Για ένα ταξικά

προσανατολισμένο

συνδικαλιστικό κίνημα

Του Δημήτρη ΑΓΚΑΒΑΝΑΚΗ

Και όσο χάρη του στόχου αυτού, η κυβέρνηση προωθεί την εξαθλίωση των εργαζομένων, την ισοπέδωση του βιοτικού τους επιπέδου και των δικαιωμάτων τους, τόσο αυτές οι ηγεσίες αναλώνονται σε ιδεολογήματα για μονόδρομους, για"παγκοσμιοποιήσεις", εφικτά... και άλλες ραγιάδικες θεωρίες που τις δανείζονται από το ιδεολογικό οπλοστάσιο του ΣΕΒ και των Βρυξελλών. Η όλη δραστηριότητά τους εξαντλείται μέσα στους διαβόητους κοινωνικούς διαλόγους και στα όργανα κοινωνικού εταιρισμού, τύπου ΟΚΕ, όπου συζητούν μαζί με το ΣΕΒ και την κυβέρνηση, πόσα θα χάσουν και πώς θα τα χάσουν... οι εργαζόμενοι! Εχουν παροπλίσει και ευνουχίσει το συνδικαλιστικό κίνημα, θέτοντας "αιτήματα" ενσωματωμένα στον κεντρικό στρατηγικό στόχο της ΟΝΕ και κάνοντας κάπου κάπου και καμιά εθιμοτυπική, αποσπασματική, εκτονωτική "απεργία" για το θεαθήναι και για να μην ξεκοπούν εντελώς από τους εργαζόμενους. Και μέσα στο πρόσφατο 30ό Συνέδριο της ΑΔΕΔΥ, τα κύρια χαρακτηριστικά που αναδείχτηκαν ήταν ο πολιτικός και οργανωτικός εκφυλισμός του συνδικαλιστικού κινήματος.

Ως αποτέλεσμα αυτής της πορείας οι εργαζόμενοι στο δημόσιο είδαν τη συναίνεση της ΑΔΕΔΥ σε κυβερνητικές επιλογές που καταργούν ακόμα και τη μονιμότητα, είδαν την εκμετάλλευση, τη χειραγώγηση και την πολιτική τους ομηρία να εντείνεται, τα εργασιακά ασφαλιστικά, κοινωνικά δικαιώματά τους να αφυδατώνονται, την παιδεία, υγεία, πρόνοια να εμπορευματοποιούνται, τις υπηρεσίες τους να ιδιωτικοποιούνται και γενικά να εξελίσσεται σε βάρος τους, μια πρωτοφανής επίθεση. Και όλα αυτά σε μια περίοδο που η δική τους εξαθλίωση μεταλλάσσεται σε τεράστια υπερκέρδη για το κεφάλαιο.

****

Το "δεν πάει άλλο μ' αυτήν την ΑΔΕΔΥ, μ' αυτό το συνδικαλιστικό κίνημα", είναι μια φράση που ακούγεται πολύ έντονα μέσα σ' όλους τους δημοσιοϋπαλληλικούς χώρους από όλους τους εργαζόμενους, ανεξάρτητα από πολιτική ένταξη. Και επειδή αυτή η διαπίστωση από μόνη της δεν αρκεί, αλλά ταυτόχρονα απαιτείται και θετική πρόταση διεξόδου απ' αυτό το αδιέξοδο του "δεν πάει άλλο", η ΕΣΑΚ μέσα από σωματεία, μαζί και με άλλους συνδικαλιστές και απλούς εργαζόμενους, που αγανακτούν μ' αυτήν την κατάσταση, μετατοπίζει το κέντρο βάρους της δράσης της σε πρωτοβουλίες, συντονισμούς, συσπειρώσεις, επιτροπές αγώνα με σαφή ταξικό προσανατολισμό για να ανασυγκροτηθεί, αναγεννηθεί το συνδικαλιστικό κίνημα για να σταθεί η πραγματική ελπίδα και απαντοχή των εργαζομένων. Ετσι επιδιώκει όχι μόνο να εκφράσει τη δυσαρέσκεια των εργαζομένων, αλλά να τη μετατρέψει σε οργανωμένη ταξική πάλη, που θα ανακτά τα χαμένα και θα κατακτά νέα δικαιώματα, αντίστοιχα των σημερινών αναγκών.

