληρώσει δύο από τα 4 κριτήρια ένταξης της Ελλάδας στην ΟΝΕ (πληθωρισμός και επιτόκια), η Τράπεζα της Ελλάδας χαρακτηρίζει "παράδοξο φαινόμενο" το γεγονός ότι αυξάνονται τα περιθώρια κέρδους σε συνθήκες επιβράδυνσης του ρυθμού ανόδου της συνολικής ζήτησης και των εισοδημάτων από μισθωτή εργασία.

Διαβάζοντας κανείς προσεκτικά την έκθεση, θα διαπιστώσει πως και το 1998 όλα τα μέσα οικονομικής πολιτικής (εισοδηματική, νομισματική, δημοσιονομική, τιμολογιακή κλπ.), εφαρμόστηκαν με κριτήριο τη διεύρυνση της κερδοφορίας των μεγάλων επιχειρήσεων,που όμως προκάλεσε την αποτυχία της κυβέρνησης να εκπληρώσει το στόχο για τον πληθωρισμό και τα επιτόκια. Η κερδοσκοπία των επιχειρήσεων, όμως, τροφοδότησε την έξαρση του πληθωρισμού και κράτησε τα επιτόκια σε υψηλά επίπεδα, με συνέπεια να παραταθεί ο χρόνος ένταξης της Ελλάδας στην ΟΝΕ και φυσικά η περίοδος εφαρμογής της αντιλαϊκής πολιτικής μονόπλευρης λιτότητας!

Είναι η πρώτη φορά, που με τόση σαφήνεια η Τράπεζα της Ελλάδας καταγράφει το γεγονός ότι στην Ελλάδα έχουμε πληθωρισμό κερδών και όχι μισθών,έστω και αν το "διά ταύτα" της έκθεσης είναι πως για να επιτευχθεί ο "εθνικός στόχος" της ένταξης της Ελλάδας στην ΟΝΕ το 2001, θα πρέπει να συνεχιστεί η ίδια πολιτική για δύο ακόμη χρόνια. Μεταξύ των σημαντικότερων διαπιστώσεων - ομολογιών - αλλά και υποδείξεων που κάνει με την έκθεσή της η ηγεσία της Τράπεζας της Ελλάδας είναι και οι εξής:

• ΔΡΑΧΜΗ: Ομολογεί πως οι πιέσεις που δέχτηκε πριν την υποτίμηση συνεχίστηκαν και μετά την εφάπαξ υποτίμηση 12,3% της 18ης Μάρτη, τόσο από Ελληνες όσο και ξένους κερδοσκόπους. Και παραθέτει μια σειρά στοιχεία, για τις εξελίξεις στις τιμές εισαγόμενων - εξαγόμενων και εγχώριων βιομηχανικών προϊόντων, που παρουσιάζουν αδικαιολόγητα μεγάλες αυξήσεις.
• ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ: Σημειώνει πως η απόκλιση του ρυθμού πληθωρισμού μεταξύ Ελλάδας και της ζώνης του ΕΥΡΩ (ΕΕ - 11) μεγάλωσε στη διάρκεια του 1998 κατά 1 εκατοστιαία μονάδα. Η διαφορά αυτή, αναφέρει, αυξήθηκε στη διάρκεια του 1998 "σε 4 εκατοστιαίες μονάδες από 3 που ήταν στο τέλος του 1997". Και "φωτογραφίζοντας" τους ενόχους μεγαλοεπιχειρηματίες, η έκθεση αναφέρει πως "η διαμόρφωση των περιθωρίων κέρδους το 1998 δεν έχει συμβάλει έως τώρα στην επιβράδυνση του πληθωρισμού", παρά το γεγονός ότι οι ονομαστικές αυξήσεις των μισθών, των τιμολογίων των ΔΕΚΟ, των διεθνών τιμών πετρελαίου και εισαγόμενων πρώτων υλών ήταν πολύ μικρές, ενώ παράλληλα μειώθηκε και το κόστος χρήματος (επιτόκια). Φέτος προβλέπεται ότι ο πληθωρισμός θα κλείσει - σε μέσα επίπεδα - στο 4,8%.Ομολογεί ότι "οι τιμές των αγαθών αυξάνονται ταχύτερα από το κόστος εργασίας ανά μονάδα προϊόντος και το κόστος χρηματοδότησης θα μειωθεί ελαφρά", για να προβλέψει ότι "τα περιθώρια κέρδους θα αυξηθούν" για μια ακόμη χρονιά.

Στο "διά ταύτα", η έκθεση της Τράπεζας της Ελλάδας συνιστά συνέχιση της ίδιας εισοδηματικής, δημοσιονομικής και νομισματικής πολιτικής (δηλαδή της πολιτικής που χορηγεί αυξήσεις στους μισθούς και συντάξεις κάτω από τον πληθωρισμό, που περιορίζει τις δαπάνες κοινωνικού χαρακτήρα και αυξάνει τους φόρους για το λαό, που χορηγεί λίγα και ακριβά δάνεια στους οικονομικά αδύνατους και φτηνά για τους πλούσιους κλπ), για να ενταχθεί η Ελλάδα στην ΟΝΕ το 2001. Ωστόσο, εκφράζονται σοβαρές επιφυλάξεις για την εκπλήρωση του στόχου για τον πληθωρισμό (άρα και τα επιτόκια), παρά το γεγονός ότι έχει εξαγγελθεί για το 1999 εισοδηματική πολιτική μείωσης των μισθών και συντάξεων, μείωση των τιμολογίων της ΔΕΗ και "πάγωμα" των τιμολογίων των άλλων ΔΕΚΟ και μια σειρά άλλα μέτρα, που δε θίγουν στο ελάχιστο τα επιχειρηματικά κέρδη.