***

Το κύριο ζήτημα, συνεπώς, δεν είναι η απόρριψη ανάληψης θέσεων στο προεδρείο, αλλά η σηματοδότηση ότι αρχίζει μια διαδικασία ριζικής ανάπλασης του συνδικαλιστικού κινήματος. Αλλωστε, η συμμετοχή της ΕΣΑΚ στα προεδρεία των συνδικαλιστικών οργανώσεων δεν έχει καμιά πολιτική διάσταση. Τα αντιπροσωπευτικά προεδρεία, στα οποία συμμετέχει η ΕΣΑΚ, είναι προεδρεία που απλά διευκολύνουν τη λειτουργία των οργανώσεων και αποκρούουν την προσπάθεια των άλλων δυνάμεων να επιβάλλουν τις τεχνητές διαιρέσεις ανάμεσα στους εργαζόμενους. Αυτή η συμμετοχή των ΕΣΑΚιτών δεν εκφράζει, όπως είναι γνωστό, συναίνεση ή συμφωνία με τις θέσεις και τα προγράμματα των άλλων παρατάξεων. Ο τέτοιος τρόπος συγκρότησης των προεδρείων δεν είναι επομένως θέμα αρχής που ισχύει παντού και πάντοτε, σε όλες τις περιπτώσεις.

Η μη συμμετοχή μας συνεπώς στο προεδρείο της ΑΔΕΔΥ τώρα σημαίνει ότι θέλουμε να δώσουμε ένα μήνυμα για την άμεση ανασύνταξη του ταξικού πόλου του συνδικαλιστικού κινήματος. Οτι πρέπει οι εργαζόμενοι να μη βλέπουν παθητικά, μοιρολατρικά τους "εκπροσώπους" τους στα συνδικάτα να δίνουν "γην και ύδωρ" στο κεφάλαιο σε βάρος τους. Οτι αυτή η κατάσταση, αλλά και οι νέοι αντεργατικοί σχεδιασμοί που απεργάζεται η κυβέρνηση, απαιτούν ρήξη με τις ενσωματωμένες στην κυβερνητική λογική ηγεσίες.

Απαιτούν ανασυγκρότηση, ανασύνταξη του συνδικαλιστικού κινήματος για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις νέες απαιτήσεις, τις ανάγκες και τα συμφέροντα των εργαζομένων και όχι να παγιδεύεται στους μονόδρομους του κεφαλαίου και της αντεργατικής ευρωενωσιακής "Λευκής Βίβλου". Απαιτούν ένα νέο αναγεννημένο συνδικαλιστικό κίνημα με σαφή ταξικό προσανατολισμό, που θ' αντιπαλεύει τις επιλογές του κεφαλαίου και της ΕΕ, που θα αντιστέκεται αποφασιστικά στην αφαίρεση των κεκτημένων εργασιακών κοινωνικών δικαιωμάτων του, που θα ανακτά τα χαμένα και θα κατακτά νέα δικαιώματα, αντίστοιχα με τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων που θα συνδέει τους μερικότερους στόχους του με το όραμα μιας δίκαιης κοινωνίας, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ενα κίνημα προσανατολισμένο στην υπεράσπιση των συμφερόντων μας και με σταθερή αντίθεση στις επιλογές του κεφαλαίου και όχι συνοδοιπόρο και στήριγμα αυτών των επιλογών. Ενα κίνημα - καθοδηγητή και οργανωτή της πάλης, στήριγμα των αγώνων. Ενα κίνημα που θα απορρίπτει τον προσανατολισμό της ΟΝΕ, θα αρχίσει την ανασυγκρότηση του συνδικαλιστικού κινήματος και θα προωθεί την ουσιαστική συμμετοχή του πρωτοβάθμιου σωματείου. Θα αποκρούει κάθε παραχώρηση και αφαίρεση δικαιωμάτων των εργαζομένων. Θα παραμερίζει το διαβόητο κοινωνικό διάλογο. Θα αναπτύσσει και θα συντονίζει την κοινή δράση των εργαζομένων του δημόσιου με τους εργαζόμενους του ιδιωτικού τομέα. Θα αναπτύσσει κοινή πάλη με τους συνταξιούχους, τη νεολαία, τους αγρότες και τους ΕΒΕ. Αυτό το κίνημα θα ξεπηδάει από τη βάση των εργαζομένων, θα αλλάξει τους σε βάρος των εργαζομένων συσχετισμούς, θα παραμερίσει τις συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, θα εμπνεύσει και θα δώσει ελπίδες, κατακτήσεις και προοπτική.

***